N-VA wil verhoogde taalinspectie in de rusthuizen

N-VA parlementslid Annabel Tavernier dringt bij Vlaams minister Benjamin Dalle (CD&V) aan op een verhoogd taaltoezicht in de rusthuizen van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC). Dalle kan echter weinig doen, zo bleek in het Vlaams Parlement.

Het is een oud zeer. De Brusselse instellingen van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie zijn ‘bicommunautair’ en moeten een tweetalige dienstverlening aanbieden. Alleen is dat vaak niet het geval. Die situatie is er alleen maar erger op geworden sinds de Zesde Staatshervorming.

Die gaf in 2014 de eentalige rusthuizen de kans om Brusselser te worden, en te gaan afhangen van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie. De Vlaamse rusthuizen bleven Vlaams, maar de 49 Franstalige Cocof-rusthuizen en alle andere Cocof-bejaardenvoorzieningen kozen allemaal voor het GGC-regime. In een besluit van het GGC-college is expliciet voorzien dat hun dienstverlening tweetalig moet zijn.

"Tweetaligheid niet overal gegarandeerd"

De Franstalige rusthuizen kregen wel tijd om zich aan te passen aan de nieuwe situatie. In 2017 bleek dat maar drie rusthuizen een tweetalig aanbod hadden. In mei 2019 werden ze dan definitief erkend door het GGC-college. “Maar we weten allemaal dat de tweetaligheid zeker niet overal gegarandeerd is”, zegt parlementslid Annabel Tavernier (N-VA).

Zij vraagt aan Brusselminister Benjamin Dalle (CD&V) om bij de Brusselse regering aan te dringen om die onwettelijke situatie aan te pakken. Dalle maakt zelf deel uit van het GGC-college en heeft dus een stem in het kapittel.

“Maar ik heb er alleen een raadgevende stem,” repliceerde Dalle in de Commissie Brussel van het Vlaams Parlement. “Het is aan het GGC-college (de ministers in de Brusselse regering, nvdr) zelf om de reglementering te doen naleven.”

Dalle zei wel dat er via het Huis van het Nederlands gewerkt wordt aan de tweetaligheid in de GGC-rusthuizen, “via taallessen en taaltesten.” Hij erkende ook de noodzaak van de doorleefde tweetaligheid in de Brusselse rusthuissector “want het gaat hier om een kwetsbare groep. Dan is het onthaal in de eigen taal absoluut noodzakelijk.”