Elke week halen we een nog onbekende, maar daarom niet minder intrigerende artiest uit de schaduw. Joeri Chipsvingers ontstond niet uit een fascinatie voor paprika of pickles, maar om de sérieux van de klassieke muzikant onderuit te halen.
© Thomas Verrijcke
| Joeri Chipsvingers: "Als ik muziek schrijf, denk ik niet: haha, dit wordt lachen."
Kinderen riepen Michiel De Naegel (29) vroeger weleens na: “Kijk daar, Jommeke met rood haar!” Maar de kwajongen uit Zonnedorp verbleekt bij het even kleurrijke als geflipte cartoonpersonage dat deze dwarse muzikant met Limburgse roots van onder zijn pagekop toverde.
Joeri Chipsvingers ontstond in de les jazzharmonie aan het Gentse conservatorium. Daarin werd De Naegel gevraagd een vrolijk deuntje te componeren. Het resultaat deed hem denken aan de begintune van een cartoonfilmpje. Hij noemde het 'De avonturen van Joeri Chipsvingers'. Sinds vorig jaar is er een album met dezelfde naam. Dat nam hij met elf bevriende muzikanten – strijkers, blazers, percussie en piano – op in de Bijlokestudio.
Van openingstrack 'Zenuwachtige trillingen' over het gekscherende 'Opschudding in de Pickles groeve' en de jammerklacht 'Joeri Chipsvingers en het Lays lament' tot 'Spitante raveteef' klinkt het behoorlijk druk en nerveus. Een eigenschap die de maker gemeen heeft met zijn alter ego, zo leiden we ook af aan zijn gewriemel tijdens onze Zoom-sessie.
“Een absurde uitvergroting van enkele van mijn karakteristieken,” omschrijft De Naegel zijn innerlijke Joeri. “Ik wil altijd alles volproppen en ben gek op frenetieke ritmes en scheve klanken. Al hoop ik toch iets stabieler te zijn dan mijn typetje… Maar blijkbaar voel ik me comfortabeler bij muziek die iets onderuit kan halen, in dit geval de sérieux waarmee veel klassieke muziek nog steeds benaderd wordt.”
Eerder maakte De Naegel ook al metal met 30,000 Monkies en noise met Youff. Het voorbije jaar componeerde hij muziek voor een animatiefilm en voor theater, veelal soundscapes en geluidscollages. De mix bevalt hem, zegt hij.
Joeri Chipsvingers is een absurde uitvergroting van enkele van mijn karakteristieken. Al hoop ik toch iets stabieler te zijn dan mijn typetje
Anatool en Zappa
Werden voor het inblikken van het album alle noten nog netjes uitgeschreven op partituur, dan kondigt zijn liveset zich avontuurlijker aan. “Al knippend en samplend zal Joeri zich met zijn hysterische geroep vooral aanstellen en veel theater verkopen,” blikt De Naegel vooruit op zijn passage bij Recyclart Holidays. “In een eigenhandig gefabriceerd decor zal hij meezingen en -spelen met de muziek. Met zijn melodica zal hij flardjes blazerslijnen begeleiden.”
Met wat geluk zie je live nog een tweede personage opdagen dat je kan herkennen van de clip van 'Joeri Chipsvingers en het paprika pact', waarin Joeri op leven en dood een snoodaard achtervolgt die er met zijn chips vandoor gaat. De Anatool van dienst, zeg maar.
“Als ik muziek schrijf, denk ik niet: 'Haha, dit wordt lachen', maar ik hou wel van absurde, bevreemdende drukke dingen in het algemeen.” Natuurlijk is hij vertrouwd met het werk van Frank Zappa, die zijn publiek verleidde met een sardonische mix van klassiek en popcultuur. “Maar ik ben geen freak en ook niet speciaal geïnspireerd door hem. Het komt er gewoon zo uit.”
DE AVONTUREN VAN JOERI CHIPSVINGERS (FONS RECORDS)
8/7, Recyclart Holidays, www.recyclart.be
