Stemmen tegen armoede (4): 'Welke toekomst voor mijn kinderen?'

Kansarmen met stemrecht, zo blijkt uit onderzoek, verwachten van verkiezingen een onmiddellijk effect op hun persoonlijke situatie. Het gevaar voor politiek cliëntelisme loert dan ook om de hoek. Maar ook voor ontgoocheling. BDW sprak met vier mensen en wat hen bezighoudt in het licht van de verkiezingen. Portret van Najat, alleenstaande moeder en werkloos.

• NAAM: Najat
• LEEFTIJD: veertiger
• ORGINE: Belgo-Marokkaanse
• STATUS: alleenstaande moeder, werkloos
• VOORKEURSPARTIJ? 'Links'

Najat is van kleins af in België. Haar vader kwam eind jaren zestig naar hier en had een eigen zaak als schoenlapper. Najats leven loopt niet op wieltjes. Ze verliet haar man, en voedt haar twee puberende kinderen alleen op. Ze maakt zich zorgen over hun verdere schoolloopbaan. “Ik zeg mijn zonen: in sommige landen moeten leerlingen uren wandelen om naar school te kunnen gaan, grijp je kans. Maar dan zegt mijn jongste: kan mij niet bommen.”

Najat was lang aan de slag als datawerkster, maar toen werd ze ontslagen, en sindsdien is het moeilijk om werk te vinden. In het begin ging het nog als interim, maar het wordt steeds moeilijker. “Geen idee waarom, maar ik vind nauwelijks nog werk. Er worden geen datawerkers meer gezocht. De werkgever vraagt ook steeds vaker meertalig personeel. Ik spreek wel een mondje Nederlands maar dat volstaat blijkbaar niet. Soms heb ik de indruk dat de gevraagde meertaligheid een smoes is, om bepaalde mensen niet te moeten aanwerven.”

Najat draagt een hoofddoek. Ook dat bemoeilijkt de aanwerving. “Mensen kijken er me op aan, terwijl het mijn keuze is om een hoofddoek te dragen. Ik denk dat ze me al bij het lezen van mijn naam niet uitnodigen.”

“Dat is een kwellende gedachte. Want dan denk ik aan de toekomst van mijn zonen. Zij zijn hier geboren, ze spreken niet eens Arabisch - kunnen dus ook in Marokko geen toekomst opbouwen, maar welke kant kunnen ze nog uit als ze geen baan vinden in Brussel wegens hun achternaam? Welke toekomst heeft België voor hen?”

Najat heeft het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen, ziet zich verplicht om tweedehandskledij te kopen. “Mijn zonen verwijten me dat, ook voor hen is het moeilijk omdat ze zich niet kunnen kleden als hun vrienden. Omdat we niet op reis gaan. Zo worden mijn eigen kinderen mijn vijanden. En dan is er nog het aanzien. Ik wil niet ten laste zijn van de maatschappij. Ik heb thuis geleerd om hard te werken, maar zoals mijn leven er nu uitziet, kan ik niet echt gelukkig zijn.”

IN HET STEMHOKJE. Najat is actief bij een vereniging waar armen het woord nemen. De strijd tegen kansarmoede vindt ze erg belangrijk. Werk is voor haar het éérste kiesthema, én daarbij aansluitend: gelijke kansen voor iedereen. Want wie werkt krijgt brood op de plank, hoeft niet op kosten van de staat te leven en kan zich ontplooien. “Alleen vraag ik me soms af of de verkiezingen een verschil zullen maken.”

Lees de andere portretten hier.