Meedeinen op golven van Art Brussels, landmark in hedendaagse kunst

Met de opening van Art Brussels voor het grote publiek trekt op vrijdag ook de mastodont onder de Brusselse hedendaagsekunstbeurzen zich op gang. Wij deinden even mee op de overvloedige golven.

De tweede helft van april levert elk jaar weer een ongeziene bedrijvigheid op in de hedendaagsekunstenscene van Brussel. Dit jaar is dat niet anders, met een beurs als Poppositions, talrijke off-events, curatoriële projecten met een hoek af, gloednieuwe collectieven, galeries en musea die hun deuren langer openhouden...

Dat gebeurt allemaal in de slipstream van Art Brussels, de kunstbeurs die de laatste jaren ook internationaal is uitgegroeid tot een absolute landmark en die een flinke hand had in de recente opmars van Brussel als hotspot van hedendaagse kunst.

De mastodont van nu liep een halve eeuw geleden, in 1968, voor het eerst zijn kinderschoenen in. Die vijftigste verjaardag (en 36e editie) wordt – bescheiden – gevierd met een film, Crossed wires, waarin Philippine Hoegen de Belgische kunstscene van de afgelopen 50 jaar verkent.

Daarnaast organiseert Art Brussels ook opnieuw een tentoonstelling: Mystic Properties, een project waarvoor HISK-curator Elena Sorokina vertrok van 'De aanbidding van het Lam Gods' van de gebroeders Van Eyck en waarvoor onder meer Pieter Vermeersch, Nicolas Provost, Kasper Bosmans, Wesley Meuris, Ella Littwitz, Joris Van de Moortel en Rinus Van de Velde werk leverden.

Maar de grote trekker van Art Brussels blijft de beurs, die Thurn & Taxis in een overweldigende hoeveelheid white cubes verdeelt: dit jaar 147 galeries uit 32 landen. Brussel is goed vertegenwoordigd.

Bij Kusseneers Gallery kan je werk van Ermias Kifleyesus zien, bij Rossicontemporary verleiden de schilderijen van Marie Rosen en Thomas Mazzarella. Het Griekse Bernier/Eliades, dat in 2016 een ruimte in Brussel opende, toont een mooie Valérie Mannaerts en een van de Bearded pictures van het oer-Britse koppel Gilbert & George.

Dépendance heeft dan weer werk van het Brusselse duo Jos De Gruyter en Harald Thys tegen de tijdelijke muren hangen. Daarnaast vind je een van de sublieme dégradés van Pieter Vermeersch bij Greta Meert, enkele fantastische sculpturen van Eric Croes bij Sorry We’re Closed, en werken van Sanam Khatibi en Thomas Lerooy bij Rodolphe Janssen. Ook Nicolas Party, de Zwitser die recent naar Brussel verkaste, toont zijn sappige kleuren in een tot huisje omgeturnde booth. Voor zijn solo won hij de Art Brussels Solo Prize.

Daarnaast zijn ook Sammy Baloji, Erwin Olaf en Sophie Kuijken te zien. Sofie Muller verhuisde haar hele atelier naar Art Brussels. En Hans Op de Beeck toont bij verschillende galeries monochroom grijze sculpturale installaties. Jan Fabre hangt naast Kehinde Wiley (de Amerikaanse kunstenaar die recent nog Obama’s portret mocht maken) bij Daniel Templon, de Parijse galerie die sinds 2013 ook een Brusselse uitvalsbasis heeft.

Zeno X heeft twee sublieme werken van Dirk Braeckman hangen. Bij Gallery Fifty One kan je het werk van Bruno V. Roels, Harry Gruyaert en Katrien De Blauwer zien, en het Parijse Sage toont dan weer fotografie van Daido Moriyama en Guido Guidi. Fotograaf Filip Dujardin, binnenkort te zien bij Atelier 34Zero Muzeum, assembleert bij Valerie Traan nu ook marmer.

Er is opvallend veel sérieux dit jaar op Art Brussels. Wat braaf misschien, maar ook verfijnd. Uit de band springen – of dat nu excentriek oogt of kitscherig – gebeurt bij uitzondering. Misschien hebben de doorleefde politieschilden die Ivan Grubanov toont bij Ron Mandos daar iets mee te maken. 2018 blijft toch het jaar van de burgerlijke ongehoorzaamheid.

> Art Brussels. 20 > 22/4, Thurn/Tour & Taxis