BSF: Hong Kong Dong: pop met een hoek af

Hong Kong Dong-spilfiguren Boris en Sarah Yu Zeebroek, de kinderen van de Vlaamse cartoonist, televisiemaker en kunstenaar Kamagurka en Wei Wun Yu, beleven momenteel een drukke zomer aan de zijde van Cali. De Franse superster vroeg hen om mee te spelen in zijn liveband nadat hun gitarist Geoffrey Burton (ex-Arno) zijn plaat had geproducet en zij erop meespeelden.

"Voor ons is dat een geweldige ervaring, de eerste keer in een tourbus in een grote tourkaravaan," zegt Boris Zeebroek op een zeldzaam rustpunt tijdens de tournee. "En we mochten zo ook al in grote zalen spelen als Le Zénith in Parijs."

Krijgen jullie nu ook veel aanbiedingen om ginds met Hong Kong Dong op te treden?
Boris Zeebroek: Er komen aanvragen binnen, maar we willen wachten met optreden op bepaalde plaatsen totdat onze full-cd af is. Daarmee zijn we nu volop bezig.

Jullie vergaarden heel wat aandacht met optredens in De laatste show, De wereld draait door en op Radio Soulwaxmas. Maar daarna bleef het lang stil rond Hong Kong Dong.
Zeebroek: We wilden niet van de kaart gebracht worden door al die plotse aandacht. Na de Rock Rally hebben we veel opgetreden in België, maar daardoor hadden we niet genoeg tijd om deftig op te nemen. Dan hebben we beslist om onszelf voor een tijdje op te sluiten. We willen geen rip-off zijn van een bepaalde groep of meegaan met een bepaalde trend, maar een eigen universum creëren kost tijd.

Is jullie geluid op Lesbians are a boy's best friend, jullie eerste ep, veel veranderd?
Zeebroek: We zijn een stuk elektronischer geworden omdat we vaak met drumcomputer hebben gewerkt. Maar het eclectische kantje is gebleven, er zit altijd wel een hook in het nummer die de luisteraars op het verkeerde been zet.

Grappige titel ook. Verwijst die naar Marilyn Monroe?
Zeebroek: Die gedachte kwam spontaan in mij op toen ik in de auto zat en het nummer 'Diamonds are a girl's best friend' gespeeld werd. Niet dat ik meer vriendinnen dan vrienden heb of zo.

Waarom zing je dat je 'Old hands' hebt in het gelijknamige liedje?
Zeebroek: Voor ons is dat een beetje een rootsy nummer, met Aziatische invloeden. En mijn handen zijn heel Aziatisch, ze zijn fijn en dun. Maar ik heb ook oude handen. Als ik ze naast die van mijn vader en grootvader leg, zie ik gelijkenissen.

Jullie vader heeft in de jaren 1980 ook zelf singles uitgebracht. Heeft hij jullie muzikaal beïnvloed?
Zeebroek: Zeker. Hij heeft ons vooral heel veel muziek laten proeven: Beefheart, Zappa, The Residents, Talking Heads. Mijn moeder ook, zij was heel grote fan fan van Neil Young en Patti Smith.

Jullie moeder is geboren in China. Hoe groot is jullie band met dat land?
Zeebroek: Die wordt sterker naarmate ik ouder word, zeker sinds onze moeder drie jaar geleden is weggevallen. Als kind werd ik vaak met mijn Aziatische roots gepest, maar nu ben ik er meer en meer fier op. Ik ben samen met mijn zus Chinese lessen aan het volgen, want ik wil er zeer graag naartoe. China zit in een heel boeiende periode denk ik, er is van alles aan het borrelen bij de jeugd, in de muziekscene, in de underground. Daar zou ik me graag eens in onderdompelen.

Jullie maken pop met een hoek af. In hoeverre speelt humor een rol in jullie muziek?
Zeebroek: Humor maakt deel uit van wie we zijn. In muziek mis ik vaak een gevoel voor humor. Niet dat het grappig of komisch moet zijn, maar soms als ik naar een rockgroep sta te kijken, fronsen mijn wenkbrauwen. Ik hou helemaal niet van poses en dat soort dingen. Het relativeren van jezelf is heel belangrijk.

"Art can make you fart in a way you still look smart" las ik ooit op jullie MySpace.
Zeebroek: (Lacht) Daar sta ik nog altijd achter. In de kunstwereld kun je vaak om het even wat zeggen, en toch nog slim lijken. Heel veel mensen trappen daar nog in. Ieder zijn smaak, maar soms geloof ik het niet meer.

Hong Kong Dong, op 15 augustus 2011 op het Brussels Summer festival, Paleizenplein, 1000 Brussel.