Miljoenenpubliek voor Brusselse rapper die kwetsbaarheid durft te tonen

Wie aan Brusselse rap denkt, denkt misschien aan Damso, Zwangere Guy, Roméo Elvis of zelfs Stromae. Maar er is nog een andere artiest die een plek verdient op die lijst: Hamza. De 28-jarige Brusselaar maakt al jaren furore in de Franstalige muziekscene met zijn kwetsbare en authentieke nummers. Toch blijft Hamza relatief onbekend aan de andere kant van de taalgrens.

Als het aan Franstalige zijde gaat om Belgische hiphop, is de naam Hamza, ook wel Saucegod genoemd, er een die al een tijdje op de lippen van velen ligt. En nu de Marokkaans-Belgische rapper, geboren en getogen in Laken, zijn meest ambitieuze en introspectieve project tot heden uitbrengt, is het hoog tijd dat het hele land op de kar springt.

Er zijn tal van redenen waarom Nederlandstalig België Hamza wel zou kunnen smaken. Ten eerste, geloof het of niet, spreekt de artiest uit Laken zélf Nederlands. Hij liep namelijk school in het Nederlands en spreekt de taal vloeiend. Hij is een waar product van Brussel, een stad die prat gaat op haar meertaligheid en culturele diversiteit. Maar er is veel meer dan enkel zijn talenkennis.

Hamza's muziek, gekenmerkt door zijn croon-achtige zang en aanstekelijke teksten, vindt sinds de release van zijn eerste mixtape in 2015 weerklank bij een breed Franstalig publiek. Met zijn innovatieve, door r&b geïnspireerde melodieën vereenvoudigde hij bijna eigenhandig de Franstalige hiphopscene, die tot dan dweepte met rauwe rap. Hij incasseerde alle spot en aanvallen van op de frontlinie voor de volgende generatie poprappers, zoals Tiakola, die vandaag de hitlijsten domineren.

Met zijn ongeëvenaarde vermogen om verschillende genres naadloos te mengen, een speelse eerlijkheid in zijn teksten en een drang om zijn geboortestad, Laken of zelfs de Bockstael-wijk te vertegenwoordigen in zijn muziek, groeide Hamza al snel uit tot lokale held. Toen hij een videoclip maakte met de Franse rapper SCH, vloog hij de superster uit Marseille letterlijk over naar zijn wijk. Als een ware ambassadeur zorgde hij er met zijn muziekvideo 'HS' voor dat Bockstael 23 miljoen keer bekeken werd.

Hamza's opmars in de muziekwereld was niet minder dan indrukwekkend. Zijn eerste mixtape H-24, waarvoor hij zelf het merendeel van de productie verzorgde, verscheen in 2015 en kreeg al snel een cultstatus, met nummers als 'Minimum', 'Mi amor' en het stadsanthem 'La sauce' als paradepaardjes.

In 2016 volgde zijn tweede mixtape, Zombie life. Het album barstte van de nieuwe klanken, in de toen nog nichewereld van de melodieuze rap sloeg het meteen aan. Hamza werkte er voor het eerst ook samen met Damso, dat andere hoofdstedelijke hiphopicoon. Het nummer 'Slow' hielp Hamza's status als een van de meest opwindende nieuwe talenten in de Franse rap te verstevigen.

Met zijn laatste mixtape 1994, die uitkwam in 2017, verankerde Hamza zijn positie in de hiphopscene. De plaat kreeg lovende kritieken, haalde platinum, en bevatte met 'Life', goed voor zo’n 64 miljoen streams op Spotify en een diamanten certificatie in Frankrijk, Saucegods meest beluisterde solonummer.

Bovenaan de Franstalige lijsten, 35e aan Vlaamse kant
Hamza’s eerste volledige album, Paradise, dat in 2019 verscheen, was alweer een schot in de roos. Het album bevatte gastoptredens van internationale sterren als Aya Nakamura, SCH of zelfs Christine and the Queens en piekte op nummer twee in de hitlijsten van zowel Frankrijk als Franstalig België. Op de Vlaamse lijst schopte Paradise het slechts tot een 35e plaats. Het album toonde Hamza's groei als artiest, met meer complexe en introspectieve teksten en diversere muzikale invloeden, wat niet ongemerkt ging, zelfs bij een breder publiek.

Maar echt mainstream was onze Brusselse diamant nog steeds niet, zelfs niet in Frankrijk. Die faam heeft hij opgebouwd in de lange aanloop naar zijn derde studioalbum, Sincèrement, dat vandaag verschijnt. Dat deed hij door gastbijdragen te leveren aan zowat elk hiphopproject dat de laatste jaren uitkwam, door een eigen album met drillrap waarop hij samenwerkte met grote namen als Gazo, Guy2bezbar en UK-rapper Headie One, en door succesvolle samenwerkingen die heel veel streams opleverden.

Sincèrement
Van het Engelstalige 'Baby', een samenwerking met de Britse rapper Aitch en de Amerikaanse zangeres Ashanti, tot 'Jota' met de Franse rapper Niska en 'Atasanté' met Tiakola. Maar het was de monsterhit 'Fade-up' van de Franse producer Zeg P, met opnieuw ook SCH, die 'Le H' de mainstream in katapulteerde. Naar eigen zeggen werd Hamza vóór deze popsong, die op Spotify tegen de 76 miljoen streams aanschurkt, nooit gespeeld op NRJ of Fun Radio. Maar de diamanten single opende deuren.

Vandaag verkoopt Hamza de Accor Arena in Parijs, met een capaciteit van 20.000 personen, in 3 dagen uit. De AB is voor hem te klein geworden, Saucegod trekt nu naar Paleis 12. Daarom is zijn derde studioalbum zijn grootste project tot nu toe, een bekroning van jarenlang hard werken en toewijding aan zijn vak, nu alle ogen en schijnwerpers op hem gericht zijn. Het is het album van de bevestiging, en er bestaat geen fan die eraan twijfelt dat het muziekwonder de verwachtingen zal inlossen.

De tracklist alleen al is genoeg om fans te laten watertanden. Met features van onder anderen de Nigeriaanse popster Ckay (bekend van wereldhit 'Love Nwantiti'), Tiakola en zijn vierde samenwerking met Damso, is de toon gezet. De eerste single van de plaat, was 'Introduction', een beklemmend nummer met introspectieve tekst begeleid op piano. Dat Hamza niet meteen voor de meest hitgevoelige song ging, toonde wat hij met dit project wil bereiken. Een terugkeer naar meer melodie en emotie, waarvan hij met de drillrapprojecten 140BPM en 140BPM2 ietwat was afgestapt.

Sincèrement biedt een verscheidenheid aan geluiden, van harde trap-beats tot gladde r&b. Er zal voor elk wat wils staan op dit project. Als je Hamza's muziek nog niet hebt ontdekt, lijkt dit album de perfecte plek om te beginnen.

De spannendste samenwerking op het album is wellicht 'Sadio', waarop Offset, superster uit Atlanta en een derde van het Amerikaanse raptrio Migos, te horen is. Wie vorige zomer op Les Ardentes was, hoorde tijdens de set van de Brusselaar een banger, waarbij Hamza en Offset verzen uitwisselden op een pulserende beat die alle hoofden deed knikken.

Niet alleen de muziek op Sincèrement is indrukwekkend. Het artwork van het album is een kunstwerk op zich. Op de hoes staat een portret van Hamza dat zijn enigmatische persoonlijkheid weergeeft. Een artiest die weigert zich te laten definiëren door labels of genres.

Hamza's gevoel voor mode en visuals is even indrukwekkend als zijn muziek en talenkennis. In zijn videoclips en op sociale media mengt hij moeiteloos high-end mode met streetwear, waardoor hij een geheel eigen stijl creëert. Hij staat symbool voor zijn tijd, een mysterieuze artiest die altijd verrast en de grenzen van de muziekindustrie doorbreekt.

Veelzijdig en Brussels
Hopelijk slaagt Hamza er met Sincèrement in om ook de andere kant van de taalgrens te overtuigen. Zoals Stromae, Angèle en Zwangere Guy tonen, bevindt Brussel zich als tweetalige stad in een unieke positie om die kloof te dichten. Een van de redenen waarom Hamza's muziek zou kunnen aanslaan bij een Nederlandstalig publiek, is zijn veelzijdigheid. Hij mengt naadloos genres als trap, r&b en pop tot een uniek geluid dat zich niet laat categoriseren. Zijn muziek is zowel toegankelijk als geraffineerd en put uit diverse invloeden om iets te creëren dat volledig origineel aanvoelt.

Een andere reden om Hamza te beluisteren is zijn onderschatte bekwaamheid als tekstschrijver. Zijn op het eerste gezicht soms klungelige rijmpjes zijn heel geestig. Hij heeft een manier om de complexiteit van het moderne leven op te vangen en te distilleren tot iets universeels. Zijn teksten zijn ook diepgeworteld in zijn ervaringen, wat zorgt voor een uniek perspectief dat elders niet te vinden is.

Maar de meest overtuigende reden om Hamza te volgen, is misschien wel zijn authenticiteit. Hij is niet bang om zich kwetsbaar op te stellen in zijn muziek, en hij is onvoorwaardelijk zichzelf. Hij is een trotse Brusselaar die zijn inspiratie haalt uit zijn stad en zijn cultuur, en dat schijnt door in zijn muziek. Hij probeert niemand anders te zijn, en die eerlijkheid maakt zijn muziek zo meeslepend.

En nu, met de release van zijn nieuwste album Sincèrement, is Hamza klaar om zijn rechtmatige plaats in te nemen tussen de groten van de Belgische rap en r&b. Het album bevat een reeks spraakmakende samenwerkingen, maar hoewel deze indrukwekkend zijn, is het vooral uitkijken naar Hamza's eigen stem en productie. Zijn muziek is zelfverzekerd en aanstekelijk. Het is de soort muziek waar je op kunt dansen in de club of naar kunt luisteren tijdens een lange autorit.

In zekere zin is Hamza's muziek een microkosmos van Brussel zelf: een stad die geen hokjesgeest kent en culturen en talen vermengt tot iets dat helemaal van haarzelf is. Zijn muziek is de perfecte soundtrack voor de complexiteit van een meltingpot als onze hoofdstad, die zowel traditioneel als modern is, zowel Franstalig als Nederlandstalig en anderstalig, zowel lokaal als globaal.

Sincèrement is nu uit