Callcenter en extra mankracht jagen kostprijs vaccinatie de hoogte in

Vlaanderen en Brussel vaccineren heel wat goedkoper dan Wallonië. Brussel geeft dan weer meer uit dan de andere gewesten voor consultancy en zijn callcenter. Maar daar zijn ook goede redenen voor.

Een rapport van de Vlaamse Inspectie Financiën toont dat de verschillen voor de vaccinatiecampagne sterk verschillen per gewest. Vooral het verschil tussen Brussel en Vlaanderen enerzijds en Wallonië anderzijds springt eruit. Zo is de theoretische kost voor de vaccinatiecentra - de belangrijkste post - in Vlaanderen (52 euro per gevaccineerde 18plusser) en Brussel (54 euro) nagenoeg gelijk, maar in Wallonië veel hoger (71 euro).

Ook voor kleinere kostenposten zijn er vaak grote verschillen. Zo is Wallonië ook veel duurder voor de vaccinaties in collectiviteiten (22 euro) dan Brussel (13 euro) of Vlaanderen (9 euro). De verklaring voor de genoemde verschillen zit hem vooral in de verschillende vergoedingen die betaald werden aan de vaccinatoren, legt het rapport uit. “Onmogelijk uit te leggen,” vindt Vlaams N-VA-parlementslid Annabel Tavernier.

Brussel springt er dan weer uit als het over registratie- en administratiekosten gaat. Die bedragen in het hoofdstedelijk gewest (11 euro) zijn een veelvoud van het bedrag in de twee andere landsdelen, waar die post minder dan 2 euro per gevaccineerde bedraagt.

Een onbegrijpelijk verschil? Toch niet. Een callcenter kost in een diverse en meertalige grootstad als Brussel nu eenmaal heel wat meer dan in de buurgewesten. Naast taal speelt de digitale kloof in het armere Brussel daarin ook een rol. Zo koos het gewest voor het gebruiksvriendelijkere eigen Bruvax, in plaats van het Doclr-platform dat de andere gewesten gebruiken. “In Brussel zetten we nu eenmaal een groot aantal mechanismen op om alle doelgroepen te bereiken,” laat bevoegd minister Alain Maron (Ecolo) in dat verband weten. “Dat is een noodzaak.”

Bovendien speelt in Brussel vaak ook een schaalnadeel. Voor tal van aspecten heeft het gewest een eigen structuur moeten opzetten, die vaak even duur is als die in Vlaanderen en Wallonië. In andere gevallen kunnen de buurgewesten dan weer op bestaande interne diensten terugvallen die de Brusselse gemeenschappelijke gemeenschapscommissie (GGC) niet heeft, zoals een eigen informaticadienst.

Nog een – kleinere - post waarop Brussel er duidelijk bovenuit steekt zijn de kosten voor ‘consultancy’. Met 2 euro per gevaccineerde liggen die in Brussel bijna tien keer zo hoog als in Vlaanderen en vier keer hoger dan Wallonië. Brussel is zo goed voor twee miljoen euro op een nationaal totaal van vijf miljoen.

Achter het enorme verschil zitten echter ook fundamenteel andere structuren. Terwijl de twee andere gewesten konden terugvallen op gerodeerde administraties, moest de piepkleine GGC tijdens de coronacrisis in allerijl op zoek naar veel extra mankracht, zo’n 70 mensen. Soms waren dat consultants – woordvoerder en hoofd van de gezondheidsinspectie Inge Neven is zo’n tijdelijke consultant -, maar vaak gaat het in de praktijk om interimcontracten, bijvoorbeeld voor IT’ers.

Het rapport van de Vlaamse administratie is opgemaakt tegen de achtergrond van een centendiscussie. Vlaanderen vreest dat het deels zal opdraaien voor de grotere kosten in de andere gewesten, blijkt uit het verslag. Dat is ook de vrees van N-VA. “In het belang van de Vlaamse belastingbetaler, willen we dat de meest efficiënte kostprijs als basis wordt gebruikt, eventueel aangevuld met een klein percentage om onvoorziene kosten op te vangen,” reageert Tavernier.