'Daar is de hoofddoek weer, en weer werken de groenen zich in de nesten'

De groenen werken zichzelf vaak in de nesten. Dat bleek vorige week opnieuw in de saga rond de hoofddoekenmotie in Anderlecht.

Daar is de hoofddoek weer. Voor de zomer 2021 voerden Ecolo en Groen al een verbeten strijd binnen de raad van bestuur van de MIVB om religieuze tekens bij de openbare vervoersmaatschappij toe te laten. Deze keer was het de beurt aan de gemeente Anderlecht. Anderlechts schepen van Gelijke Kansen Nadia Kammachi (Ecolo) dacht met een welgemikte motie over de afschaffing van het hoofddoekenverbod het (verdeelde) schepencollege op de knieën te krijgen. Met een wisselmeerderheid bijvoorbeeld. Met PTB-PVDA. Zot van glorie. Ecolo-voorzitter Rajae Maouane steunde de actie, die uiteindelijk volledig de mist inging.

Burgemeester Fabrice Cumps (PS), een oude rot in het vak, deed wat elke ervaren politicus zou doen. Hij liet een motie goedkeuren die het principe van levensbeschouwelijke tekens in de administratie aanvaardt, maar die het nog verder wil bestuderen in werkgroepen en de eigenlijke beslissing overlaat aan een hogere overheid: het Brussels parlement. De gemeenteraad heeft donderdag eigenlijk beslist om niets te beslissen. De hete aardappel is voor na de verkiezingen.

Zo blijft Ecolo met lege handen achter. Meer nog: schepen Kammachi blijkt ook gelogen te hebben over het rapport dat hierover door werkgroepen werd voorbereid. De politieke schade kan niet groter zijn.

Je ziet het keer op keer. Ecolo krijgt de wind in de zeilen, haalt een mooie verkiezingsoverwinning, maar slaagt er vervolgens binnen de vier à vijf jaar in om met een flinke scheut amateurisme de winst weer teniet te doen. Consolideren lijkt een woord dat niet in het woordenboek van de groenen past.

Geen discriminatie

Meer ten gronde is de vraag: is Brussel wel klaar om de religieuze tekens toe te laten in de administratie? Eigenlijk is het antwoord al gegeven: neen. Het Brussels parlement heeft er vorig jaar een half jaar over gedebatteerd met tal van hoorzittingen. Het finaal rapport eindigde zonder aanbevelingen, een wetsvoorstel van de MR om de neutraliteit te herbevestigen haalde geen meerderheid. Het parlement besliste … om niets te beslissen.

We hebben in deze kolommen ooit al, voorzichtig, standpunt ingenomen: religieuze tekens in de backoffice van een gemeenteadministratie hoeven op zich niet het einde van de wereld te betekenen. Antwerpen en Gent laten het al langer toe. Net zo goed is een neutrale administratie perfect te verdedigen. Zéker in een superdiverse stad als Brussel. Zopas heeft het Europees Hof van Justitie beslist dat een overheid een verbod op religieuze tekens mag instellen om de neutraliteit te waarborgen. Van discriminatie is in dat geval geen sprake, aldus het hof.

Ecolo argumenteert vaak dat moslimvrouwen hierdoor geen toegang hebben tot jobs bij de overheid. Maar dat is natuurlijk onzin. Er zijn genoeg moslimvrouwen die bij de overheid werken, of zelfs in de privé, en die de hoofddoek afleggen van zodra ze op de werkvloer komen, en die als ze in de openbare ruimte komen terug opzetten. Waar is dan de discriminatie?

Slecht gesternte

Het toelaten van religie in het gemeentehuis zet ook de discussie op scherp over welke levensbeschouwelijke tekens wél zijn toegelaten - politieke? sectaire? extremistische? kwetsende? - en welke niet. En er zijn zeker genoeg situaties te bedenken, aan het loket, waarbij de schijn van onpartijdigheid in het gedrang komt wanneer de ambtenaar een keppel of hoofddoek draagt.

Wat enigszins verontrustend is, is de honger waarmee politieke partijen als Ecolo maar ook PTB de afschaffing van het hoofddoekenverbod op de agenda willen zetten. Opgehitst door een deel van de achterban, of door moslimverenigingen. En met in de slipstream individuen die het debat op de spits drijven door doodsbedreigingen te uiten aan tegenstanders van de afschaffing van het hoofddoekenverbod. Dat gebeurde ook vorige week in Anderlecht. Dat is een slecht gesternte om dergelijke ingrijpende beslissingen te nemen. Die hebben juist nood aan ernst en sereniteit.