Arno neemt nieuwe plaat op: ‘Ik zeg merci aan het leven’

Zijn laatste concert in de Ancienne Belgique moest Arno afzeggen, maar in de studio raakte hij nog wel. Daar neemt hij nummers op voor een nieuw (mini-)album, dat voor de zomer zou verschijnen.

“Ik moet blijven optreden, anders ben ik dood,” herhaalde Arno de laatste jaren in interviews. Toen eind vorig jaar duidelijk werd dat hij de kanker niet meer uit zijn lijf zou kunnen bannen, besloot hij de behandeling stop te zetten. In plaats van de zoveelste zware chemobehandeling, koos hij voor een afscheidstournee die hem langs Brussel en Oostende voerde.

Die concertreeks zou hem vorige week nog een laatste keer naar de AB brengen, maar omdat hij vond dat zijn fysieke toestand er hem van zou weerhouden om zijn fans een topshow te schenken, besloot hij op het laatste moment om verstek te geven.

Muziek maken doet het Brusselse rockicoon wel nog, onthulde hij gisteren tijdens een interview met het radioprogramma Boomerang op France Inter. De voorbije weken boekte Arno studiotijd in de Brusselse ICP-studio’s om enkele nieuwe nummers in te blikken. Die moeten op een (mini-)album komen dat nog voor de zomer zou verschijnen.

Op aandringen van zijn Franse manager Cyril Prieur kleedde Arno vorig jaar enkele van zijn dierbaarste songs uit op zijn album Vivre. Dat album, waarop hij samenwerkte met de Franse pianist Sofiane Pamart en zijn vaste bassist Mirko Banovic, leek zijn zwanenzang te worden. Maar daar voegt de strijdlustige zanger dus nog een hoofdstuk aan toe.

Arno nam de nieuwe songs op met zijn vaste band, maar ook met zijn jongste zoon, Felix, een elektronicaproducer. Zijn broer Peter, een multi-instrumentalist, leverde dan weer bijdragen op saxofoon.

In het gesprek met France Inter zei Arno ook dat hij een nieuwe versie ingezongen had van het nummer ‘La paloma’, een Spaanse traditional die ooit nog werd gecoverd door Elvis en Mireille Mathieu. Arno stuurde zijn versie vorige week naar de Franse zangeres, om er een duet van te maken. “Ik wacht nog op een antwoord. Ik hou van haar stem, ze heeft iets unieks, zoals Édith Piaf.”

Arno sprak met broze stem, maar toonde zich dankbaar voor zijn leven, waarin de muziek hem alles had gebracht wat hij verlangde, en hoe de rock-‘n-roll hem vrijheid en levensvreugde schonk. Hij uitte zijn bezorgdheid over de oorlog aan de grenzen van Europa, en dacht met droefenis aan de vrienden die hij de voorbije jaren had verloren. Zoals zijn bloedbroeder Paul ‘Couter’ Decoutere, die vorig jaar overleed aan kanker. “Je moet dat accepteren. Ik ben triestig als ik aan hen denk. Iedereen danst in zijn leven.”

Naar zijn eigen ziekte keek hij met aanvaarding. “In de staat waarin ik me nu bevind, bestaat het verleden niet meer, de waarheid is het heden,” filosofeerde hij. “Je me dis, merci la vie. Het enige waar ik nu nog van droom, is mijn laatste album afwerken.”