Armoede beroert amper nog de gemoederen. In de media is de aandacht minimaal en de politici hebben het liever over de hardwerkende middenklasse.
© Photonews
| "Armoede beroert amper nog de gemoederen", zegt Danny Vileyn.
Edito: Uber-isering van de arbeidsmarkt is geen optie
De verklaring zou kunnen liggen in de economisch voorspoedige tijden die we beleven, maar cijfers - vers van de pers - van de Belgische dienst voor statistiek Statbel spreken dat tegen: het armoederisico van laaggeschoolden in België zit op het hoogste niveau sinds de start van de metingen veertien jaar geleden. Een (federale) regering die zichzelf respecteert kan de cijfers van Statbel niet ongeïnteresseerd naast zich neerleggen.
Van de Belgen zonder diploma middelbaar onderwijs loopt 27,2 procent de kans om in de armoede te belanden. Maar wat heet arm? Statbel zegt dat iemand arm is als het gezinsinkomen minder dan zestig procent van het mediaaninkomen bedraagt. Concreet: een alleenstaande is arm als het totale beschikbare maandelijkse inkomen minder bedraagt dan 1.139 euro per maand.
"De sterke samenhang tussen opleidingsniveau en armoederisico in economisch voorspoedige tijden verklaart wellicht waarom armen de jongste jaren zo weinig aandacht krijgen"
Tussen haakjes: het leefloon voor een alleenstaande bedraagt 892,70 euro per maand.
Ook voor mensen met een diploma middelbare school bedraagt het armoederisico nog altijd 14,4 procent. En ook dat is het hoogste cijfer ooit. Het cijfer voor hooggeschoolden daarentegen is gezakt tot 6,4 procent, het laagste cijfer ooit. De tendens is duidelijk. In een stadsgewest als Brussel met zijn vele laaggeschoolden is zoiets dramatisch.
Dankzij onze sterke sociale zekerheid is België een land met weinig ongelijkheid, maar de armoede krijgen we er niet mee weg. Maar zonder sterke sociale zekerheid zouden er meer armen zijn.
De sterke samenhang tussen opleidingsniveau en armoederisico in economisch voorspoedige tijden verklaart allicht waarom armen de jongste jaren zo weinig aandacht krijgen.
De cijfers van Statbel laten duidelijk zien dat een gelijkekansenpolitiek, hoe nodig ook, niet volstaat. Niet iedereen heeft een hoofd om te studeren en hoger of universitair onderwijs te volgen. Bovendien hebben we mensen die goed zijn met hun handen en mensen die nederige banen aannemen, zoals de straten vegen, ook nodig. Daarom moet meer gelijkheid het streefdoel blijven.
Er dringen zich aangepaste beleidsmaatregelen op. Een Uber-isering van de arbeidsmarkt is alvast geen optie: ook de working poor zijn arm.
Lees meer over: Brussel , Economie , Samenleving , armoede , laaggeschoolden , sociale zekerheid
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.