Resto: La Véraison

In een rustige straat in Watermaal-Bosvoorde stelt La Véraison een keuken voor die draait rond vlees van het Iberische schiereiland. Een mooi concept tegen redelijk democratische prijzen, waaraan bovendien weinig ontbreekt.

In wijngaardtaal verwijst ‘véraison’ naar de cruciale fase waarin de druif van kleur verandert en een glimp toont van haar uiteindelijke teint. Ook het restaurant La Véraison hebben we nog gekend voor het rijp was. Het ging om een tapasbar in Waterloo met een ietwat vage kaart.

Sinds de verhuizing naar Watermaal-Bosvoorde lijkt het erop dat het een en ander is bijgeschaafd. We kwamen aan rond lunchtijd en stelden vast dat de plek haar publiek heeft gevonden: geen tafeltje was nog vrij. We raden je dus aan niet te aarzelen om te reserveren.

Vervolgens merkten we dat de kaart geheel gewijd is aan Spaans vlees: rauwe en bereide charcuterie, stukje varkensvlees, stukjes rund… En dus lieten we de carnivoor in ons de vrije loop. Als opener kozen we voor een bord pata-negraham met tonnato-saus (€12). Aangenaam. Het gaat om drie rollades van ham, gevuld met rucola en besprenkeld met jus, dezelfde die we in de vitello tonnato proefden. De bereiding deed ons, in al haar eenvoud, plezier.

Voor het hoofdgerecht schakelde de chef een versnelling hoger. We wilden graag een stuk varkensvlees testen: la presa (€22). Dit stukje, dat zich vooraan in de wervelkolom van het varken bevindt, smolt weg op de tong, temeer omdat de onberispelijke cuisson de zachtheid volledig behield. We genoten volop van de hazelnootsmaak. De nochtans zeer smakelijke chorizosaus (€3) – besteld om de vaardigheid van de kok te testen – bleek overbodig, want deze presa volstond zonder meer. Omdat een geluk nooit alleen komt, verdient ook de kwaliteit van de frieten alle lof: goudkleurig en knapperig, gewoon ideaal. Idem voor de dame blanche (€8) geserveerd met gesmolten Chokotoff-chocolade.

Wat er dan wel ontbrak? Twee zaken. Ten eerste zouden we graag plantaardige bijgerechten zien die wat meer zijn uitgewerkt – de onrijpe tomatenblokjes en de blaadjes sla waren de rest niet waard. Ten tweede: een wijnkaart die overeenstemt met de evolutie van de Spaanse wijnbouw. Maar ondanks die twee zwakke punten vinden we dit restaurant een mooi applaus waard.