Advocaat van Nemmouche pleit voor vrijspraak: 'Iedereen liegt tegen de jury'

Een eerste D-Day op het assisenproces over de aanslag op het Joods Museum: de verdediging van hoofdbeschuldigde Mehdi Nemmouche had aangekondigd donderdag de bewijzen van het openbaar ministerie te zullen weerleggen. Na een lange dag pleiten bleef het publiek -en mogelijk ook de jury- wat dat betreft een beetje op zijn honger zitten. Het pleidooi duurde zeven uur, maar het is maar de vraag of het de jury overtuigd heeft van de onschuld van Nemmouche.

Het was overigens Sébastien Courtoy die het hele pleidooi voor zijn rekening nam. Zijn confraters, Henri Laquay en Virginie Taelman, kwamen niet aan bod. Naar het einde van een zeven uur durende marathon leek de coherentie steeds meer te verdwijnen uit het pleidooi van een emotionele Courtoy.

In de voormiddag kwam de advocaat gedreven, volgens sommigen zelfs ietwat opgefokt, uit de hoek. Hij probeerde de jury er nogmaals van te overtuigen dat zijn cliënt niet de dader is van de aanslag, die vier doden maakte. Nemmouche is geflikt, dat staat voor Courtoy als een paal boven water. De advocaat haalde opnieuw een rist zaken aan om de onschuld van zijn cliënt te bewijzen, terwijl een pleiade aan experts de voorbije weken die argumenten weerlegd heeft.

Muppet show

De niet-inhoudelijke rode draad in de voormiddag was overigens de animositeit tussen Courtoy en advocaat-generaal Yves Moreau van het OM. "Ik heb geen zin in deze muppet show hier naast mij", zo uitte Courtoy na nog geen halfuur pleiten zijn ongenoegen, verwijzend naar Moreau en procureur Bernard Michel. Zij zouden hem uit zijn concentratie geprobeerd te halen halen door gefluister en opzichtig wenkbrauwengefrons. "En ze slagen er nog in ook", zo voegde hij eraan toe. Voorzitter Massart moest hem aanmanen zijn pleidooi voort te zetten.

Courtoy was dat pleidooi trouwens gestart met sneren naar de andere partijen. "Ik ben tien dagen afwezig geweest op het proces, om dit pleidooi voor te bereiden. Want ja, men heeft gewoon te veel bewijzen en het neemt veel werk in beslag om die te weerleggen", zo klonk het ironisch. "En ik heb gehoord dat iedereen hier alleen maar mooie woorden over had voor mij: antisemiet, nazi, dwaas,...", zo voegt hij er meteen aan toe.

Israëlische staatsveiligheid

Inhoudelijk was er ook een rode draad te bespeuren: Courtoy sprak regelmatig van "toevalligheden" in het onderzoek naar de aanslag. Hij doelde onder meer op de bewakingscamera's die op een bepaald moment niet meer werkten in het Brussels hotel waar de Riva's zaten. Ook het feit dat slachtoffer Alexandre Strens voorkomt op de lijsten van de de Israëlische staatsveiligheid voor de opvolging van de sjiitische bewegingen, een dossier dat de Riva's volgens hem ook vanuit Berlijn moesten volgen voor de geheime dienst Mossad.

Volgens Courtoy is de aanslag op het Joods Museum geen echte aanslag maar "een afrekening van Iraanse sjiieten met leden van de Mossad". Nemmouche zou samen met de daders een appartement hebben gehuurd in Brussel, maar zou zelf niets te maken hebben met de aanslag. Die is hem wel in de schoenen geschoven, zegt zijn advocaat. "Nemmouche is uitgekozen door de Iraanse en Libanese veiligheidsdiensten, en werd dus in het oog gehouden voor de aanslag en gebruikt als lokaas."

'Slachtoffers waren geheime agenten'

Volgens de advocaat waren het echtpaar Riva en museummedewerker Strens agenten van de Mossad en waren zij gerichte doelwitten van de Hezbollah. Het ­ultieme bewijs daarvoor is, volgens Courtoy, het feit dat de dader met een revolver schoot en niet met de kalasjnikov die hij ook bij zich had. "Dat is omdat de dader gericht wilde schieten", zegt Courtoy.

"Iedereen liegt tegen u, leden van de jury. Men probeert u wijs te maken dat de Riva's gewone toeristen waren, maar dat klopt niet. Natuurlijk probeerden ze te verbergen dat ze geheim agenten waren. Maar toeristen in Brussel die één foto maken van Manneken Pis en voor de rest niks? Want dat is wat ze gevonden hebben bij de Riva's: één foto. Dat is verdacht."

DNA achteraf geplaatst

Het "ultieme bewijs" dat Nemmouche onschuldig is, hield Courtoy voor het einde: er zat DNA van Nemmouche op een klink waar de schutter niet aan is geweest, stelde Courtoy. Hij insinueerde dat het DNA er achteraf geplaatst werd.

Aan het eind van zijn pleidooi vroeg Courtoy "een kans" voor zijn cliënt. "Voor een professionele jury zou Mehdi Nemmouche zeker veroordeeld geweest zijn. Ik hoop dat ik u overtuigd heb van zijn onschuld", zo richt Courtoy zich een laatste keer tijdens zijn pleidooi rechtstreeks tot de jury. Vrijdag is het de beurt aan de verdediging van Nacer Bendrer.