'Madres paralelas': Almodóvar sprankelt weer

Niets beter dan een beeldschoon, kleurrijk melodrama van Pedro Almodóvar om het wintergrijs mee te doorbreken. In Madres paralelas zorgen baby's voor een wedergeboorte van Spanjes onverwerkte verleden.

“Stijl is jezelf plagiëren”: zo verdedigde de grote Alfred Hitchcock zichzelf ooit fijntjes. Zo Wes Anderson de nieuwe Wes Anderson is, The French Dispatch, zo Pedro Almodóvar is de nieuwe Pedro Almodó­var, Madres paralelas. Ook al is de film geen meesterwerk zoals zijn andere moederfilm, het sublieme Todo sobre mi madre, hij doorbreekt de koude, donkere dagen van aanbevolen isolement vlotjes. Hoeveel regisseurs kunnen zulke films maken?

Almodóvar, die in 2019 uit een depressie en een creatief dorre periode kroop met het erg persoonlijke Dolor y gloria, neemt de draad weer op waar hij hem had laten liggen. Nieuwe zieltjes zal hij er niet mee winnen. Maar oude zieltjes verwarmen is een van de zeven werken van barmhartigheid. Of zou dat toch mogen zijn.

Historisch trauma
In een Madrileens ziekenhuis bevallen twee ongepland zwangere, alleenstaande vrouwen tegelijkertijd van een eerste kind. Niet alleen daardoor doorkruisen hun levens elkaar sindsdien. Filmster Penélope Cruz, bizar veel beter in films van Almodóvar dan in de films van anderen, speelt Janis. De succesrijke modefotografe is erg blij met haar dochter en noemt haar naar haar grootmoeder. Die stond er ook alleen voor nadat haar man terechtkwam in een van de vele massagraven die de fascisten tijdens de Spaanse Burgeroorlog vulden. Janis ijvert hevig voor een opgraving. Almodóvar is geen politicus, maar raakt hier wel een historisch trauma aan waar Spanje decennialang onterecht van wegkeek.

De tweede moeder, meer dan twintig jaar jonger dan Janis, is Ana, gespeeld door nieuwkomer Milena Smit. Zij sukkelt na de geboorte in een depressie en krijgt aanvankelijk wel hulp van haar rijke moeder. Maar dat is een actrice.

Zij die nooit tegen zeuren werden gevaccineerd, kunnen zeuren over een scenario met bokkensprongen zoals in een soap, voorspelbare verrassingen en tal van losse eindjes. Alsof melodrama geloofwaardig moet zijn.

Niet voor het eerst, maar wel met veel savoir-faire en liefde, bewondert Almodóvar de kracht waarmee vrouwen, en moeders in het bijzonder, de stormen in het leven doorstaan. Of ze nu veel of weinig moederinstinct hebben en goede of slechte beslissingen nemen. Mét elkaars hulp.

De voornaamste reden om je voor deze film in het bioscooppluche te vlijen, is het kijkplezier dat Almodóvar, een halve schilder, verschaft met zijn onnavolgbare stijl. Met zijn esthetische vernuft, zijn oog voor de ontroerende schoonheid van een keuken­tegel, zijn spel met primaire kleuren, de uitgekiende belichting.

Het interieur van Janis' appartement, de hoofdlocatie, is een attractie op zich. Almodóvar weet het ook nog eens zo in beeld te brengen dat het bijdraagt tot de uitdrukking van de emoties van het individu, al dan niet veroorzaakt door de gemoedswisselingen van het bestaan. Weg met dat grijs!

MADRES PARALELAS
ES, dir.: Pedro Almodóvar, act.: Penélope Cruz, Milena Smit, Rossy de Palma