De geschiedenis heeft ook haar rechten. Wie, een beetje verder in dit magazine, leest hoe burgemeester Roger Nols in de jaren zeventig tegen Vlamingen tekeerging, kan alleen maar vaststellen dat de situatie van de Nederlandstalige minderheid de laatste decennia aanzienlijk is verbeterd.
Nederlandstaligen en Franstaligen leven niet meer op voet van oorlog in deze kleine wonderlijke wereldstad. Er is een pacificatie gekomen, en die is grotendeels te danken aan de oprichting van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in 1989.
Vlamingen en Franstaligen kregen toen samen de verantwoordelijkheid over het bestuur van deze stad en dat heeft tot wederzijds begrip geleid. Vandaag, woensdag 11 juli, is burgemeester Philippe Close (PS) aanwezig op het feest van de Vlaamse Gemeenschap in het Brusselse stadhuis. Dat is sinds mensenheugenis niet meer voorgevallen.
Op gemeentelijk vlak, dat weten we, krijgen de Vlamingen nog af en toe klappen. In het vermaledijde Sint-Lambrechts-Woluwe bijvoorbeeld. Burgemeester Olivier Maingain (Défi) heeft bij de aanvraag van een Nederlandstalige cultuurbeleidscoördinator bewust aangestuurd op een mislukking. Maingain heeft zijn vossenstreken duidelijk niet verleerd.
Toch is er op gemeentelijk vlak vooruitgang merkbaar. Enkele maanden voor de verkiezingen kunnen we vaststellen dat de Nederlandstaligen prima plaatsen toebedeeld krijgen op de Franstalige kieslijsten. Dat was al zo in 2012, maar een snelle blik leert ons dat het er nog mooier uitziet. Als alles loopt zoals voorzien, worden de verkiezingen van 2018 geheid een bon cru voor de Vlamingen.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.