Brussel leest (1): de boekentips van Ingrid van de bibliotheek van Schaarbeek

Dit boek ontdekte ik enkele jaren geleden op aanraden van een collega bibliothecaris en is vreemd genoeg zo onbekend gebleven. Het is één van mijn absolute favorieten. Je dringt binnen in het leven van heel verschillende mensen (een soort ongegeneerd voyeuristisch gevoel, zalig). Het verhaal is een echte ‘tranche de vie’ die zich niettemin beperkt tot één straat: Pepys Road in het Zuid-Londense Clapham en al zijn verscheiden bewoners. ‘Kapitaal’ is vooral een zeer levendige en vlot leesbare roman over erg verschillende mensen.

Dit boek was voor mij een soort eye-opener. Het is een non-fictie boek dat enerzijds het verschil tussen introverte en extroverte personen op een ongelooflijk neutrale en interessante manier brengt. Anderzijds de nuance brengt en tevens heel wat clichés wegwerkt en tot slot niet alleen tips geeft hoe hier mee om te gaan maar vooral het belang in de verf zet van beiden. Het evenwicht in de verf zet. Hoe elke mens uniek is en er van alles wat nodig is. Met wat begrip voor de aard van elke mens erboven op (en ook tips om dit te realiseren, dat begrip).

Ik ben sowieso fan van Dave Eggers, en na lang twijfelen heb ik toch dit boek gekozen omdat het nog steeds realistisch en weer heel hedendaags is. Er is niet één oorlog, er zijn er verschillende. Het boek geeft een besef dat er bij elke oorlog veel komt kijken en dat het niet stopt bij het zogenaamde ‘einde’. Voor al de vluchtelingen begint het pas. En dan sluiten wij onze grenzen (of wilt men deze sluiten). Dit boek is hard en relevant.

Dit was (en is) voor mij het ideale reisboek.

Reiziger-filosoof Tesson liet de boel de boel, en deed waar hij zin in had: als kluizenaar aan het Bajkalmeer leven. Helemaal terug naar de (Siberische) basis: natuur, literatuur, wodka, de eenvoud van leven in het hier en nu. Hij hield een inspirerend dagboek bij. Tessons dagboek is een zalige combinatie van poëtische natuurbeschrijvingen en hilarish zelf-ironisch commentaar. Een heerlijke vorm van een bewuste daad van verzet tegen de consumptiemaatschappij.

Ook hier weer een realistische relaasvan een hedendaags iets. Veraf en toch dichtbij. De reportage gaf me (een beetje) inzicht over dit complexe gebeuren en door dat deze complexiteit via een Graphic Novel weergegeven werd voelde het voor mij minder zwaar. Sacco maakt in zijn reportage bovendien geen gebruik van stereotypen en weigert consequent een goede of een slechte kant aan te duiden. We volgen Joe in zijn tocht door de conflictzone en maken zijn verschillende ontmoetingen met Palestijnen van op de eerste rij mee. De strip leest als een dagboek, waarin naast belangrijke gebeurtenissen ook alledaagse niemendalletjes een plaats krijgen.