De grootste troef van deze scifiparabel is de swiftiaanse premisse. Een Noorse prof denkt dat hij het klimaatprobleem heeft opgelost met zijn techniek om mensen tien keer kleiner te maken. Veel mensen laten zich vrijwillig verkleinen, maar vooral omdat ze dan rijk genoeg zijn voor een luxeleven. Eén Jan Modaal ervaart aan den lijve dat downsizen hem niet redt, laat staan de wereld.
De titel is bedrieglijk. Als Alexander Payne met Downsizing één ding niet doet, dan is het downsizen. De Amerikaanse auteur snijdt meer grote thema’s aan dan in al zijn vorige films (onder meer About Schmidt, Sideways en Nebraska) bij elkaar: de klimaatverandering, de consumptiemaatschappij, de vluchtelingencrisis, ongelijkheid en de midlifecrisis van Matt Damon.
Dat is natuurlijk veel te ambitieus. Tot verrassende of scherpe conclusies komt hij niet, moraliseren blijkt onvermijdelijk. Ook de satire is halfbakken. Christoph Waltz laten schmieren is al lang geen goed idee meer. Voor de rol van Jan Modaal kweekte Matt Damon een buikje. Dapper, maar we hebben hem nog nooit zo zien worstelen met een (oersaai) personage. Meer is minder.
> Downsizing. US, dir.: Alexander Payne, act.: Matt Damon, Christoph Waltz, Hong Chau
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.