Te weinig inspraak en een verkeerd uitgangspunt. De verbreding van de Ring rond Brussel wordt aangepakt zonder lessen te trekken uit het Oosterweeldossier. Dat zegt Wouter Van Dooren, professor Overheidsadministratie aan de Universiteit van Antwerpen.
© De Werkvennootschap
| Burgers mochten hun mening geven over de Ring. "Maar de startnota liet weinig keuze," oordeelt Wouter Van Dooren.
Debat
Expert: 'Overheid pakt herinrichting Ring helemaal verkeerd aan'
Tijdens de maanden juni en juli konden burgers hun mening geven over de herinrichting van de Ring rond Brussel. Het onderwerp van de inspraak was echter heel beperkt. “De zogenoemde startnota laat weinig keuze,” zegt Wouter Van Dooren. “Zowel de locatie als het programma ligt vast. Je kan er dus niet voor pleiten om de Ring rond te maken in het zuiden of alles bij het oude te laten en alleen de maximumsnelheid te verlagen.”
De nota verwijst naar een studie uit 2010. Die concludeerde dat een scheiding van het lokaal en doorgaand verkeer tussen Groot-Bijgaarden en Sint-Stevens-Woluwe de beste optie is om de doorstroming van het verkeer te verbeteren. “Ondertussen is die studie vermoedelijk achterhaald,” stelt Van Dooren. “Er is bijvoorbeeld geen rekening gehouden met de invoering van rekeningrijden. Mobiliteitsspecialisten beschikken ondertussen ook over een pak meer kennis. In de Nederlandse Randstad hebben we gezien dat extra asfalt opnieuw tot meer files leidt.”
Rekening houdend met dat gevreesde aanzuigeffect is het hele uitgangspunt van die studie waarschijnlijk verkeerd. Leefbaarheid is een bijgedachte. De hoofddoelstelling is doorstroming. Ook de nevendoelstellingen zoals het aantal afritten beperken en het lokaal en doorgaand verkeer scheiden, zijn middelen om de hoofddoelstelling te behalen. Maar door het aanzuigeffect is doorstroming een illusie.”
"Zeggen dat we niet meer terug kunnen omdat het project dan vertraging oploopt, is gevaarlijk"
Het project voor de Ring zorgt voor een déjà vu bij Van Dooren, die samen met Eva Wolf een boek schreef over de besluitvorming in het Oosterweeldossier. De aanpak toen leidde tot een jarenlange politieke impasse. “Ik heb de indruk dat de overheid dezelfde fouten maakt als toen. Nochtans is sindsdien heel wat kennis vergaard over hoe de overheid best grote projecten plant en uitvoert.”
Modal shift
Een van de lessen uit het Oosterweelproces is dat de publieke bevraging veel breder moet gaan. “Antwerpen heeft geleerd dat het wegduwen van het conflict achter het rookgordijn van het beslist beleid meestal als een boemerang terugkomt. De Antwerpse intendant kon maar vooruitgang boeken op het moment dat hij met de actiegroepen ook het verkeerssysteem onder de overkapping mocht bediscussiëren, en niet enkel de inrichting boven op de kap.”
In plaats van te vertrekken van de vraag hoe we meer auto’s langs de Noordrand kunnen jagen, zouden we beter vertrekken van waar we naartoe willen. “Een belangrijke doorbraak in de Antwerpse Ringdiscussie was de verschuiving van de doelstelling,” zegt Van Dooren. “Het doel is niet langer doorstroming, maar een modal shift, een verschuiving van wegverkeer naar andere mobiliteitsoplossingen. Waarom spreekt men in Brussel niet vooraf een gewenste modal shift af en bouwt men vervolgens infrastructuur op maat daarvan?”
Dat betekent onvermijdelijk extra studiewerk en dus dreigt heel wat kostbare tijd verloren te gaan. “Maar zeggen dat we niet meer terug kunnen omdat het project dan vertraging oploopt, is gevaarlijk,” besluit Van Dooren. “Zeker bij een dergelijk groot project is het (bijna) nooit te laat om het te verbeteren.”
Luchtkwaliteit
De Brusselse luchtkwaliteit is niet meer uit de actualiteit weg te branden. Het Gewest is al meermaals door Europa op het matje geroepen, maar de concentratie stikstofdioxide is recent weer gestegen.
Lees meer over: Brussel , Opinie , Mobiliteit , Luchtkwaliteit , verbreding ring , R0
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.