Everzwijn gespot in Oudergem en Stokkel

Dinsdagavond omstreeks middernacht spotte een inwoner van de Stokkel-wijk in Sint-Pieters-Woluwe een groot mannelijk everzwijn. De man was zijn hond aan het uitlaten en zag het dier op 30 meter afstand. Afgelopen zondag werd ook al een mannetje gespot, toen in Oudergem, in de buurt van de Tervurenlaan. De everzwijnenpopulatie zit in de lift, maar van overlast is er niet meteen sprake.

Het everzwijn is sinds 2006 terug in het Zoniënwoud. De afdeling Natuur en Bos van Leefmilieu Brussel volgt de populatie van nabij. “Ze zijn hier niet gesetteld, maar trekken van plek naar plek. In Tervuren is er een kudde gesetteld, en die trekt rond in het Zoniënwoud, tot over de grenzen van Waals- en Vlaams-Brabant en Brussel.” zegt Stéphane Vanwijnsberghe, hoofd van de afdeling.

In opdracht van Leefmilieu Brussel werden er studies uitgevoerd, maar om te spreken van een echte populatieboom, die overlast met zich kan meebrengen, is het te vroeg. “We hebben al maatregelen klaar voor mocht het aantal toch uit de hand lopen”, benadrukt Vanwijnsberghe.

Door de klimaatopwarming zijn de leefomstandigheden gunstiger geworden voor everzwijnen. Bomen produceren meer vruchten, zoals eikels en beukennootjes, en dat betekent meer voedsel voor het dier. De populatie stijgt hierdoor over heel Europa, en vrouwtjes werpen meerdere keren per jaar jongen. “Om die jongen te voeden, trekken de volwassen everzwijnen rond op zoek naar eten. In de lente en zomer is er dus meer kans om er eentje te spotten, al blijven ze heel discreet en mensenschuw”, zegt een medewerker van het Milieuteam van Kraainem.

“De terugkeer van het zwijn maakt deel uit van de zogenoemde ‘rewilding’. Die heropleving van fauna in Brussel werd heel zichtbaar tijdens de coronalockdown”, legt Vanwijnsberghe uit. “De soort was een tijdje niet meer aanwezig in het Zoniënwoud, maar we blijven alert omdat het dier een hoge reproductiegraad heeft”.

Van overlast is er momenteel dus geen sprake. Er zijn ook geen meldingen van schade aan vuilniszakken of –bakken, zoals dat bij vossen en kraaien bijvoorbeeld wel het geval is, of dat ze privéterreinen betreden en er in de grond wroeten.