Zwangere Guy lanceert ‘BrutXXL’: dagboek van een doorbijter

“Schijt aan 2020,” rapt Zwangere Guy op BrutXXL, de uit de kluiten gewassen nageboorte van zijn album Brutaal. “Het is niet gemakkelijk om geen perspectief te hebben. Ik wist het even écht niet meer.”

“2020. Guy. Gorik. Man. Bru. Ik weet dat het rare tijden zijn. Da ge graag nog een graantje had willen meepikken, nee? Man, ik weet da ge verlies hebt gedraaid. We hebben allemaal op ons bakkes gehad”: het is niet de rauwe rochel van Zwangere Guy, maar de wijze warmte van acteur Josse De Pauw die BrutXXL de kop afbijt. “Ik wilde iemand die alles aan elkaar praat, die zowel lacht als huilt,” zegt Zwangere Guy, nog steeds het volronde alias van Gorik van Oudheusden, over zijn derde album in anderhalf jaar tijd. “Maar ik kon niet nog eens Dirk De Wachter vragen, hè.”

Arno, Dirk De Wachter, Marc Didden, en nu Josse in zijn posse: er tekent zich een patroon af in met wie hij zich graag omringt. “Een jong veulen zoals ik staat al eens graag met een paar oude stieren in de stal. (Lacht smakelijk) Blijkbaar ben ik nog altijd een klein kind, al vind ik mezelf soms heel serieus. Mijn lief kan het weten, ze is kinderpsychologe en -therapeute. (Grinnikt) Bij die sprekende stem moet je je eigenlijk niet Josse inbeelden, maar Gorik die binnen een jaar of dertig, veertig terugkijkt. De duivel en de engel. Mijn geweten. Dat ben ik die in de spiegel kijkt.”

Net als iedereen is ook de Brusselse nachtburgemeester vleugellam gemaakt door het coronavirus. Letterlijk: een paar weken geleden raakte hij zelf besmet. “Buiten een hoest heb ik niets gevoeld, ik heb al veel rottigere zaken in mijn lijf gesmeten. (Lacht) Wat niet wil zeggen dat ik corona onderschat, mijn vriendin is wel zwaar ziek geweest. Maar geen gezaag, ik kan nog babbelen, ik kan nog ruiken. Ik heb nog inspiratie.”

De voorbije maanden stroomde die inspiratie hard: zestig nieuwe nummers schreef hij, veertig blikte hij er in. Acht daarvan rekken Brutaal uit tot BrutXXL, 35 minuten extra smakelijke plakjes ZG. “Extravert en een grote bek,” zoals hij het zelf verwoordt. Maar waarom dan geen volwaardige nieuwe plaat? “Ik was nog niet klaar met Brutaal. Toen de eerste lockdown inging, had ik net 32 dagen gerepeteerd voor de liveshow. Een zieke set, met brutalistische omkadering, waar ik vijftig K (50.000 euro, red.) in heb gepompt. Die show wil ik nog altijd spelen. Ik hoop volgende zomer met Zwangere Guy te toeren. Daarna is het aan STIKSTOF, met hen ben ik nu aan het schrijven. Mijn crew heeft mij nodig.”

MARKTKRAMER
“Schijt aan 2020, want ik weet dat het nog zwaar wordt,” rapt Van Oudheusden in ‘Kutjaar’, zijn balans van dit aardedonkere jaar. “Dat nummer heb ik geschreven begin juni. De horeca was nog dicht. Er was geen vooruitzicht. Toen wist ik het echt even niet meer. Het is ook zo triestig, je brengt een plaat uit en je moet plots focussen op online. (Denkt na) Het is moeilijk, met zo weinig perspectief. Ik wilde de release van BrutXXL bijvoorbeeld in de verf zetten met een marktwagen, beschilderd in het artwork van de plaat. Daarmee zou ik langs kleine platenwinkels bollen om daar mijn albums te ondertekenen en mijn fans nog eens te zien. En nu valt zelfs dat allemaal weg. Maar goed, ik wil niet klagen. Ik heb mijn leven op de rails, ik ben nog altijd gelukkig.”

Ook nu hij al zo lang geen mensenzee als een ontspoorde Mozes meer heeft kunnen opensplijten? “Dat gaat nog even duren. (Lacht) Ik denk niet aan morgen. Ik maak geen muziek meer om op te treden, ik maak gewoon muziek. De muzieksoorten waar ik mee ben opgegroeid, hiphop, house, reggae, punk, zijn ook allemaal gegroeid uit een soort van repressie. Van niets hebben iets maken. Dat is muziek gelukkig nog steeds. Het heelt.” “Rennen kan niet stilstaan, ik ben altijd onderweg. Ik ben niet bezig met de top, nee ik verzet mijn eigen berg,” klinkt het verderop in ‘Kutjaar’. Na zijn boerenjaar 2019, waarin hij beviel van niet één maar twee gouden platen, had Van Oudheusden gerust een jaar zwangerschapsverlof kunnen nemen, toch? “Klopt. Ik ging dit jaar veel reizen. Marokko, Mexico, Japan. Het zal voor een andere keer zijn. (Lacht) Ik ben gewoon graag bezig. De komende weken volgt nog een hoop nieuw materiaal. Mijn label verklaarde mij zot, maar daar geef ik geen fuck om, ik wil die muziek delen. Om in de aandacht te blijven, maar het is ook het enige wat ik nu heb. Misschien ben ik bang om in de leegte te vallen.”

TRANCHE DE VIE
“Het is een zware steen en hij lag me op de maag/ Hoop dat Kenny weet dat ik door hem nooit niet meer klaag,” rapt Van Oudheusden in ‘Kenny’, een rauwe tranche de vie over een verschoppeling die je wel vaker tegenkomt in de Brusselse straten, voor wie het leven “een bitch” is “die hem elke dag bezoekt”. Het is een van de aangrijpendste nummers op BrutXXL en het vertrekt voor een keer niet vanuit de littekens van Van Oudheusdens jeugd. “Ik ben opgegroeid met ‘Stan’ van Eminem, hé,” zegt hij over de song, die dankzij de in de acidwaas van Funkadelics ‘Maggot brain’ gemarineerde solo van Jan Paternoster een extra emotionele lading krijgt.

“Ben ik de enige die bang is dat ge vast zit in het verleden?” mijmert zijn geweten veelzeggend in ‘Doorbijter’. “Ik schrijf graag over mijn eigen leven,” beseft Van Oudheusden. “‘Gorik pt. 1’ en ‘Beter leven’, dat zijn zware tracks, en het zijn ook mijn succesnummers. Maar het is voor mij een uitdaging om niet te veel naar mezelf te kijken. Dat ik mezelf in vraag durf te stellen, vind ik wel mooi.”

BRUTXXL
is uit bij Universal