Groen licht voor reorganisatie van ambulante zorg en eerstelijnszorg

Het Brussels Parlement heeft vrijdag twee gezamenlijke decreten en ordonnanties van de Franse Gemeenschapscommissie (Cocof) en de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) goedgekeurd. MR, N-VA en Vlaams Belang stemden tegen, de rest van de oppositie onthield zich.

De eerste tekst zet het licht op groen voor het Brussels Geïntegreerd Welzijns- en Gezondheidsplan (GWGP). Dat vormt een referentiekader voor de Brusselse welzijns- en gezondheidsactoren.

De tweede tekst legt de basis voor een formele territoriale indeling van het Gewest in welzijns- en gezondheidswijken en hulp- en zorgzones. De welzijns- en gezondheidswijken hebben minder dan 30.000 inwoners en respecteren de gemeentegrenzen. De zones hebben minder dan 350.000 inwoners. Op basis daarvan zouden er 55 wijken en 5 zones in het Gewest zijn.

Die territoriale indeling helpt om de eerstelijnshulp en -zorg en de ambulante sector te organiseren.

Hoewel er al netwerken en interdisciplinaire samenwerkingsverbanden bestaan, dekken die niet alle wijken of alle behoeften, en soms zijn er meerdere netwerken in hetzelfde gebied, stelt minister Alain Maron.

De minister wil komen tot een sterkere samenwerking tussen CCG, Cocof en de OCMW's via de lokale welzijns- en gezondheidscontracten (LGWC's). Op lange termijn is het de bedoeling dat elke wijk een LGWC heeft dat gebaseerd is op lokaal geïdentificeerde behoeften, en dat die worden aangestuurd door de OCMW's. Vandaag zijn al 18 LWGC's van start gegaan. Die wijken zijn geselecteerd op basis van maatschappelijke kwetsbaarheid en gezondheidscriteria.

“Te veel in één keer”

De N-VA is voorstander van een betere coördinatie in het gezondheids- en welzijnsbeleid. "Dat is gelet op de enorme sociale problemen in Brussel zelfs zéér dringend nodig", stelde Gilles Verstraeten tijdens het plenaire debat. Hij vreest echter dat minister Maron veel te veel in één keer heeft gewild, te ver is gegaan, zich in details heeft verloren, en zo met deze ordonnantie een veel te theoretisch en loodzwaar model met vele niveaus op poten heeft gezet.

"Het devies had moeten zijn: hou het licht, hou het simpel: we zetten snel een eenvoudige structuur op, een beperkt aantal eerstelijnszones voor Brussel, met elk een zorgraad naar model van Vlaanderen, en gaan daar meteen mee aan de slag. Het Brussels model is echter ultracomplex, met een burgerpanel, adviesraden, 5 zones, 55 wijken die nog moeten worden afgebakend, antennes en wat niet nog allemaal...", aldus Verstraeten.

"Dit doen draaien zal nog een volledige legislatuur duren, enorm veel uitvoeringsbesluiten vergen, en erg veel geld en energie verslinden, zonder dat er daarmee nog maar één beleidskeuze is gemaakt die het leven van de Brusselaars effectief beter maakt", besloot de N-VA'er.