Vier jaar na dodelijke politieachtervolging: 'Vechten voor de waarheid'

Vier jaar na de dood van de Brusselse twintigers Sabrina en Ouassim wachten nabestaanden nog altijd op antwoorden. De twee jongeren kwamen om het leven bij een politieachtervolging. Of er een proces komt, is nog niet zeker. "Een misdrijf of verkeersovertreding mag nooit een reden zijn om gedood te worden door de politie."

Terwijl werkmannen verder timmeren aan de stellingen rond het Justitiepaleis, komt een twintigtal familieleden van Sabrina El Bakkali (20) en Ouassim Toumi (24) bijeen. Het jonge koppel overleed begin mei 2017 - meer dan vier jaar geleden - bij een botsing met een politiewagen.

Vandaag pas is hun zaak voor de raadkamer verschenen. "Het is een nachtmerrie, maar we geloven nog in justitie", zucht Sabrina's moeder Naima El Kouaz voor ze het Justitiepaleis betreedt.

Politieachtervolging

Wanneer de ouders van beide slachtoffers naar binnen gaan voor de zitting begeleid door hun advocaten, spreekt advocate Selma Benkhelifa de overige familieleden toe om hen eraan te herinneren wat er volgens haar op 9 mei 2017 gebeurd is. "Ouassim zat op zijn motor met Sabrina achterop toen ze aan het Flageyplein opgemerkt werden door een politiewagen. Oaussim had zijn knipperlicht niet gebruikt en beiden droegen ze geen reglementaire schoenen. Ouassim wilde niet stoppen voor de politie, waarschijnlijk uit vrees voor de boete en dat is verkeerd, maar dan noteer je de nummerplaat en stuur je de boete op."

De politie zette de achtervolging in op de motor, die verder richting de Louizalaan reed. "De achtervolging gebeurde aan hoge snelheid. Drie politiewagens zaten het koppel op de hielen, terwijl de motor aan 140 kilometer per uur door de Baljuwtunnel reed", zet Benkhelifa haar verhaal verder. "Een agent in een vierde politiewagen had er niets beter op gevonden dan zijn wagen dwars op de laan te parkeren aan het einde van de tunnel, als blokkade."

'Moord'

De motor botste tegen de stilstaande politiewagen. Ouassim was op slag dood, Sabrina overleed even later in het ziekenhuis. "Een motorrijder had die blokkade nooit kunnen ontwijken, dus dan zet je die blokkade toch op om te doden?", meent Sabrina's oom Abdelhak. "Voor mij is het een moord."

"Hij had niet de juiste schoenen aan om met de motor te rijden, maar is dat een reden om te doden?", vraagt Sabrina's tante Samira Benallal. "Een misdrijf of een verkeersovertreding mag nooit een reden zijn om gedood te worden door de politie." Volgens de advocate van de familie Joke Callewaert - collega van Benkhelifa bij Progress Lawyers Network - was de politieachtervolging op zijn minst disproportioneel.

"De politie heeft mensen in gevaar gebracht omwille van een verkeersovertreding, en dat kan nooit de bedoeling zijn", aldus meester Callewaert. "De politie had de nummerplaat en kon de bestuurder identificeren, waardoor ze hem later hadden kunnen beboeten of zelfs dagvaarden. Toch werd gekozen voor de achtervolging, wat onnodig was. Met drie politiewagens aan hoge snelheid achter een motor met passagier rijden is nooit een goed idee."

'Parket en politie onder één hoedje'

De families van de slachtoffers willen daarom dat de betrokken agenten voor de correctionele rechtbank verschijnen. Het parket vraagt dan weer de buitenvervolgingsteling, en dat botst op veel onbegrip bij de nabestaanden. "Onbegrijpelijk, dat is het omgekeerde van gerechtigheid. Het parket en de politie spelen onder één hoedje", zegt Abdelhak boos. "Als de rechter het parket volgt, komt er geen proces en zullen we helemaal geen uitleg krijgen van de politie. Alsof die agenten niets met de dood van Sabrina en Oaussim te maken hebben. Wij willen dat justitie op zijn minst erkent dat de politie fouten gemaakt heeft."

Bij alle aanwezigen heerst het gevoel dat de politie onaanraakbaar is in de rechtzaal in dit soort zaken. "Twee onschuldige jongeren zijn vermoord, en het parket beschermt de politie. Dat is niet de eerste keer", zegt Sabrina's moeder Naima. Dat het parket ook in de zaken van Adil en Mehdi - ook zij stierven na een politieachtervolging - de buitenvervolging vroeg, voedt dat gevoel.

Vier jaar

"Het lijkt alsof deze zaak niet ernstig wordt genomen door het gerecht", zegt Sabrina's nicht Sara. "Ik ben verdrietig, maar ook boos omdat dit allemaal zo lang duurt." Er is onder familieleden niet alleen onbegrip omdat het parket de buitenvervolgingstelling vraagt, maar ook omdat het onderzoek zo lang geduurd heeft. "Ik begrijp het niet, want er waren zoveel getuigenissen van mensen die het hebben zien gebeuren. Dit had veel sneller moeten gaan", vindt Naima. "Het duurt heel lang", zegt Ouassims zus Amira Toumi. "Het is al vier jaar dat onze levens on hold staan. We hebben nog altijd geen antwoorden gekregen op onze vragen."

Of er een proces komt in de zaak van Sabrina en Ouassim is vandaag nog niet zeker. De raadkamer neemt de zaak in beraad en doet een uitspraak op 2 augustus. Hun families geven de hoop op een proces niet op. "Wij winnen hier niets mee - Sabrina komt nooit terug - maar we blijven vechten voor de waarheid", zegt Sara El Bakkali. "Wij hebben veel geduld gehad en blijven geduld hebben, maar wij gaan tot het uiterste", vertelt ook Sabrina's vader Jamal El Bakkali.

Ouassims zus Amira hoopt dat er naast een proces ook een publiek debat op gang komt over politieachtervolgingen. "Ons doel is om het systeem te raken, om de mensen wakker te maken en tonen dat er iets niet klopt. We willen niet dat dit anderen nog overkomt."