Het coronajaar 2020: een nieuwjaarsbrief aan de Brusselaar

Beste Brusselaar,

Op 17 maart schreef ik u een eerste brief. Nu, negen maanden later, moet ik u bekennen dat het wat wrang voelt om die te herlezen. Ingegeven door een scheut ongebreideld optimisme zwoer ik u dure beloftes: dat deze stad – “na enkele weken isolatie” – uit haar voegen zou barsten van vreugde zodra het coronabeestje zou zijn gaan liggen.

Intussen weten we helaas beter. Het moment van échte verlossing is er nooit gekomen, integendeel. Na een iets relaxtere zomer kregen we een tweede coronagolf over ons heen die ons tot op vandaag in isolement houdt. De restaurants en cafés zijn intussen alweer twee volle maanden gesloten. Het contact met familie en vrienden is beperkt tot één knuffelcontact. Ook op Kerstmis en Nieuwjaar.

Al het bovenstaande geldt natuurlijk voor alle Belgen – en eigenlijk heel Europa – maar Brussel betaalt tot op vandaag nog steeds de hoogste prijs om de gezondheidssituatie enigszins onder controle te houden. Hier is het mondmasker op het hele grondgebied en te allen tijde verplicht, geldt een alcoholverbod op straat én gaat de avondklok om 22 uur onverbiddelijk in. Het effect van negen maanden corona op het weefsel van onze stad is behoorlijk desastreus. De Europese wijk ligt er totaal verlaten bij, de kantoorruimtes in de Noordwijk zijn paleizen van leegstand en het toerisme is zo onbestaand dat ook die functie van de stad als een ballon is leeggelopen. Ook de studentenstad Brussel is zwaar getroffen: zij die normaal vanuit hun campus hun eerste stappen in de grote stad zetten, zitten nu al maanden aan hun computer gekluisterd. En dan hebben we het nog niet gehad over de sluiting van de scholen en het effect op de kwetsbare groepen of anderstaligen in deze stad.

Over de aanpak van deze coronacrisis is hier al veel gezegd en geschreven. Het mag duidelijk zijn dat de Brusselse beleidsmakers zeker in aanloop naar de tweede golf te laat hebben ingegrepen. Dat heeft ertoe geleid dat de situatie pijlsnel escaleerde, onze zorgverleners opnieuw zwaar onder druk kwamen te staan en onze stad op een bepaald moment dé coronahoofdstad van Europa werd. Eens te meer een reputatie die ik onze stad liever bespaard had gezien. In het buitenland, zeker, maar ook in eigen land.

Want laten we wel wezen: 2020 zal niet de geschiedenisboeken ingaan als het jaar waarin de Belg zijn hoofdstad opnieuw omarmde. De mensen die dankzij hun pendel­traject al een stukje van de stad te zien kregen, bleven noodgedwongen thuis met hun scherm als venster op de wereld. Zij die geregeld naar Brussel afzakten voor een dagje shoppen, waren er ook aan voor de moeite. En zij bij wie de stad sowieso al onbekend en dus onbemind is, zullen zich alleen maar gesterkt voelen in hun vooroordelen over Brussel. Voeg daar opnieuw enkele gewelddadige rellen aan toe en een aangekondigde kilometerheffing die voor de pendelaar neerkomt op een ondubbelzinnige stadstol, en de rekening voor Brussel in 2020 ligt al klaar.

Uit al het bovenstaande concludeer ik twee dingen. Dat we enerzijds kritisch moeten blijven voor de dingen die hier niet goed lopen. Wij als Brusselse media, maar ook wij als burger, zijn onszelf dat verplicht met het simpele doel om van Brussel een betere stad te maken om te wonen, te werken en een toekomst uit te bouwen. Maar misschien nóg belangrijker, want veel minder evident: we zijn het evengoed aan onszelf verplicht om Brussel uit te dragen als de ongemeen interessante, eclectische en prachtige stad die het is. Als de stad waar 183 nationaliteiten, opgehoopt op 161 vierkante kilometer, behoorlijk harmonieus samenleven. Waar de culinaire en artistieke scene amper haar gelijke kent in West-Europa. En waar ook in het horrorjaar 2020 wel degelijk stappen zijn gezet om van Brussel een leefbare stad te maken waar we allemaal trots op kunnen zijn.

Het is dát Brussel dat ik u zou willen vragen om uit te dragen. Het zal dit jaar niet aan de traditionele kersttafel zijn, waar u de bezorgde blikken van nonkels en tantes zal weerleggen met al het moois dat in Brussel te ervaren valt. Maar ik vertrouw erop dat u, op uw eigen creatieve manier, deze stad bekend en dus bemind zal maken. Ik beloof u van onze kant hetzelfde.

Ik wens u verder heel warme feestdagen en al het beste voor 2021 toe,

BRUZZ-redactiechef Mathias Declercq.