'Is er wel een federale vaccinatiestrategie? Brussel maakt de kloof steeds groter'

Eerst het goede nieuws. De vaccinatiecampagne in dit land lijkt eindelijk onder stoom te komen. Deze week moet de kaap van twee miljoen Belgen die al (minstens) één prikje kregen, gerond zijn. De komende weken gaat het vaccinatietempo ook fors omhoog. Er zullen meer dan 350.000 vaccins per week gezet worden in ons land. Dat zijn cijfers die na een bijzonder slome start van de vaccinaties, stilaan bemoedigend zijn. Hoe meer vaccinaties er in de komende weken gezet worden, hoe sneller immers het befaamde rijk der vrijheid opnieuw in zicht komt.

Achter de globale cijfers gaapt wel een steeds grotere kloof tussen de regio’s onderling. Zo is in Vlaanderen al 89,3 procent van de 85-plussers en 77,1 procent van de 75-plussers ingeënt. In Brussel is de vaccinatiegraad bij de ouderen een pak lager: daar gaat het respectievelijk om 67,1 en 66,1 procent. Net zoals bij het zorgpersoneel van de rusthuizen en de ziekenhuizen, is het eens te meer duidelijk dat de vaccinatiebereidheid in de hoofdstad een pak lager ligt dan in de rest van het land. En dat baart experts zorgen. “Brussel is geen geïsoleerd gebied,” klonk het bij Dirk Ramaekers, de voorzitter van de federale taskforce Vaccinatie. Toch is er geen reden tot paniek, aldus de Brusselse Gezondheidsinspectie. Brussel kan nog een tandje bijsteken, met onder meer mobiele teams om ouderen thuis te vaccineren. En hoe dan ook zal de vaccinatiegraad bij de ouderen in ons land in het algemeen ruim boven de beoogde 70 procent liggen.

Elke Belg, buiten de Brusselaar

Problematischer is de stilaan gapende kloof in de praktische uitrol van de vaccinaties. Het begon, zoals zo vaak, met iets kleins: in Brussel vond men het beter om de Brusselaar zelf een tijdspanne en vaccinatiecentrum naar keuze te laten inboeken, terwijl in Vlaanderen iedereen een afspraak krijgt toegewezen. Die beslissing leidde tot een andere beslissing: omdat een afspraak op maat via het federale afsprakenplatform Doclr te administratief en te tijdrovend was, heeft Brussel ervoor gekozen om dat federale platform voortaan links te laten liggen. Intussen hebben we in Brussel een eigen systeem, Doctena.

En dan moest de kwestie van de reservelijsten nog komen. Mensen die nog geen afspraak hadden voor een prikje, maar wel in de leeftijdsgroep zitten die in aanmerking komt, konden zich vanaf 8 april inschrijven op de federale reservelijst voor vaccinaties. “Elke Belg kan zich vanaf 8 april inschrijven op de reservelijst,” kopten álle media dagen op voorhand. Tenminste, als je geen Brusselaar bent. Want die werd, na een dag vol verwarring, gewoon doorverwezen naar de website van het Brussels Gewest, waar de eigen reservelijst ten vroegste aanstaande maandag wordt opengesteld. Want Brussel, jawel, dat heeft een eigen systeem.

Dan is het voor mij duidelijk: er is géén federale vaccinatiestrategie. We zitten niet alleen op verschillende snelheden, maar ook met verschillende strategieën, verschillende communicatiekanalen, verschillende websites en verschillende platformen. Dat is overigens geen waardeoordeel, maar een simpele vaststelling. Eentje die aansluit bij de grote verschillen die zich al sinds het begin van deze crisis manifesteerden, zoals bijvoorbeeld op het vlak van de maatregelen en de handhaving ervan.

Zelfs een ongeziene gezondheidscrisis, drie lockdowns en verregaande vrijheidsbeperkingen die al meer dan een jaar aanslepen, hebben niet geleid tot een unitaire aanpak in ons kleine landje. En dat ondanks het voornemen om in de federale taskforce de acht ministers onder leiding te brengen van één coronacommissaris. In die taskforce moest de vaccinatiecampagnegestroomlijnd worden over ons landje, maar worden nu gewoon de schouders opgehaald, wanneer Brussel beslist om nog maar eens een andere richting in te slaan. “Ach, zolang het maar vooruitgaat,” hoor ik u denken. Ik hoop het met u mee.