Meer Brusselse vrouwen achter de draaitafel: 'Wat mannen kunnen, kunnen wij ook'

Het uitgaansleven is sinds de coronaversoepelingen goed op gang gekomen, en met de festivals in zicht worden steeds meer line-ups bekendgemaakt. Op de artiestenlijsten duiken aanzienlijk meer vrouwen op. De vrouwelijke dj's zien verbetering, maar merken nog regelmatig dat ze niet op dezelfde manier behandeld worden als hun mannelijke collega's.

Vrouwen verdienen minder in verschillende sectoren en worden vaak ook minder gewaardeerd dan mannen. Vaak moeten zij zich ‘bewijzen’ om dezelfde kansen te krijgen als hun mannelijke collega’s. De muzieksector vormt geen uitzondering op dat vlak.

Zo worden vrouwelijke dj's vaker geboekt als opener voor een andere muziek-act dan als hoofd-act, waardoor ze ook minder betaald worden. De vrouwelijke dj’s Diane, Azo en Bo Meng eisen daarom zonder bescheidenheid hun plaats achter de draaitafels op.

'Machowereld'

Geluidsingenieur, curator en BRUZZ dj Diane droomde in 2016 al over muziek en hoe zij die kon delen met mensen. Met een knoop in de maag draaide ze een paar jaar later haar eerste set. “Ik herinner mij niet exact wanneer ik mijn eerste gig had, maar ik weet wel dat ik me heel angstig voelde. Toen ik begon met dj’en waren er weinig vrouwen in de scene. Ik heb op eigen houtje mijn plek moeten vinden in deze machowereld.”

Diane is DJ bij BRUZZ en geluidsingenieur bij de VRT en gebruikt die job als troef achter de draaipanelen. “Ik voel mij de laatste jaren comfortabeler bij het dj'en omdat ik nu beter weet hoe alles in elkaar zit. Ik krijg wel nog steeds commentaar op dingen waarvan ik weet dat die er niet zou komen als ik een man was geweest. Je moet je steeds bewijzen, zelfs als je niveau even goed is als de mannelijke dj die op een beter uur geboekt wordt.”

Dj's ervaren ook seksisme in de sector en klagen aan dat ze bekeken worden als seksueel object. “Als je je op een bepaalde manier kleedt ga je waarschijnlijk meer in de picture staan, terwijl dat helemaal niet zou mogen meespelen,” zegt Diane. “Organisatoren moeten artiesten boeken op basis van hun niveau, skills en ervaring, en niet op basis van geslacht of looks.”

Inclusiviteit en diversiteit

Een ander fenomeen is dat promotoren en organisatoren van evenementen een vrouw op de line-up plaatsen om de stempel te krijgen van ‘inclusief festival’ en niet zozeer omdat ze de artiest waarderen.

Dj Azo maakt deel uit van de LGBTQ+-community en vertelt dat ze vaak het gevoel heeft dat ze geboekt wordt met bijbedoelingen. “Ik ben een vrouw en ik ben ook actief in de queer gemeenschap. Ik organiseer bijvoorbeeld de 'Queer Future Club' die een safe space biedt aan mensen in die gemeenschap. Ik merk dat ik steeds meer geboekt word als dj, omdat ik pas binnen het plaatje dat organisatoren willen promoten, namelijk dat ze inclusief en divers zijn.”

Sinds 2007 kan je helemaal losgaan op de elektronische schijven van Azo, maar het mannelijke publiek lijkt daar nog aan te moeten wennen, vertelt de dj. “Ik draai al ongeveer 15 jaar en ik merk wel dat sommige mannen nog steeds moeite hebben met een vrouw achter de draaitafel. Op een van mijn laatste shows kwam een man naast mij staan met een emmer vol dure drank om mij te intimideren. Ik reageer daar niet meer op, maar het is wel vervelend om daar telkens mee geconfronteerd te worden. Gelukkig mix ik meestal op plaatsen waar mensen zich bewust zijn van de problematiek en op een respectvolle en eerlijke manier omgaan met vrouwelijke dj’s.”

Bo Meng is een zwarte vrouw met een afro-kapsel dat ze met trots draagt, maar dit speelt niet altijd in haar voordeel, zegt ze. In de Brusselse Beursschouwburg of in de Ancienne Belgique draait ze meestal een set boordevol black-owned platen. De selectie is een bewuste keuze om een licht te werpen op haar cultuur.

Bo Meng gebruikt haar positie als zwarte vrouwelijke dj om de deur open te houden voor andere zwarte vrouwen die een kans willen wagen in de sector. “Wanneer mensen mij vragen of ik een goeie dj ken voor een bepaald event, verwijs ik altijd naar een zwarte vrouw of een zwarte non-binaire persoon. Dat is mijn manier om bij te dragen aan een evenwichtigere line-up in het nachtleven. We moeten elkaar blijven ondersteunen en kansen creëren voor elkaar.”