Dit had een jaar geleden niemand kunnen voorspellen. Het Vlaams Belang is in de Vlaamse coalitiegesprekken een volledig normale partij geworden. Volgens sommige politieke waarnemers is zelfs een meerderheid met ministers van extreemrechtse signatuur niet helemaal uitgesloten. Het cordon sanitaire smelt als sneeuw voor de zon.
© PhotoNews
| N-VA-formateur Bart De Wever (rechts) ontmoet Tom Van Grieken (Vlaams Belang): het lijken vooral spielereien om de andere partijen in dit land op te jagen. Tegelijk kan de Vlaams Belang-kiezer gepaaid worden.
Opinie
Edito: de klassieke partijen kunnen het migratiethema weer opeisen
Een logische stap, vindt onder anderen populisme-expert Cas Mudde. Volgens hem kan de N-VA het best haar programma realiseren met het Vlaams Belang. Hij zegt daarbij ook wel dat daarmee het pad van de liberale democratie, zoals wij dat vandaag kennen, verlaten wordt.
Alleen is de kans zo goed als nihil dat Vlaams Belang ook daadwerkelijk aan de macht komt. Een meerderheid met Vlaams Belang in het Vlaams Parlement is numeriek niet mogelijk. Alleen N-VA is daartoe bereid, en beide Vlaams-nationalistische partijen krijgen nooit een meerderheid.
Het lijken dus toch vooral spielereien van de N-VA-formateur om de andere partijen in dit land op te jagen. Tegelijk kan de Vlaams Belang-kiezer gepaaid worden. N-VA wil die graag terug.
Interessanter is de vraag hoe de klassieke partijen, die allemaal verloren hebben in deze verkiezingen, met het migratiethema moeten omgaan. Johan Leman doet in een interview in dit blad alvast een opmerkelijk voorstel.
"De vraag is hoe de klassieke partijen, die allemaal verloren hebben, met het migratiethema moeten omgaan"
Hij vindt dat de traditionele partijen het thema weer moeten claimen. Er moet een nieuwe consensus gevonden worden, met als doel de migratie beheersbaar te houden. En dat moet ook zo aan de kiezer worden uitgelegd.
Leman heeft recht van spreken. Hij is een migratiepionier. Als academicus, maar nog meer misschien op het terrein. Vanuit zijn Foyer in Molenbeek was hij een van de eersten die werk maakten van de integratie van Italiaanse, Spaanse, en later Marokkaanse en Turkse migranten.
Hij begreep hoe belangrijk taal is om in de maatschappij te kunnen functioneren. Bedacht als eerste een soort van inburgeringscursus. En pionierde ook met meertalig onderwijs. Migratie valt niet weg te toveren, maar politici moeten ook niet doen alsof het niet bestaat, zo luidt zijn devies.
Vanuit links kijkt men intussen met enige verwondering naar wat er in Denemarken gaande is. Populistisch rechts heeft daar ... verloren. Links heeft gewonnen. De sociaaldemocraten hebben marktaandeel gewonnen door op een slimme manier migratie op de agenda te zetten. Omdat het druk zet op de sociale zekerheid. En dus op de gewone man in de straat. De progressieve Denen hebben zich daarvan afgekeerd en zijn bij andere linkse partijen terechtgekomen. En zo heeft links in zijn totaliteit gewonnen.
Of de samenleving met dit scenario gediend is, is verre van zeker – vluchtelingen en migranten zijn in dit verhaal de klos, maar het wijst er wel op dat ook klassieke partijen het migratiethema weer kunnen opeisen.
Het debat over migratie zal altijd gevoerd worden tussen het hart en het verstand. Tussen de barmhartigheid en berekening. Tussen wat sociaal-economisch haalbaar is en wat menselijk is. Maar dat het debat gevoerd moet worden, staat als een paal boven water. Meer dan ooit.
Lees meer over: Brussel , Opinie , Johan Leman , Bart De Wever , Tom Van Grieken , coalitievorming
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.