Movulango over zijn debuut-ep: 'Tot twee jaar geleden wist ik niet eens dat ik kon zingen'

Sinds eind augustus woont Mozes Mosuse in Brussel. Het voelde als thuiskomen voor de producer die als tiener al rond de wereld toerde als dj en op zijn 25e klaar werd bevonden voor zijn eerste ep als Movulango. Op Mirror in man, dat hij voorstelt op muziekfestival Fifty Lab, voegt hij zijn stem toe aan popmelodieën en electrogrooves.

Mozes Mosuse kwam al zijn hele leven in Brussel, omdat zijn moeder er is opgegroeid en hij er nog familie heeft wonen. Maar gevoelsmatig heeft zijn verhuis uit Gent, waar het Deewee-label van de broers Stephen en David Dewaele hem onder zijn vleugels had genomen, naar de hoofdstad toch iets van een bevrijding, weg uit de provinciestad. “Ik ben blij dat jij het zegt. Dan hoef ik het niet uit te leggen. Vlaanderen is aan het veranderen in iets wat ik steeds minder herken. Het zijn rare tijden. Politiek neigt het maar naar één kant. De zuurheid zie je in het nieuws én op straat.”

Movulango staat muzikaal alvast voor het tegenovergestelde van dat hokjesdenken. Zijn frisse, vintage geluid neemt ons mee terug naar de opkomst van de grunge- en lofibewegingen uit de jaren 1990, die ondanks hun punkattitude meer beïnvloed waren door The Beatles en The Beach Boys dan ze soms zelf toegaven. De popmelodieën worden overgoten met minutieus opgebouwde laagjes elektronische grooves, die debuut-ep Mirror in man een hedendaagse smoel geven.

Voor wie Mosuse alleen kent van zijn voorliefde voor hiphop of zijn elektroverleden bij Ego Troopers, waarmee hij als tiener al dj-feestjes in binnen- en buitenland opluisterde, en Future Sound of Antwerp, zal raar opkijken als naast een beat nu ook zijn zangstem alles samenhoudt. Zelf bedankt hij daarvoor zijn klankborden bij Deewee, die hem hielpen het universum te creëren waarin zijn invloeden konden samenvloeien. “Tot twee jaar geleden wist ik niet eens dat ik kon zingen. De eerste pop- en rockachtige demo's die ik Steph en Dave met een bang hartje liet horen, stonden vol autotune en effecten. Zij spoorden me aan om met mijn natuurlijke stem te zingen. Zelf zag ik me nooit als zanger. Elk optreden is een beetje doodgaan.”

Het klinkt opmerkelijk uit de mond van de zoon van Ronny Mosuse en neef van wijlen Robert Mosuse, die bij The Radios en solo teerden op hun zoete soulstem en samenzang. “Maar mijn vader heeft zijn kinderen nooit in een bepaalde rol of richting geduwd.” Als kind van een bekende Vlaamse popartiest was Mozes bovendien altijd al meer gedreven om eigen accenten te leggen. Daar plukt hij nu de vruchten van met muziek die tegelijk wat (tegen)wringt, maar toch pop is.

“Ik ben trots dat tracks als 'Other way' en 'Through the motions' op een punkgroove drijven. Tijdens het schrijven luisterde ik veel naar ninetiesbands als Lush en Nirvana, maar ook naar Elliott Smith, heel verschillende artiesten, die stuk voor stuk catchy songs met een kwinkslag maakten. Smith zat trouwens in het punkmilieu, tot hij op een moment besliste alleen nog folkliedjes te schrijven, toch behoorlijk punk.”

Ongeduldige generatie
“Ik kijk erg op naar de Amerikaanse rapper Lil B,” zegt Mosuse. “Toen het internet rond 2010 explodeerde, was hij de eerste die uitriep: 'Fuck de muziekindustrie en hun verwachtingspatronen!' Waarna hij de ene na de andere mixtape als een soort van stream of consciousness op Myspace zwierde. Wat random beats, gewoon de microfoon aanzetten en gaan. Voor rappers als Drake en veel popartiesten werd hij een voorbeeld. Mij interesseert vooral zijn punkethos.”

Wanneer Mosuse op ons verzoek even door zijn Spotify gaat, stoot hij meteen op een andere hiphopheld. “Ook van Chief Keef vind je honderden mixtapes online. Veeleer dan hoogtepunten schetsen ze een evolutie, een levenslijn. Je kan zelfs horen wanneer hij welke drugs gebruikte of in rehab ging.”

In tegenstelling tot zijn hiphophelden bleef Mosuse met Movulango wel heel lang op een berg demo's zitten, wat voor de nodige frustraties zorgde. “Voor deze ep had ik er al vier gemaakt, maar geen ervan werd uitgebracht. Steph en Dave probeerden me uit te leggen dat ik daardoor in een luxesituatie zat, maar ik was ongeduldig.”

Hij behoort nu eenmaal tot een generatie voor wie rusteloosheid ook een brandstof is. “Het algoritme verwacht consistentie. We worden verondersteld het voortdurend te voeden met nieuw materiaal, of we nu YouTuber of muzikant zijn. Je social credits zijn vandaag haast belangrijker dan je geld. Stephen en David Dewaele leerden me dat een productie naast een technisch ook een psychologisch proces is en dat ik me, vooraleer ik materiaal zou droppen, eerst verder moest ontwikkelen om later makkelijker mijn plek als artiest te kunnen vinden.”

Gemengde gevoelens
Voor Mosuse begon te zingen maakte hij Nederlandstalige hiphop. “Een goeie oefening in ideeën uitwerken en hooks bedenken,” noemt hij het nu. “Hiphop moet het net als punk hebben van het moment.” Met Movulango kiest hij resoluut voor meer persoonlijke teksten in het Engels. “Ik wil de wereld zien, en die is groter dan Vlaanderen.” Het stoort hem dat men er te makkelijk van uitgaat dat je er als 'zoon van' een carrière in de schoot krijgt geworpen.

“Ik heb ook helemaal niets met de obsessie van de modale Vlaming voor BV's. Ze is ook erg dubbel. Herkent men mijn vader, dan wordt hij behandeld als een halfgod en gaan alle deuren open. In het andere geval blijft men op zijn hoede. Nu ik in Brussel meer in aanraking kom met andere culturen, besef ik beter dan ooit dat ik eigenlijk niet thuishoor in Vlaanderen. Onlangs was ik voor het eerst in Amerika. Daar voelde ik me nog meer thuis omdat er meer mixed mensen rondlopen. In Europa is er meer gettovorming, langs beide kanten, en zijn er dus minder (mixed) koppels.”

“Ik heb ook vroeger altijd verlangd naar meer bruine vrienden, al was het maar om mijn meer extravagante karaktertrekken in hen te herkennen. Ik heb trouwens ook nog Congolese familie in Brussel, van de andere vrouw van mijn grootvader. Lang geleden zijn ze eens komen eten, maar toen sprak ik nog geen Frans. Ik hoop ze ooit tegen het lijf te lopen in Matonge en dat het dan klikt.”

Mirror in man verschijnt op 18/11 bij Deewee, Movulango speelt diezelfde dag om 20.50u op het Fifty Lab-muziekfestival in Brasserie
Surréaliste, www.fiftylab.eu