Een huiskat, maar op kortere pootjes

Elke week schrijft BRUZZ over een dier in de stad. Wat typeert het en waarom laat het nu van zich horen. Vandaag: de steenmarter.

Vorige week filmde een lezer een vinnige voorbijganger in Sint-Joost. Een steenmarter flitste voorbij op de stoep. “Dat is een van die opportunistische diersoorten die goed weten te gedijen in de stad en de voorbije decennia echt in opmars zijn, net zoals de vos,” zegt Mathias Engelbeen, bioloog bij Leefmilieu Brussel. “Tot 2001 was die vrijwel afwezig, sindsdien duikt hij meer op. Eerst vonden we hem vooral in het zuidoosten van het gewest, in de woonwijken in de Woluwevallei en in het Zoniënwoud. Maar intussen zien we hem steeds vaker in de meer bebouwde delen van de stad, tot in Sint-Joost.”

Steenmarters zien er wat uit als een huiskat, maar op kortere poot­jes. Hun pels is bruin tot bruingrijs met vooraan op de borst een witte bef. Hun naam kregen ze door hun voorliefde voor steengroeves en rotsachtige hellingen, en daarna dus ook menselijke bebouwing.

Van 15 augustus 2011 tot 15 augustus 2012 werden er 16 Brusselse steenmarters gemeld op waarnemingen.be, in het afgelopen jaar waren dat er al 31, tot in Ganshoren en Schaarbeek toe. Engelbeen zelf spotte onlangs nog een steenmarter in Oud-­Laken, dicht bij de Tivoliwijk, toen hij bij het ochtendgloren bezig was met een vogeltelling.

Want steenmarters zijn vooral 's nachts op zoek naar voedsel, al zijn ze daarbij wel schichtiger dan vossen. Van regenwormen tot woelmuizen, van fruit tot kippen(eieren), de steenmarter speelt het allemaal met smaak naar binnen.

“De meeste meldingen van steenmarters komen binnen omdat mensen gestommel op zolder horen,” zegt Engelbeen. “Heel soms veroorzaakt de steenmarter ook overlast, omdat hij afkomt op een geur van de coating van remkabels van auto's (mogelijk die van vismeel, dat erin is verwerkt, red.), en die daarvoor doorknaagt.”