Slechtvalk, heer en meester van de torens

Dieren die zich aanpassen aan een veranderende omgeving gedijen het best. De aanwezigheid van de slechtvalk in Brussel is daar een schoolvoorbeeld van. Al hielp de mens wel een handje.

Slechtvalken in Brussel waren eind negentiende eeuw niet zeldzaam. Ze broedden onder meer in het park van Tervuren. In de decennia nadien verdwenen ze, maar bijna twintig jaar geleden, in 2003, doken ze weer op. Toen werd een paraderend koppel waargenomen aan de Sint-­Michielskathedraal en een jaar later volgde een broedgeval. Helemaal onverwacht was dat niet: ook in steden als Londen of Warschau kwam de slechtvalk terug. Nestkasten en het dalende gebruik van pesticiden gaven deze machtige valk weer alle kansen.

De slechtvalk is een vogel van kliffen en rotsen. Hoe hoger hoe beter. In de steden nestelt hij zich in torens van kerken of andere hoge gebouwen, zoals de VRT-toren. Die doen aan het vroegere biotoop denken en geven hem het beste zicht op de stad, zijn jachtareaal.

Een project met een wildcamera gericht op het slechtvalkennest op de Sint-Goedelekathedraal liet het grote publiek kennismaken met de vogel. Er zijn alleen al daar intussen vijftig valkjes geboren, en de soort heeft zich goed verspreid over heel Brussel. Er zouden nu zo'n vijftien koppels broeden. Veel zal dat aantal niet stijgen, want de slechtvalk heeft, behalve een hoog gebouw, ook een groot jachtgebied nodig. Vooral de talrijke stadsduiven moeten eraan geloven.

Onlangs ontstond ophef over jongeren in Sint-Joost die een slechtvalk hadden gevangen en ermee dolden, alvorens het dier in de lucht te gooien. Het was geen fraai vertoon, en vooral, het kan anders. Want wie hoog in de lucht kijkt boven Brussel ziet ze vaak urenlang cirkelen. Met wat geluk zie je een jachtvlucht, of beter nog een parade, waarbij mannetje en vrouwtje haast synchroon spectaculaire duikvluchten maken.