'De Vlaamse verontwaardiging over asielzoekers in Ruisbroek, is misplaatst'

Bij de ontruiming van het kraakpand in de Paleizenstraat ging het maar over één ding: het lef van Brussel om asielzoekers tijdelijk in een hotel in Vlaanderen te slapen te leggen. Die verontwaardiging is misplaatst.

De Franstalige Brusselse politici kennen hun grenzen niet, schrijft Luckas Vander Taelen in De Standaard. Daarmee hekelt hij het Brusselse onbegrip voor de Vlaamse ophef over de transfer van 163 asielzoekers – van de Paleizenstraat naar een Ibis-­hotel in Ruisbroek, Vlaanderen dus. In dat onbegrip leest hij een minachting voor de gewest- en taalgrens: een analyse die op nogal wat bijval kan rekenen in Vlaanderen, aan de reacties te horen.

Want niet de aangetroffen dode over wie niemand nog spreekt, niet de 46 gevallen van schurft, de drie gevallen van tuberculose, de vele mensen in tentjes langs het kanaal in Molenbeek of de uitzichtloosheid van de situatie beroeren de gemoederen. Neen. De hetze ging over het Brusselse lef/misprijzen om 163 asielzoekers vanuit Brussel naar Vlaanderen over te brengen.

Over de ware toedracht van de keuze voor het ‘Ibis budget Brussels South Ruisbroek’, is nog altijd geen klare wijn geschonken. Zo zegt staatssecretaris Nicole de Moor (CD&V) niet op de hoogte te zijn geweest van het plan, maar was haar kabinet er wel bij op de beslissende vergadering. Brussels minister-­president Rudi Vervoort (PS) zou dan weer niet geweten hebben dat het hotel in Vlaanderen lag, maar tegelijk de gouverneur van Vlaams-Brabant op de hoogte hebben gebracht. Verschillende partijen waren dus wel en tegelijk niet op de hoogte – Schrödingers kat is er niks tegen.

Toch zijn het niet de Franstalige Brusselse politici die hun grenzen niet kennen, maar de Vlaamse politici, uit Vlaanderen welteverstaan. De grenzen van fatsoenlijk taalgebruik in eerste instantie, want wat schrijft Ben Weyts (N-VA) diezelfde dag nog op Twitter? “Vlaanderen transfereert miljarden naar Brussel en Wallonië. In return krijgen we het achteloos dumpen van menselijke miserie. Faut le faire.” Ook andere politici zoals Tom Van Grieken (Vlaams Belang) gebruiken het woordje dumpen, daarmee onvermijdelijk de link leggend tussen asielzoekers en afval. Taal doet ertoe. Dat is de laatste jaren meermaals herhaald én aangetoond, maar blijkbaar nog niet voldoende.

Van Grieken liet niet na er ook nog eens op te wijzen dat de asielzoekers in het hotel allemaal mannen waren. Ook het videofilmpje van de tocht van de Paleizenstraat naar Schaarbeek Crossing, waar een deel van de asielzoekers die middag werd opgevangen, werd van volgend bovenschrift voorzien: “Telt u even mee het aantal vrouwen en kinderen?”

Wat het Vlaams Belang zo plots tegen mannen heeft, is niet geheel duidelijk. Maar vermoedelijk wil de partij erop wijzen dat het niet om weerloze vrouwen en kinderen gaat, voor wie medelijden wel gepast is, maar om van die akelige alleenstaande mannen. Wel vergeten ze erbij te vertellen dat vrouwen en kinderen voorrang hebben in het opvangnet en dus wél over een schoon bed, bad en een snee brood beschikken.

Behalve het taalgebruik is er nog een andere grens die Vlaamse politici niet kennen, met name de landsgrens. Want dat is de enige grens die er echt toe doet bij asiel en migratie, nog altijd een federale bevoegdheid. Wat doet het ertoe dat 163 asielzoekers niet langer in Brussel, maar in Vlaanderen noodopvang krijgen? Tijdelijk dan nog wel, want uiterlijk donderdag zouden de laatste asielzoekers uit het hotel vertrekken.

Dat Vervoort en zijn regering nu al maanden oplossingen zoeken voor iets dat niet tot hun bevoegdheden behoort – en ervoor betalen - siert hen net. De grenzen van de asielcrisis zijn inderdaad bereikt, daar is iedereen het over eens. Maar het past niet om Brussel daar met de vinger voor te wijzen.

Dat het opvangprobleem zo Brussels is, komt doordat asielzoekers zich hier moeten aanmelden bij de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ), en hier dan ook blijven hangen bij gebrek aan deftige opvang. Dat is bezwaarlijk de schuld van het Brussels Gewest of zijn beleid.

Volgens de woordvoerder van Vervoort bestaat een deel van de oplossing er dan ook in om antennes van DVZ op te zetten in een Vlaamse en een Waalse stad. “Dan verdelen we de taken en voorzien ze ook daar in noodopvang, in afwachting van de plaatsen in asielcentra,” klinkt het. “Zou dat niet solidair zijn?”

Een goeie vraag, wat ons betreft. We wachten in spanning de kandidaatstelling van de Vlaamse en Waalse gemeenten af.