De citroenvlinder: een voorbode van mooie dagen

Nu de laatste stuiptrekkingen van de winter achter de rug lijken, zie je hem steeds vaker: de citroenvlinder. De soort is de langst levende dagvlinder in ons land. Op zijn oude dag wil hij zich deze dagen ook nog voortplanten.

Wie goed kijkt kan deze dagen al eens vlinders spotten in de stad, vooral als het kwik stijgt. Onder de vroegste exemplaren bevinden zich dagpauwogen en atalanta’s, maar ook citroenvlinders. “Als je een citroenvlinder ziet, dan weet je dat de mooie dagen er zitten aan te komen,” weet bioloog Mathias Engelbeen van Leefmilieu Brussel, die we zelfs over de telefoon horen glimlachen. “Hier zie je ze vooral in de tweede kroon, waar meer groen is.”

De citroenvlinder is een bijzonder beestje: terwijl de meeste soorten maar twee of drie weken blijven leven (in het vlinderstadium), zingt deze jongen het een heel jaar uit. Citroenvlinders ontpoppen in het late voorjaar om dan als vlinder te overwinteren en pas na die winterpauze op zoek te gaan naar een partner. Daarover straks meer.

Opmerkelijk aan de citroenvlinder is ook zijn uiterlijk: een stilzittend exemplaar lijkt als twee druppels water op een blad, het diertje is dus prima gecamoufleerd.

Maar de komende weken moet er dus voor nageslacht gezorgd worden. De mannelijke citroenvlinders gaan daarom over een afstand van kilometers alle witte vlinders van nabij gaan inspecteren: ‘Is het een soortgenote? En ziet ze mij zitten?’ Is het bingo, dan volgt een baltsvlucht, waarbij het mannetje het vrouwtje achtervolgt en het duo vervolgens een stukje achteruit vliegt. Na de paring worden eitjes gelegd op één van twee waardplanten: sporkehout of wegedoorn.

Wist u trouwens dat vlinders zich ook fysiek aanpassen aan de stad? Terwijl de meeste stadsinsecten net kleiner zijn, zijn vlinders doorgaans groter in een stedelijke omgeving. Wellicht kunnen ze zo makkelijker afstanden overbruggen tussen versnipperde leefgebieden.