'Rocketman': klinkt energiek en flamboyant

Zo vals klonk Bohemian rhapsody, de biopic over Queen, zo energiek, flamboyant en goed klinkt Rocketman, de film over Elton John.

Van september 1997 tot 1998 draaide elke radiozender om het uur ‘Candle in the wind’, een nummer over Marilyn Monroe dat Elton John recycleerde om de jong gestorven prinses Diana te eren. Om horendol van te worden. Wie 22 jaar later nog altijd last heeft van een Elton John-aversie kan zichzelf genezen met Rocketman.

Deze bijzonder aanstekelijke film herinnert je eraan hoeveel plezante ballads, oorwurmen en grote hits de pianovirtuoos met de gekke outfits en grote brillen scoorde. ‘Your song’, ‘Tiny dancer’, ‘Don’t go breaking my heart’ en ‘(I’m gonna) love me again’ zijn maar enkele voorbeelden. De film dankt zijn zwierigheid niet uitsluitend aan de muziek. Een grote bron van vreugde is de inventiviteit waarmee de muzikale momenten zijn vormgegeven. Elton Johns muziek doet mensen zweven, en hemzelf exploderen in vuurwerk.

In tegenstelling tot Bohemian rhapsody wordt er niet hypocriet gedaan over de geaardheid van de muzikant of de donkere momenten in zijn leven. Nu valt het wel op dat Rocketman vooral onweerstaanbaar is tijdens het nostalgische eerste gedeelte over de transformatie van de onbekende jongeman uit Middlesex in een wereldster. Minder entertainend is het bijna klassieke vervolg waarin de superster te gretig naar drank en drugs grijpt om het eeuwige toeren-opnemen-en-weer-toeren vol te houden en blind te blijven voor de vileine streken van de manager en de onstilbare geldzucht van de platenbazen.

Lees een biografie of Wikipedia als je wilt weten waar Elton John schoolliep en hoeveel lieven hij heeft versleten. Rocketman heeft betere waar in de uitverkoop: met camp flirtende kermis. Acteur Taron Egerton zag in dat hij niet moest proberen om Elton John te doorgronden, maar om evenveel show te verkopen als het kleurrijke personage. Dat lukt aardig. Rocketman is een feestje dat ‘Candle in the wind’ niet komt verpesten.