Het Brussels Gewest bestaat dit jaar dertig jaar. Dat wordt woensdag in het Brussels parlement feestelijk gevierd. Het is een moment om terug te blikken. Met trots, maar ook met een gezonde dosis scepsis.
© PhotoNews
| Het Brussels Gewest, en dus ook het Parlement, bestaan dertig jaar.
Opinie
Edito: het dertigjarige Brussels Gewest mag ook mea culpa slaan
Aan de positieve kant heeft de hoofdstad in die dertig jaar het juk kunnen afgooien van een nationale overheid die nauwelijks rekening hield met de belangen van de inwoners zelf. Er werden voordien autosnelwegen gepland en hele wijken moesten eraan geloven. De bruxellisation heeft diepe wonden geslagen. Die behoort nu tot het verleden.
Door de hoofdstad een eigen parlement te geven, kreeg de Brusselaar een eigen stem. Brussel nam gaandeweg zijn eigen toekomst in handen en is nu een te duchten partner in nationale dossiers die de Brusselaar aanbelangen. Vandaag staat de levenskwaliteit van de Brusselaar voorop en dat is geen slechte zaak. Of het nu over luchtkwaliteit of vliegtuiglawaai gaat.
Brussel heeft tegelijk zijn economische toppositie in ons land kunnen behouden, mede dankzij de aanwezigheid van de Europese instellingen.
"Door de hoofdstad een eigen parlement te geven, kreeg de Brusselaar een eigen stem"
Maar niet alles is zo rooskleurig. De Brusselse bevolking is in diezelfde periode zienderogen verarmd. Het volstaat om de gemiddelde inkomens te nemen over die hele periode. Was de Brusselaar vroeger rijker dan de Vlaming, dan schoof hij in de jaren tachtig naar de tweede plaats. Halfweg de jaren negentig werd de Brusselaar ook door de Waal ingehaald.
Met dit feestjaar is het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het aan zichzelf verplicht om zich hierover te beraden: hoe kan het dat het Gewest in die drie decennia de welvaart niet in Brussel heeft kunnen houden, hoewel het steeds meer bevoegdheden in handen heeft gekregen, en de uitgaven in dit gewest in die periode spectaculair zijn gestegen.
De verklaringen komen niet altijd op conto van het Gewest: er is de globalisering en de internationale migratie, de stadsvlucht, de schaalgrootte ook, of het feit dat Brussel geen volledige bevoegdheden heeft. Onderwijs in Brussel is bijvoorbeeld problematisch, maar daar heeft Brussel niet veel over te zeggen.
Er moet echter ook mea culpa worden geslagen. De versnippering van de bevoegdheden en het oneindige gerommel tussen lokaal bestuur en Gewest, hebben zeker niet bijgedragen tot de slagkracht van het beleid. De oude politieke cultuur, die na de Samusocial-affaire hopelijk echt tot het verleden behoort, ook niet.
Zaterdag publiceerde de Nationale Bank een rapport dat hoopvol is voor Brussel. Het netto beschikbaar inkomen is in Brussel tussen 2015 en 2016 met 4,8 procent gestegen. In Vlaanderen slechts met 2,9 procent. Ook in Wallonië is de stijging minder groot dan in Brussel. Dat kan op een kentering wijzen. Brussel lijkt aan een inhaalbeweging bezig. Dat is niets te vroeg.
Lees meer over: Brussel , Opinie , Brussels Gewest , Brussels Parlement
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.