Melanie De Biasio: unieke stem in mystieke sfeer

Meer nog dan een uitstekende muzikante en zangeres is Melanie De Biasio een voortreffelijk makelaar in sfeer. Tijdens haar eerste van drie uitverkochte homecoming concerts in de AB greep ze haar publiek anderhalf uur lang bij de keel met een broeierige trip die baadde in mysterie.

Zelf had Melanie De Biasio erg uitgekeken naar de afsluitende concerten van haar Europese tournee in het zog van Lilies, haar dit najaar uitgebrachte derde langspeler. Ze mag Brussel dan opnieuw ingeruild hebben voor geboortestad Charleroi, de band met de hoofdstad is nog steeds intact. Na doorbraakplaat No Deal uit 2014 was het de uitvalsbasis van een bijzondere carrière, die intussen ook buiten de landsgrenzen steeds meer in het oog valt.

Dat komt omdat haar minimalistische composities authentiek zijn en bovendien met een doorvoeldheid gebracht worden die in een tijdperk van muzikale herkauwers en tafelpraters een zeldzaam goed geworden is. Vaak ontvouwen ze zich, los van conventies of genres, tergend langzaam rond één basistoon, waaraan in een discreet spel van aantrekken en afstoten kleine muzikale accenten worden toegevoegd of verschoven. Een zucht of vingerknip hier, een weifelende drumkwast of statige pianotoets daar, veel herhalingen ook, en natuurlijk is er de onafscheidelijke dwarsfluit, voor de zangeres het ideale instrument om linken te leggen of tussen sferen te pendelen.

Ingetogen sjamaan
In opener ‘Let Me Love You’ toonde De Biasio in Brussel meteen waar ze goed in is: onderhuidse spanning creëren. In ‘Brother’ wierp ze zich een eerste keer op als een ingetogen sjamaan. We moesten zelfs even aan Jim Morrison denken, want ook al zijn haar arm- en handbewegingen veel discreter, ze zoekt natuurlijk wel het mysterie, ja zelfs het mystieke op. In ‘Your Freedom Is The End Of Me’ bewees ze vervolgens dat ze ook een rake melodie kon zingen.

Het minimalisme op Lilies was een reactie op Blackened Cities (2016), het zogezegde tussendoortje dat met zijn nerveuze drumritmes ook in de AB de puls van de stad aangaf. Des te dieper De Biasio groef, des te verstikkender de spanning werd. Eigenlijk was het een bijzonder clevere zet om tegen de tijdsgeest in een track van 24 minuten uit te brengen. De zangeres keek er haar eigen toekomst mee in de ogen, want verschillende nieuwe tracks lieten zich live maar al te graag muzikaal helemaal uitspinnen, zoals publiekslieveling ‘Afro Blue’ of het uit My Deal geplukte ‘With All My Love’.

Poëtische draagkracht
We waren er getuige van hoe De Biasio en haar drie ingehouden begeleiders de mooie, plechtstatige ballade ‘All My Worlds’ van zacht fluisterlied gestaag lieten openbloeien tot een wervelend etherisch en galmend klankspel. Het gaf haar zorgvuldig uitgekozen woorden nog meer poëtische draagkracht. Zoals ook Leonard Cohen (wiens ‘There For You’ de zangeres recentelijk coverde) dat kan door dezelfde combinaties van woorden steeds opnieuw in de mond te nemen.

De zacht-harddynamiek werkte ook andersom: als afsluiter van de reguliere set zou De Biasio haar Nina Simone-bewerking ‘I’m Gonna Leave You’ van groots terugbrengen naar klein. Noten knap laten uitsterven is in haar palet even belangrijk als ze leven inblazen.

Indringende flow
Voor de eerste bis, een uitgeklede versie van ‘The Flow’, haalde Pascal Paulus, De Biasio’s steun en toeverlaat in de studio, zijn gitaar boven. Vlak voordat ze ‘The flow seems to be gone’ moest zingen, hoort ze samen met de zaal hoe iemand een plastic bekertje aantrapt en het rotding nog even vervelend wegrolt. Wat een moment van deconcentratie zou kunnen zijn, grijpt de zangeres aan om het ijs te breken. Een detail dat toont hoe ze gerijpt is als performster. En hoe de concertgangers hier op de toppen van hun tenen zitten om de indringende flow toch maar niet te hoeven onderbreken, een constante tijdens deze tournee.

Het zwoele ‘And My Heart Goes On’, met zijn mantra ‘and the band played on’, begeleidt iedereen vervolgens naar huis. Nog eenmaal gaat de zangeres in de spotlights staan. Met de ogen dicht, vermoeden we, want we staan iets te ver om het echt te zien, om het mystieke moment met al haar zinnen vast te grijpen.

Melanie De Biasio speelt ook vandaag en morgen nog in de AB.