School Is Cool: 'Volgende keer kiezen we een veiligere titel voor ons album'

Things that don't go right titelde het Antwerpse School Is Cool zijn nieuwe album. En toen liep het ook écht fout: een week na de release ging ons land in lockdown en zag de groep zijn momentum gekelderd. “Met een gezonde zomer hadden we een nieuw album kunnen opnemen.”

“Deze zomer staan er al veel festivals op het programma, dat is de kers op de taart van het harde werk.” Hanne Torfs, toetseniste bij School Is Cool, glundert. Frontman Johannes Genard treedt haar met blinkende oogjes bij. “Ik kijk daar zooo hard naar uit.” Het is 19 februari en het nieuwe abnormaal van mondmaskers, elleboogstootjes en plexiglas heeft zich nog niet afgetekend. De Antwerpse band zal op 6 maart zijn vierde album uitbrengen, het ondertussen behoorlijk profetisch getitelde en door Bent Van Looy al van even omineus artwork voorziene Things that don't go right.

Fast forward naar vandaag. De kers is er niet geweest, net als alle andere spelers uit de muzieksector is School Is Cool flink genekt door de coronacrisis. “Onze merchandise heeft het wél goed gedaan,” kucht Genard cynisch met krakende stem. Een doodgewone keelontsteking bedreigt het concert dat School Is Cool zaterdag in de AB speelt. Ook dat nog. “De mondkapjes met 'Things that don't go right' hebben aardig verkocht.” (Lachje)

“Voor de zekerheid zal onze volgende plaat World peace equality freedom losing weight good healthy cake sex wisdom love heten,” postte je onlangs op Instagram.
Johannes Genard: Haha, ja. De volgende keer ga ik iets veiligers kiezen, ik beloof het. Eigenlijk ging Things that don't go right over hoe mensen vandaag op sociale media de schijn hooghouden, waardoor je een soort van opbod krijgt van wiens leven het beste is, en de fomo en negatieve zelfbeelden die daaruit voortvloeien. Er is geen plaats voor de dingen die fout lopen. Maar dat was vóór corona. Sindsdien heeft de titel toch enigszins een andere betekenis gekregen.
Al is Things that don't go right zeker geen politieke plaat. Ik blijf het moeilijk vinden om een uitgesproken mening te ventileren zonder dat dat het schrijfproces overneemt. Maar ik leer gelukkig bij. Bij het begin van School Is Cool, tien jaar geleden, vond ik dat kunst kunst moest zijn, ik had een afkeer gehad van expliciet politieke muziek, genre Rage Against the Machine of Michael Franti. Ik zat als student filosofie in een bubbel, weg van het echte leven. Voor een witte, geprivilegieerde jonge gast leken dingen als racisme, criminaliteit, klimaatverandering ver weg. Maar dat dacht ik ook over liefdesliedjes, en dat is nu de meerderheid van de nummers die ik schrijf. (Lacht)

Je laat je anders niet onbetuigd op sociale media.
Genard: Soms kan ik mij niet inhouden, nee, al heb ik het gevoel dat het een losing battle is. De socialemediareuzen zijn niet bezig met de implicaties van de discussies die worden gevoerd, zij willen enkel dat je zoveel mogelijk tijd spendeert op hun platform zodat ze op maat advertenties op jou kunnen afvuren. Het businessmodel van Facebook heeft niets te maken met user satisfaction. Dat klink The matrix-achtig, maar aan een perfecte versie van Facebook met alleen maar zinvolle interacties tussen mensen van verschillende achtergronden, verdienen ze geen geld. Dat is een fundamenteel probleem. Wanneer er geld achter zit, zal de ene mening, of die waar is of niet, altijd sterker zijn dan de andere.

Good news, jullie vorige album, was een reactie op 2016, dat je na de Brexit, de verkiezing van Trump en de gesneuvelde rockiconen een “kutcynisch jaar” noemde. Heb je al een koosnaampje voor 2020?
Genard: Ik heb nog geen woorden gevonden die grof genoeg zijn om het accuraat te omschrijven. (Lacht) Eigenlijk wil ik zo'n jaar niet meer bekijken als een entiteit, het is ook maar een manier om de tijd die voorbij is af te bakenen. Al de dingen die mislopen, ook hoe we met corona omgaan, zijn het resultaat van processen die al decennia bezig zijn. We oogstten gewoon wat we al die jaren hebben gezaaid.
Op persoonlijk vlak heb ik dan weer een van mijn gelukzaligste jaren achter de rug, met de geboorte en de eerste verjaardag van mijn dochter. Heel wat ouders hadden het hard te verduren, omdat ze én hun kinderen moesten opvoeden én tegelijk werken. Maar voor mijn vrouw en mij voelden de eerste coronamaanden aan als een mooie extensie van ons ouderschapsverlof. Weliswaar met erg weinig tijd voor andere dingen dan luiers en fruitpap. (Lacht)

Ben je ook creatief geweest?
Genard: We stellen nu onze nieuwe plaat voor, maar eigenlijk heb ik al bijna een volgend album bij elkaar geschreven. Ik heb de songs ook al aan de band laten horen. Vroeger kwamen we samen en luisterden we naar demo's, en dan lette ik op microreacties van de anderen. Als ze even op hun gsm keken, dacht ik dat ze het saai vonden. Nu doen we een etentje en tijdens de afwas laat ik de demo's keihard door het huis schallen. Dan moet ik niet letten op hoe iedereen reageert. In principe zou die plaat volgend jaar opgenomen kunnen worden. Hopelijk is de timing dan beter. (Lachje)

Wordt het muzikaal opnieuw een liefdesbrief aan de eighties?
Genard: Op de een of andere manier keer ik altijd terug naar rockers uit de jaren 1980 die net over hun prime zijn. Bruce Springsteen na Born in the USA. Bonnie Raitt toen die in de veertig was, en net van haar alcoholverslaving af. Dat is een klankwereld waar ik nog veel fouts in vind, grenzen die we met School Is Cool kunnen verleggen. Noem het speelse ironie, een beetje fake, maar toch warm.

Je bent zelf toch nog niet over je prime?
Genard: Fysiek wel. (Lacht) Ik kijk veel basketbal, de zenit van je lichaam is daar zo tussen je 27e en je 32e. Daarna zijn al die NBA-sterren op hun retour. Ik zit net op die grens. Gelukkig ligt dat bij arties­ten anders. Als zanger en songschrijver heb ik het gevoel dat ik nog maar net doorheb wat mijn krachten en mijn zwaktes zijn.

Dat zal je nodig hebben voor deze “trashfire century”, zoals je dit tijdsgewricht benoemt in 'Right here' en 'Playground' op Things that don't go right.
Genard: Dat was eigenlijk mijn oorspronkelijke suggestie voor de plaattitel, maar de andere bandleden vonden dat te dramatisch. (Lacht) Veel heeft te maken met de laatste vier jaar, denk ik, en wat er allemaal gebeurd is in Amerika. Ik kijk met een bang hart naar de verkiezingen.

Things that don't go right heeft het, ondanks “de slechtste timing ooit”, goed gedaan. Jullie hadden redelijk wat airplay, en alsnog een paar zomerconcerten.
Genard: Toen de maatregelen in Antwerpen verstrengden, verloren we in één klap acht optredens, maar anderen verloren er nog meer, dus mij hoor je niet klagen. Sowieso zijn we wel veel kwijtgespeeld. Bij de shows die we wel deden, was de gage ook een stuk lager omdat de organisatoren er ook minder aan konden verdienen. Met een gezonde zomer hadden we het budget van een nieuw album verdiend.

Jullie spelen in de AB toch 'The world is gonna end tonight'?
Genard: Het past bij het algehele doemdenken dat er vandaag heerst, dus, uiteraard! (Lacht)

17/10, 20.00, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be