Rond de verjaardagstaart met Mosaert

Mosaert, het creatieve huis achter Stromae, viert zijn tiende verjaardag met een nagelnieuw logo en een zesde modecapsule. “Het is heerlijk om al die dingen samen bij elkaar te dromen,” zeggen styliste Coralie Barbier en artistic director Luc Junior Tam.

“Kijk, de ritsen zijn in metaal,” wijst Coralie Barbier naar een van de jasjes uit de nieuwe capsule die ik in hun creatieve laboratorium in avant-première te zien krijg. Dat is een bewuste keuze, want metaal is milieuvriendelijker dan plastic, vertelt de styliste, die sinds 2015 getrouwd is met Paul Van Haver, beter bekend als Stromae.

Mosaert, een anagram van Stromae, dat op zijn beurt een letterkeer is van maestro, klopt zich op de borst dat zijn kledinglijn 100 procent ecologisch is. Voor zijn nieuwe collectie liet het label een duurzame lijn vervaardigen uit gerecycleerde petflessen en synthetische tapijten. En biokatoen, dat 80 procent minder water verbruikt én het zonder pesticiden kan doen. Ook de etiketten van de kledingstukken en de verpakking zijn gemaakt van gerecycleerd materiaal, glundert Barbier. God zit in de details, dat weten Stromae en co als geen ander. Mosaerts wagenpark vervelt intussen tot elektrische exemplaren, zelfs de servers van zijn website, die zich in Zwitserland bevinden, draaien op groene stroom.

Alle kledij wordt bovendien volledig in Europa geproduceerd. “Dat is zo gegroeid van in het begin, toen ik nog kleren ontwierp voor de shows en de clips van Paul,” legt Barbier uit. “Dat waren pièces uniques. Het zou gek geweest zijn om die te laten maken in China. Er bleken gelukkig nog genoeg lokale producenten te zijn. Onze textielfabrikant is Belgisch, een familiebedrijfje in Frankrijk maakt onze kousen enzovoort. Het vertrouwen is gegroeid, en we zijn blijven samenwerken.”

Uit een Brits onderzoek van een paar jaar terug bleek dat de kledingindustrie meer C02 uitstoot dan de luchtvaartsector en het zeevaarttransport samen. En dan is er nog de vervuiling met plastic en chemische stoffen. “We zijn niet naïef,” knikt Barbier. “We zoeken mee naar oplossingen. Ik was eerst sceptisch, maar nu heb ik gezien wat er allemaal mogelijk is. Ik ben toch hoopvol.” In een tijd waarin H&M meer dan vijftig collecties per jaar uitbrengt, houdt Mosaert het bewust klein. Vandaar ook de benaming capsule, en niet collectie. “We beperken de hoeveelheid stuks, dit keer zijn het er een twintigtal. De oplages houden we laag, zodat er geen overproductie is.”

Fast fashion, een van de bedenkelijkste tendensen van de mode-industrie, is niet aan Mosaert besteed. “Het is de bedoeling dat de stukken lang meegaan, dat je ze echt koestert of dat ze in het tweedehandscircuit lange tijd kunnen overleven. Ik shop zelf ook graag in Les Petits Riens. Ik hou van het idee dat kledij een reis maakt, van de ene persoon naar de andere.”

Brel op een housebeat
Het is fijn toeven in de denktank van Mosaert, drie hoog in een verder anoniem pand aan de Louizalaan. Het bedrijf ontsproot in 2009 in de jongenskamers van Paul Van Haver en zijn vijf jaar jongere halfbroer Luc Junior Tam. “Op aanraden van onze advocaat,” lacht Luc Junior Tam, die toen achttien was en net aan zijn studies communicatie en marketing aan de Brusselse hogeschool IHECS was begonnen. “Hij was gespecialiseerd in auteursrechten. Het leek hem beter om een label te zoeken voor de promotie en distributie van Pauls muziek, zonder de rechten af te staan. Dát was de kiem van Mosaert.”

De twee jonkies versierden een deal met het grote Universal, dat de muziek uitbracht. En toen sloeg 'Alors on danse' aan, een onwaarschijnlijke kruising tussen Jacques Brel en ninetieshouse. Het werd zowat de nieuwe oerknal van de belpop. Zonder Stromae geen Oscar & the Wolf, Roméo Elvis en Angèle. “Dat is te veel eer,” lacht Tam. “Het is wel gek om nu te zien hoe buitenlandse labels vechten om Belgische artiesten. Destijds leek een single op de radio krijgen in Frankrijk compleet van de pot gerukt.”

Als ze de volledige controle hadden over de muziek, waarom kon dat dan ook niet met het visuele luik, vonden de twee broers. Een briljante zet. Zijn uitgekiende, herkenbare stijl werd een van de sleutels tot het succes van Stromae, met shows, videoclips en outfits die een heel eigen universum in het leven riepen. Iets waar iemand als Angèle duidelijk veel van heeft opgestoken.

“Paul en ik woonden nog thuis, onze oudere broers waren het huis uit, dus we spendeerden heel veel tijd samen. Mijn kamer lag vlak naast de zijne. Paul toetste altijd af wat ik van zijn muziek vond. Die melodie is fris, die beat zou ik bijsturen, aan die teksten moet je nog wat sleutelen, zei ik dan. Daarna kwamen de ideeën voor shows en videoclips.” Tam nam de rol van artistiek directeur op zich, al was die functie toen nog niet duidelijk omlijnd. “Pas toen Paul in 2010 zijn debuut Cheese uitbracht, kwam het besef: we kunnen niet gewoon 'broer van Paul' bij de credits zetten. Dat werd dus artistic director.” (Lacht)

In 2012 liep de oudste broer, intussen een wereldster in Europa, modeontwerpster Barbier tegen lijf. Samen bedachten ze een nieuwe look, gebaseerd op wax africain – die typische veelkleurige Afrikaanse stoffen – en de intussen kenmerkende, Escher-achtige patronen. Uit die samenwerking werd de kledinglijn van Mosaert geboren in 2014, een echt modelabel dat de geest van Stromae uitdroeg maar geen merchandise wilde zijn. “Daar wilde Paul absoluut niet van weten,” lacht Tam. “Geen smoel op dure T-shirts.”

Vandaag geeft Mosaert niet alleen vorm aan zijn eigen universum, maar ook aan dat van anderen. Zo waren er de voorbije jaren videoclips voor onder meer Major Lazer, Dua Lipa en Billie Eilish. “Dat waren fantastische avonturen, maar de komende tijd willen we ons opnieuw concentreren op onze eigen projecten,” zegt Tam. “Zo'n clip schiet je in een paar dagen, maar er gaat maanden werk aan vooraf. Wij zijn allemaal perfectionisten, dat maakt zulke producties heel intens.” Intussen vormen Van Haver, Tam en Barbier de drie-eenheid van Mosaert. “Het goeie is dat we alles telkens bij elkaar kunnen aftoetsen,” zegt Tam. “Dingen groeien en worden telkens weer geëvalueerd. Is het pertinent wat we willen zeggen? Is de boodschap interessant? Alles moet kloppen.”

Nu Van Haver zijn muzikale alter ego wat naar de achtergrond heeft geduwd, is de samenwerking nog nauwer geworden, zegt Tam. Sinds Racine carrée uit 2013 is er van Stromae geen album meer verschenen. Dat is het gevolg een slopende tournee en zijn slechte reactie op het antimalariamiddel Lariam, dat hij nam tijdens het Afrikaanse luik van zijn tournee in 2015. De druppel was een kwetsende cartoon in het magazine Charlie Hebdo, die verwees naar de dood van Van Havers vader tijdens de genocide in Rwanda in 1994. “Paul moest absoluut gas terugnemen,” knikt Tam. “Maar hij is nooit gestopt met muziekmaken, alleen ziet het publiek dat niet.” “Hij maakt nu meer muziek dan toen,” vindt Barbier.

Droomfabriek
“Elle défile / On voit nos vies defiler / Sur le fil / On voit les années filer,” klonk het filosofisch maar tegelijk speels in 'Défiler', Van Havers meest recente song. “On essaie de filer droit / Et on n'peut pas rembobiner / Tous ces nœuds dans nos vies / Si on pouvait les dénouer.” Het was geen single, maar de soundtrack bij de vijfde capsule van Mosaert, toen die in 2018 werd voorgesteld in de iconische Parijse supermarkt Le Bon Marché. Een fantastische productie in beeld en geluid waarbij het warenhuis werd omgetoverd tot een fantasievolle droomfabriek.

Die dromen komen vandaag terug in het nieuwe logo dat Mosaert lanceert, een kleurrijke wolk waarin je de M herkent. “Voor ons was dat logo heel belangrijk,” legt Barbier uit. “Iets waarin zowel een kind van twee als een grootmoeder iets kan lezen. Dat adagium hebben we altijd gehanteerd.” “We willen mainstream zijn, in de goede zin van het woord,” knikt Tam. “Dat logo moet ons helpen om een zo breed mogelijk publiek aan te spreken. Daarom zetten we het op een piëdestal. Het is functioneel en lichtvoetig. Maar het heeft ons wel wat tijd gekost, er zijn maanden werk aan voorafgegaan en 400 ontwerpen de revue gepasseerd.” (Lacht)

De kleuren in het logo zijn pastelroze, groen en blauw. Dat is een groot contrast met de gesatureerde, exotische prints bij de eerste capsules. Dat heeft voor een deel te maken met de ecovriendelijkere koers. “Het is een uitdaging om goeie stoffen te vinden, want de keuze is beperkt,” legt Barbier uit. “We proberen ook met de texturen van de materialen zelf te werken, zoals ribfluweel.” Barbier benadrukt dat het het opzet is om een ecologische lijn uit te werken die niet per se dat ecologische uitstraalt.

De ecologische aanpak heeft ook gevolgen voor de pavage, het voor Mosaert zo kenmerkende tegelmotief dat voortvloeide uit het artwork van Racine carrée en de voorliefde voor mathematische patronen die Van Haver en Barbier delen. “Dat is onze côté cartésien. (Lacht) Die kant is minder uitgesproken nu, maar die motieven blijven een van onze kenmerken. Een van de voorwaarden voor ons logo was dat we het konden gebruiken in de patronen. Dus zie je het ook nu terugkeren op de shirts, op de kousen enzovoort.”

Mosaert houdt vast aan zijn uniseks kledinglijn, waarmee het toch een beetje een pionier was. “Vandaag is dat gangbaar, maar in 2014 nog niet,” beseft Barbier. “Nu, voor ons was dat geen doordacht plan, het is gewoon zo gegroeid vanuit onze eigen voorkeuren. Paul speelt graag zijn vrouwelijke kant uit. Maar het is vooral de pers die er een statement van heeft gemaakt.” Barbier benadrukt ook graag de luchtige kant van Mosaert. “Mode is belangrijk, de manier waarop je je kleedt, zegt altijd iets over jezelf. Maar aan de andere kant moet je dat ook niet te serieus nemen. Wat je vandaag aantrekt, vind je misschien binnen drie weken om je te bescheuren.”

À la mode
In 2019 kende het muzikale luik van Mosaert, een bedrijf met zes werknemers, een dip van 300.000 euro. “In de pers werd er over verlies gesproken, maar het ging eigenlijk om investeringen die het bedrijf heeft gedaan,” zegt Barbier. “Het heeft de financiële gezondheid van het label of van de textielactiviteit niet verzwakt.” Ook corona zorgde niet voor financiële problemen, verduidelijkt Tam. “Er zijn sectoren en mensen die veel harder zijn getroffen, wij hebben hoogstens te kampen met wat vertragingen.”

De lancering van de nieuwe capsule verloopt desondanks bescheiden. Net nu de Belgen in Le Bon Marché twee maanden lang à la mode zijn, voorziet Mosaert geen totaalspektakel zoals twee jaar geleden. “Dat was een eenmalig project dat paste bij die locatie,” legt Tam uit. “Nu willen we vooral ons logo in de markt zetten.” Er komt zeker ook muziek van Stromae, zegt hij. “Een soundtrack bij de videopresentatie van de collectie, zonder tekst. Meer kan ik er nog niet over kwijt.”

De voorbije jaren bedacht de maestro alleen muziek om de kledinglijn op te luisteren, wanneer wordt het opnieuw omgekeerd? “Alles kan meteen omdraaien,” lacht Tam. “Niets is in steen gebeiteld. Wij zijn een kleine ploeg, complementariteit is essentieel. Soms overheerst het ene, dan het andere, naargelang de inspiratie. De enige voorwaarde is dat we het zelf trop cool vinden. Er zitten alleszins nog veel dromen in die wolk.”

Capsule 6 wordt vandaag gelanceerd via www.mosaert.com