De rode bosmier laat niet met zich sollen

In het Zoniënwoud zijn onlangs verschillende nieuwe mierenhopen van de rode bosmier ontdekt. Een teken dat het bos er kerngezond is.

Mieren zijn fascinerende insecten, vraag het maar aan voormalig PS-kopstuk en mierenkenner Charles Picqué. Dat geldt ook voor de behaarde rode bosmier (Formica polyctena). Wist u bijvoorbeeld dat verschillende mierenhopen ware oorlogen kunnen uitvechten tegen elkaar, die duizenden slachtoffers per dag eisen en tot een maand lang kunnen duren?

Het is die behaarde rode bosmier die het goed blijkt te doen in het Zoniënwoud. Op een open plek waar een storm decennia geleden huishield ontstonden onlangs verschillende nieuwe hopen, kon bioloog Olivier Beck van Leefmilieu Brussel donderdag met eigen ogen vaststellen. “Het verschijnen van die mierenhopen is goed nieuws voor het bos, want het is een belangrijke bio-indicator,” legt hij uit. “Dat betekent dat het ecosysteem in het bos zowat zijn optimale evenwicht heeft bereikt.”

Wat ten tijde van de storm als een kleine ramp voor het bos werd ervaren, blijkt zo vandaag net een prima zaak te zijn. “De relatief open plek (tussen de Lorrainedreef en de R0) is warmer en trekt daardoor tal van insecten aan die de mieren nodig hebben als prooi,” weet Beck. De mieren helpen zo meteen ook insectenplagen te bestrijden.

De rode bosmier heeft nog meer fascinerende zijden. Zo kunnen in de mierenhopen van de soort ook verschillende andere dieren wonen, gaande van mijten over springstaarten tot bladluizen. Die laatste zijn een soort boerderijdieren voor de bosmier. In de zomer worden ze naar bomen en planten gebracht waar ze gemolken worden door de mieren, de winter brengen ze door in de mierenhoop.

Mocht u de mierenhopen zien op een boswandeling, blijf er dan af. De rode bosmier is beschermd. En geloof ons, u wil hem ook niet kwaad maken.