The Art of the Underground (9): metro Beurs

Het grootste fortuin aan openbare kunst onder de grond hangt ongetwijfeld in station Beurs. Daarvoor tekenden Pol Bury en Paul Delvaux, twee internationaal geprezen Belgen. Ze hebben hier elk een monumentale handtekening nagelaten.

Bury met Moving ceiling, een 200 vierkante meter groot buizenorkest tegen de zoldering - een signaal dat de tijd vooruitgaat. En Delvaux met een romantisch-surrealistische olieverfschildering op paneel, dertien meter lang - een nostalgisch tafereel, dat het verleden koestert.

Bury's naam mag je dan misschien niets zeggen, maar zijn kinetische kunstwerken (een doordenken op de mechanica en het mobiele) ken je wel. De ballenfontein aan het begin van de Albert II-laan is van hem. De klotsende waterleliefontein in het kasteelpark van Seneffe ook. En nog grotere blikvangers van Bury staan in het Guggenheim Museum in New York, de Tate Gallery in Londen en het Centre Pompidou in Parijs.

Bury is het genie van de trage beweging van glimmend materiaal, meestal inox. In de elleboogpijpen die in alle richtingen uit het metroplafond steken zitten spiegelende gedeeltes die het hele komen en gaan in het station als een film boven je hoofd projecteren.

Als een metrotuig aankomt, verplaatst de lucht zich, en dat brengt ventilatoren in de buizen op dreef. Het zet heel het plafondgevaarte in beweging. De tijd zoemt voorbij. Kijk maar omhoog, geniet en besef: wat nu is, is over drie minuten niet meer. Oh, sorry, je metro gemist? Maar het dure monument zou wel wat beter onderhouden mogen zijn.

Aan de roltrappenpartij blijven de ouderwetse tram- en treinwagons van Paul Delvaux (geïnspireerd op eerder werk uit 1955) roestig staan. Ze verwijzen naar de noord-zuidboulevards van voor de pre-metroaanleg - ja, na 35 jaar heet deze metrolijn nog zo, en ziet ze er ook nog zo uit als je rondkijkt. Gelukkig maakt de kunst alles goed.

:: Metrostation Beurs
kunstwerk: Moving Ceiling (1975, Pol Bury) en Nos vieux trams Bruxellois (1978, Paul Delvaux)