Kleuterjuf Anja pendelt al 20 jaar van Limburg naar Brussel

Van heinde en verre komen lesgeven in Brussel. Anja Berebrouckx (45) van basisschool Hendrik Conscience rijdt iedere dag van Sint-Truiden naar Schaarbeek, en wil niets anders meer. ‘Ik heb niet veel slaap nodig.’

Om 4.30 gaat de wekker bij Anja Berebrouckx, en dat iedere schooldag. “Ja, ik moet wel rustig m’n tasje koffie kunnen drinken ‘s ochtends. Dan maak ik de boterhammen voor de kinderen. Rond 5.50 uur vertrek ik, zodat ik om half negen op school ben.”

“Ik ben drie jaar geleden nog van Sint-Truiden naar Tongeren verhuisd, nog verder weg. ‘Je bent gek,’ zeiden mijn collega’s. Maar mijn vriend werkt daar bij de brandweer en moet in de buurt wonen. En eigenlijk gaat dat goed zo.”

“’s Avonds ben ik met de kinderen bezig, tot ze gaan slapen rond negen uur. Dan werk ik nog voor school. Vóór middernacht lig ik niet in mijn bed. Nee, ik heb niet veel slaap nodig (lacht).”

Het Nederlandstalig onderwijs in Brussel kampt met een prangend tekort aan leerkrachten. Op sommige plaatsen in Vlaanderen is het dan weer erg moeilijk om een vaste job te krijgen. En dus trekken heel wat Vlaamse leerkrachten naar Brussel.

Dat was ook zo voor Anja. “In Sint-Truiden sukkelde ik van interim naar interim. Maar ik wilde heel graag mijn eigen klas, dus besloot ik te solliciteren in Brussel. Mijn moeder verklaarde me gek.”

“Ik ben begonnen in Molenbeek, dat was me te zwaar. Ik was nog jong, ik voelde mij daar niet op mijn gemak. Dan heb ik deze plaats in Hendrik Conscience in Schaarbeek aangeboden gekregen, en dat viel heel goed mee. Dus ben ik blijven plakken. En ik ben nog altijd superenthousiast.”

(lees verder onder de afbeelding.)

Open van geest

Wat haar al die tijd aan Brussel gekluisterd houdt? “Die diversiteit, al die culturen. Meestal is het Nederlands in de klas, maar soms doen we een soort taallesje. Kinderen leren me dan een woordje Turks of Arabisch, ik vind dat geweldig.”

“Onze kleuterleidsters zijn erg open-minded. We zijn vaak al met projecten bezig waar scholen in Limburg pas jaren later instappen. En we zorgen voor elkaar. Als ik een keer het ochtendtoezicht niet haal, is er altijd wel een collega die bijspringt. Ik heb nooit de intentie gehad om terug te keren naar Limburg, ik zou er niet meer aarden.”

Onthaalmoeder vóór 6.00 uur

Zo’n traject is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd. “Een collega komt ook uit Sint-Truiden, die neem ik elke morgen mee met de wagen. Voor haar is het erg zwaar, zij wil niet heel haar carrière blijven doen.”

“Een andere collega kon het lange traject niet combineren met de zorg voor haar zoontje. Maar ik heb zelf een tweeling, ondertussen elf jaar oud. Destijds hadden we gelukkig een onthaalmoeder die hen voor zes uur kon opvangen. En da’s allemaal gelukt.”

Nog een laatste advies voor Vlaamse leerkrachten die twijfelen over Brussel: “Durf de stap zetten, probeer het gewoon. Als je merkt dat het niet gaat, moet je het niet blijven doen, natuurlijk. Maar het is zo’n meerwaarde.”