Op nachtelijke stepjacht: veel stress, weinig euro's

“Daar heb je er al een!” De rit is nog maar pas begonnen of Kylian toont me op zijn smartphone dat ter hoogte van de Defacqzstraat een step staat die voor minder dan de helft is opgeladen. We houden halt op een taxistaanplaats dertig meter verder en David spoort Kylian aan. “Haast je, je bent niet de enige die zoekt!” Een opmerking voor de show, denken we eerst. Maar op hetzelfde moment komt warempel een man aangerend met een smartphone in de hand. Tegelijk stopt een grote bestelwagen van Cambio op de taxistaanplaats, waar we nu al met drie voertuigen staan.

Kylian blijkt sneller bij de step, die hij scant met zijn smartphone en in de koffer laadt. De man met de baard stapt foeterend in de bestelwagen, terwijl zijn chauffeur het sportiever opneemt: we krijgen een grijns, een thumbs up en de concurrentie verdwijnt met plankgas, op zoek naar een andere prooi.

Pokémonjacht

Kylian en David zijn twee van de ruim vijftig mensen die geregeld de nacht intrekken om de deelsteps van Lime in te zamelen, ze op te laden en ze ’s morgens voor 7 uur opnieuw te verdelen in de stad. De juicers - want zo noemt Lime zijn opladers - doen dat met een statuut dat erg doet denken aan dat van Uberchauffeurs of Deliverookoeriers: ze werken wanneer en hoeveel ze willen.
De betaling gebeurt per opgeladen step. Vanavond blijken alle steps 5 euro waard, zien we in de app. Dat bedrag kan al eens hoger liggen, als steps ver van het centrum staan of al een tijdje niet meer gebruikt zijn. De zoektocht heeft zo wat weg van een Pokémonjacht, maar dan met echte objecten en geld.

Op een gemiddelde avond haalt ons duo een dertigtal steps op, goed voor zo’n 150 euro. In ruil daarvoor zijn ze wel een flink deel van de nacht onderweg en moeten ze erg vroeg uit de veren. Steps die na 7 uur worden verdeeld, leveren immers strafpunten en minder geld op. Ook de huur van de bestelwagen – 29 euro per nacht – gaat nog van hun inkomsten, net als de huur van een garage waar opgeladen wordt en de - bescheiden - stroomkosten.

Of de inkomsten niet schamel zijn, willen we weten. Kylian en David blijken tevreden. “Ik studeer bedrijfskunde en als juicer verdien ik genoeg geld voor mijn huur, boodschappen en zelfs wat kleren,” legt Kylian uit. “Ik kan ook zelf kiezen wanneer ik werk en het is geen ingewikkelde job.” De korte nachten storen hem evenmin. “Ik ben een nachtmens.”

David is dan weer blij dat hij de inkomsten van zijn vzw Golune kan aanvullen met de stepjacht. “Al zijn er ook onzekerheden. Gisteren was het bijvoorbeeld niet de moeite om uit te rukken. Het weer was zo slecht, dat er amper steps gebruikt waren.” Er blijken wel meer onzekerheden. Terwijl ons juicerteam van prijzen tussen 5 en 8 euro spreekt, horen we van de general manager 3,5 tot 5 euro. Twee dagen na onze nachtelijke tocht volgt een whatsappbericht van David. “Lime heeft zijn tarieven plots verlaagd, alle steps zijn maar 4 euro meer waard!”

Une course méchante

De uren die we met onze juicers doorbrengen, laten het beeld zien van een rat race, die vooral intens is tussen 21 en 23 uur. Hoewel we bewust een andere richting dan onze concurrenten met bestelwagen kiezen, kruisen we ze een kwartier later opnieuw, terwijl ze met hoge snelheid rond het Kasteleinsplein in Elsene scheuren.

Onze ploeg heeft net een step met een informaticaprobleem gevonden: de app zegt ‘op te laden’, maar de batterij blijkt nog te vol. David kan de step nu uit de app schrappen, zodat andere juicers geen onnodige omweg maken. “Dat ga ik niet doen, zo verliest de concurrentie een momentje.” Het momentje geeft Kylian de tijd om een andere step aan Kastelein te vinden. De jongeman laat daarvoor het alarm van de autoped op afstand weerklinken. “Ik hoor hem, hij staat in die hoek.”

“Zelf als je dat niet wil, raak je verwikkeld in une course méchante,” zegt David. “De andere juicers zijn daarbij onze concurrenten, maar ook het eigen personeel van Lime, dat later in de nacht vertrekt met een grote vrachtwagen en de steps al op voorhand kan reserveren in de app. Allez Kylian, un peu plus vite!”

Tijdens de jacht besturen we zelf een van de wagens. De druk op de juicers blijkt besmettelijk. Willens nillens doen we een aantal dingen die niet passen bij ons zelfbeeld als chauffeur: we parkeren op het zebrapad, beseffen plots dat de tram toetert omdat onze auto even verderop op de sporen staat. “Het risico op een boete is reëel,” geeft David toe. “De politie heeft intussen door dat vanaf 21 uur veel bestelwagens als gekken rijden. We zien nu meer patrouilles in de centrale zones waar veel steps staan.”

Vandaag is Lime - dat deels door Uber wordt gefinancierd - in Brussel synoniem voor de elektrische deelsteps. In de toekomst zou het productpalet weleens kunnen uitbreiden, hoorden de huidige stepjagers al van het bedrijf. “Er komen ook Limefietsen,” zegt David, “en daarna normaal gezien ook auto’s. Wij als juicers zouden dan meer kunnen verdienen, want als ook die batterijen moeten vervangen worden, kan je in kortere tijd meer steps of batterijen ophalen.” Tenzij de prijs nog eens zakt natuurlijk. Lime zelf ontkent op dit moment overigens uitbreidingsplannen.

Na twee uur toeren zitten de koffers van de autootjes met twaalf steps helemaal vol. David rookt een laatste sigaret, terwijl Kylian met verkleumde handen de app opent: 60 euro. Een magere buit vergeleken met de langere nachten met een grotere auto. Het is zelfs minder dan Kylian op sommige avonden te voet verzamelt.

David maalt er niet om. Morgen is een nieuwe nacht. De nieuwe mobiliteitstrends inspireren hem op langere termijn. “Ik denk aan een soort atelier waar ik allerlei elek­trische voertuigen laat herstellen en kan opladen. Dat kunnen privésteps zijn of deelsteps. Want die elek­trische voertuigen zijn blijvers, het worden er alleen maar meer.”