Fouad Ahidar na de breuk met Vooruit: 'We mikken op regeringsdeelname'

Het gaat hem niet enkel om het racisme bij Vooruit en met name bij Conner Rousseau. Brussels parlementslid Fouad Ahidar verlaat de partij ook omdat hij een gebrek aan respect voelde en het niet eens was met hoe de lijst werd gevormd, zegt hij in een interview met BRUZZ. "Je legt toch geen plaatsen vast voor je het programma kent?"

U liet zondag weten dat u uit Vooruit stapt. Dat is een grote stap, na al die jaren bij ID21, Spirit, SP.A, One.brussels en Vooruit.
Fouad Ahidar: Ja, ik doe al bijna 25 jaar aan politiek, ik begon op het kabinet van Bert Anciaux in 1999. Hem heb ik eigenlijk altijd gevolgd, het is iemand die ik 100 procent vertrouw, met het hart op de juiste plaats. Maar nu is het tijd voor een andere richting. Met de nieuwe voorzitter Conner Rousseau (ondertussen alweer ex-voorzitter, red.) is het eigenlijk nooit echt goedgekomen. Ik weet niet meer wat er gebeurt op het partijbureau, ik volg al die blunders via de pers en heb er niet op gereageerd. De dag dat Conner Rousseau me uit het partijbureau heeft gezet (na Ahidars stem voor onverdoofd slachten, red.), dacht ik: "Waarom eigenlijk?" De afspraak in Brussel was dat ik vrij mocht stemmen. Toen bleek het voor Vooruit nationaal plots een probleem dat het ook in de pers kwam en ik erover bleef communiceren.
Men wilde nu ook al de plaatsen op de lijst afspreken, terwijl we het programma nog niet hadden. Voor mij is het belangrijk om eerst te weten wat daarin staat, want dat is mijn basis om te beslissen of ik achter de partij sta of niet. Met de vorige voorzitter is de partij nu eenmaal naar rechts getrokken.

Trekt de nieuwe voorzitster Melissa Depraetere ook naar rechts?
Ahidar: Dat weet ik niet, ik ken haar niet. Maar dat is één bende, een copy-paste voor mij: 90 procent van het partijbureau bleef achter Rousseau staan. Het programma is nog niet af, we horen nu pas wat er in staat over levensbeschouwing, veiligheid, pesten en koopkracht. Er is ook geen transparantie, ik moest ontdekken dat er geheime vergaderingen waren, terwijl ik een van de boegbeelden ben. Ans Persoons zegt dat mijn vertrek draait om het feit dat ik geen lijstduwer wilde worden. Ik vind dat gek, ze weet al maanden dat ik wil scheiden van de partij.

Maar de timing van uw aankondiging is toch vreemd? Op het moment dat Conner Rousseau racistische uitspraken doet, horen we u niet. En nu er een nieuwe voorzitster is, vertrekt u. Dan klinkt het aannemelijk dat het eerder een discussie was over welke plek u kreeg op de lijst.
Ahidar: Ik wou weten wat het programma van de partij wordt. Pas vorige week heb ik een deel daarvan gezien. Wat die lijstduwersplaats betreft: ik ben een van de Nederlandstalige politici met de meeste voorkeurstemmen. Denkt u dat ik Vooruit nodig heb om die stemmen te halen? Of ik nu de dertiende, vijftiende of zeventiende plaats heb, mensen zullen op me stemmen. Lijstduwer is trouwens nog een tamelijk goeie, zichtbare plaats. Maar ik heb ook een discussie gehad over de plaats van Pascal Smet. Waarom moet die de tweede plaats krijgen? Hij is de keizer van Brussel, iedereen houdt van hem. Dan kan hij toch ook vechten voor een plek in het parlement?

U loopt al maanden met de plannen, maar wanneer besliste u om ermee naar buiten te komen?
Ahidar: Vrijdag, toen ik een deel van het partijprogramma had gelezen en een discussie had gehad met Ans Persoons. Ik vind het jammer, je ne veux pas la salir, we hebben ook goed samengewerkt en ze heeft het hart op de juiste plaats. Maar het is echt een opeenstapeling. Het is zoals bij een scheiding, je beslist niet zomaar. Iets wat ik ook moeilijk vond: bij mijn uitspraak over Hamas (Ahidar noemde de aanval van Hamas op 7 oktober in een interview "een kleine reactie," red.) reageerde Vooruit meteen in de pers, in plaats van me eerst te bellen. "Als de pers het schrijft, is het waar." Er moet een beetje respect zijn.

En nu? Een eigen lijst? Of eerder een samenwerking?
Ahidar: Nu ik er mee naar buiten kom, stromen de reacties binnen, onder meer van mensen die uit Vooruit willen stappen. Er komen voorstellen uit richtingen die ik nooit had verwacht.

Praat u ook met Abou Jahjah?
Ahidar: Neen, neen. We hebben maanden geleden eens gebeld, maar daar is het bij gebleven. Hoe ik precies zal meedoen aan de verkiezingen weet ik nog niet, maar het is wel zeker dat ik opkom. Ik heb me in de laatste twintig jaar nog nooit zo sterk gevoeld. De Vlamingen die voor mij stemmen, en dat zijn er veel, stemmen niet voor Vooruit, maar voor mij. Ze weten waarom: pesten, veiligheid en vuiligheid. En de mensen van allochtone afkomst, die kennen SP.A, One.brussels of Vooruit zelfs niet. Ze stemmen voor Fouad Ahidar (schrijft zijn naam in het groot op een envelop). Is er een kans dat ik in de regering zal zitten? Ja. We halen dan liefst 10.000 tot 15.000 stemmen. Ik heb ook al namen, die ik trouwens getoond heb aan de Brusselse Vooruittop. Ik heb mijn thema's. Als mensen naar het museum gaan, willen ze graag een chihuaha. Als ze hun huis willen bewaken, willen ze een rottweiler.

Bent u nu de rottweiler?
Ahidar: Je moet de juiste mensen hebben voor het juiste thema. Ik vind veiligheid belangrijk, ik ben dus de rottweiler, ja.

En de chihuahua van Vooruit?
Ahidar: (Wuift de vraag weg) In elk geval zijn er veel mensen die me steunen. Iemand stuurde me ook een zin in het Frans: C'est comme un hold-up. Faut juste pousser la porte, mais après t'as plus le choix. Er is geen weg terug meer.