Een Brussels café en dito artiest, meer is er niet nodig voor een portie Smalltalk. In Café Belga schuift Catherine Graindorge mee aan tafel. De componiste is geen sant in eigen land, maar wel de enige Belgische artieste die een plaat én een clip met punkicoon Iggy Pop opnam. Hoe kreeg ze dat voor elkaar?
© Saskia Vanderstichele
| In café Belga met muzikante Catherine Graindorge: “Hier op het Flageyplein, dat is toch ook vakantie, niet?”
Lees ook: Les secrets de Catherine Graindorge
De kans dat u al eens van Catherine Graindorge (50) gehoord hebt, is nogal klein. Ze kan dan ook anoniem plaatsnemen op het terras van Café Belga, dat op deze zonnige zaterdagavond afgeladen vol zit. We vinden nog net een tafeltje voor twee. “Ik wilde hier afspreken uit nostalgie en om praktische redenen. Vroeger woonde ik hier in de buurt. Intussen ben ik verhuisd naar de omgeving van het Zuidstation. Mijn moeder woont wel nog hier in Elsene. Dus dacht ik: ik spreek in Café Belga met jou af, dan kan ik haar daarna nog bezoeken.”
Aanleiding voor onze afspraak is haar nieuwe ep, The dictator. De componiste en violiste wist daarop haar broeierige elektronica en spookachtige strijkers te combineren met de bariton van wereldster Iggy Pop. Op drie van de vier nummers is het punkicoon te horen. Het vierde, instrumentale nummer heet gewoon 'Iggy'.
De muziek van Catherine Graindorge bekruipt me als mist, als de winter in Venetië, als een middernachtelijke wind
“Blijkbaar is Iggy een liefhebber van mijn muziek,” vertelt Graindorge over hoe hun samenwerking tot stand kwam. Het is een understatement. “De muziek van Graindorge doet denken aan kelken en oude stenen,” schrijft Iggy Pop. “Ze bekruipt me als mist, als de winter in Venetië, als een middernachtelijke wind.”
Het respect is wederzijds, al is Graindorge opgegroeid met klassieke muziek. “Als kind en tiener was het de hele tijd Bach, Schubert en Brahms. Naar popmuziek luisterde ik eigenlijk amper. De grote uitzondering waren The Beatles.” Pas op latere leeftijd leerde ze de meer alternatieve pop- en rockmuziek kennen. Zo voelt ze zich wel verwant met Radiohead, bijvoorbeeld. En met Brian Eno. Maar ook het werk van Iggy Pop leerde ze kennen en appreciëren. “Hij vertegenwoordigt vrijheid,” vertelt ze. “Hij heeft iets wilds en onverschrokkens, wat zeer inspirerend is.”
LET’S DO THIS
Maar die samenwerking dus. “Iggy Pop sprak ooit over mijn muziek tijdens een show op BBC Radio 6 en liet er twee van mijn nummers horen. Ik werd daarover via via geïnformeerd, trok mijn stoute schoenen aan en stuurde zijn management een mailtje met de vraag of hij een samenwerking zou zien zitten. Op een avond kreeg ik telefoon. Ik zag dat het een Amerikaans nummer was. Ik nam op en hoorde: 'Hello Catherine, it's Iggy. Let's do this!'”
Het was het begin van een intense samenwerking met de 75-jarige punklegende, die klassiekers als ‘I wanna be your dog’, ‘Lust for life’ en ‘The passenger’ op zijn naam heeft staan. “Ik stuurde hem mijn muziek op via mail,” vertelt Graindorge. “Hij gaf me er dan feedback op en begon teksten te schrijven. Die zong hij in, hij stuurde de opnames op en ik verwerkte ze in de muziek. Zo kwamen de drie nummers organisch tot stand, via ‘thuiswerk’ als het ware. Want we hebben elkaar – ook door corona – nooit ontmoet tijdens de opnames. Hij deed zijn ding in een studio in Miami, ik bij mij thuis in Brussel.”
“Het vierde en laatste nummer van de ep zouden we oorspronkelijk ook zo maken, maar toen wou het bekende Engelse muziekblad The Wire een nummer van mij op een sampler-cd zetten die bij het magazine zou zitten. Dat was een kans die ik niet kon laten liggen. Dus heb ik aan Iggy gevraagd of het oké was dat ik dat nummer zonder hem afwerkte. Om hem er toch enigszins bij te betrekken heb ik de song gewoon ‘Iggy’ genoemd.” (Lacht)
© Saskia Vanderstichele
| Catherine Graindorge in Café Belga aan het Flageyplein: "Ik voel me in Brussel als een vis in het water. Er zijn hier zoveel mogelijkheden.”
De ep die de vier nummers verzamelt, heet The dictator en verschijnt op 9 september. Het titelnummer zou zomaar over Poetin kunnen gaan. “The great dictator is coming soon,” orakelt Iggy Pop. “Nochtans schreef hij die tekst twee maanden voor de inval in Oekraïne,” zegt Graindorge. “Voelde hij dat er iets in de lucht hing?”
Recentelijk ontmoetten Catherine Graindorge en Iggy Pop elkaar dan toch, voor het eerst. Het punkicoon was midden augustus in Antwerpen voor een optreden op Jazz Middelheim. Normaliter wil hij tussen twee optredens enkel rusten, maar hij stond erop om Graindorge te ontmoeten en een clip voor het titelnummer ‘The dictator’ te draaien. In allerijl werd er een studio geboekt, waar de Brusselse en de Amerikaan eerst wat keuvelden bij een koffie en een croissant, en vervolgens samen een clip opnamen.
FEATURING IGGY POP
“Het moest natuurlijk snel gaan: Iggy had maar drie uur,” vertelt ze. “En ik heb er mijn vakantie voor moeten uitstellen, maar dat nam ik er graag bij. En daarbij: hier, op het Flageyplein, op deze mooie zomeravond, dat is toch eigenlijk ook vakantie, niet?”
“Bovendien was Iggy superprofessioneel en zeer aangenaam in de omgang. We hebben ons uitstekend geamuseerd, en ik ben ook zeer trots op het resultaat. Wat me enorm beviel tijdens onze samenwerking – van de eerste opnames tot de clip – is dat hij me altijd als een evenwaardige partner heeft behandeld. Meer nog: ik stelde voor om het album onder de naam ‘Catherine Graindorge & Iggy Pop’ uit te brengen, maar hij stond erop dat het ‘Catherine Graindorge featuring Iggy Pop’ zou zijn. ‘Het is jouw muziek en jouw productie,’ zei hij.”
Iggy was hyperprofessioneel en zeer aangenaam in de omgang. Hij heeft me altijd als een evenwaardige partner behandeld. We hebben ons uitstekend geamuseerd en ik ben zeer trots op het resultaat
Het is de eerste keer dat Graindorge samen met een wereldster een volledige plaat maakt, maar ze was wel al geregeld te horen op nummers van beroemdheden. Zo speelde ze viool op nummers van Nick Cave en Debbie Harry (Blondie). En zeggen dat die viool eerder toevallig in haar leven kwam. “Ik was acht jaar toen ik gitaar wilde leren spelen. Mijn moeder trok naar de muziekschool om me in te schrijven. Toen ze terugkwam, zei ze: ‘Catherine, er was geen plaats meer in de gitaarles, dus heb ik je voor viool ingeschreven.’ In het begin was het niet eenvoudig, maar al vrij snel kreeg ik de smaak te pakken.”
Naast muzikante is Graindorge ook actrice. Zo speelde ze een tijdje in het Nederlandstalig Brusselse gezelschap Dito’Dito, dat later zou opgaan in de KVS. Ze had ook een rol in de verfilming van Louis Paul Boons Vergeten straat. “Ik wou buiten mijn Franstalige comfortzone treden. Ik zoek altijd nieuwe uitdagingen.” Waar die zoektocht haar de komende jaren zal brengen, weet ze niet. “Al ligt mijn focus nu wel meer op componeren dan acteren.”
Hoe ziet een dag in het leven van Catherine Graindorge eruit? “Saai. (Lacht) Ik sta op om 7 uur, maar dan kan ik nog niet beginnen componeren, want ik woon in een appartement en wil mijn buren niet zo vroeg lastigvallen met mijn lawaai. (Lacht) Dus ik ontbijt op mijn gemak, drink wat thee, kijk wat naar het nieuws op de sites en beantwoord mijn mails. Daarna ga ik wandelen of zwemmen. Omdat ik merk dat ik mijn beste ideeën krijg als ik beweeg. En dan begin ik thuis aan mijn muziek te werken.”
Als tiener dacht ze dat ze de wijde wereld zou intrekken. Maar uiteindelijk is ze in Brussel blijven plakken. “Die mix van verschillende stijlen, talen en invloeden hier, die inspireert me. Ik voel me in Brussel als een vis in het water. Er zijn hier zoveel mogelijkheden.”
Als ze nog eens met een wereldster zou mogen samenwerken, wie kiest ze dan? “Thom Yorke van Radiohead. Dat is toch wel mijn favoriete artiest van het moment.”
CATHERINE GRAINDORGE FEATURING IGGY POP: THE DICTATOR
Release: 9 september 2022
Lees meer over: Elsene , Muziek , Catherine Graindorge , Iggy Pop , The dictator , smalltalk/longread
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.