Van Cauwelaert: ‘Brusselaars moeten op melkstoeltje’

Knack-directeur Rik Van Cauwelaert stelt voor dat Vlaanderen en Wallonië rechtstreeks onderhandelen over de staatshervorming. Brusselaars mogen mee aan tafel, “maar dan wel op een melkstoeltje”. "Want ze maken zich illusies over de leefbaarheid van hun ‘région à part entière’, die tot nu toe niet meer is dan een ratjetoe van lokale partijbelangen".

Volgens Rik Van Cauwelaert hebben Vlaanderen en Wallonië de legitimiteit om te beslissen over wat ze nog samen willen doen, welke solidariteitsmechanismen zij wensen te hanteren - en over een definitieve overdracht van bevoegdheden. "De twee regio's hebben geen grensbetwistingen," schrijft Van Cauwelaert in zijn edito. "Alleen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest maakt aanspraak op de Vlaamse randgemeenten."

Bovendien "worden het BBP en de uitstraling die de stad zich aanmeet, haar aangeleverd door de honderdduizenden - ook Europese - ambtenaren die er dagelijks komen werken en 's avonds weer vertrekken," aldus Van Cauwelaert.

De editorialist verwijst naar het jongste nummer van het Franstalige zusterblad van Knack, Le Vif-L'Express. Daarin doet Brussels parlementslid Emmanuel De Bock (MR-FDF) een boekje open over de manier waarop "de lokale satrapen ook federale subsidievetpotten leegzuigen, zonder dat de zo al beproefde lokale bevolking, die 's avond alleen achterblijft, daar beter van wordt."

Grenzen
"Ooit was er al het voorstel om Brussel om te vormen tot een zogenoemde 'federale stad'," herinnert Van Cauwelaert zich. Dit plan werd in maart 1947 voorgedragen door de Luikse liberaal en federalist Jean Rey, de latere voorzitter van de Europese Commissie. Het is volgens van Cauwelaert nog steeds bruikbaar.

Het voorstel van Rey luidde als volgt: "De federale stad zal bestaan uit de negentien gemeenten van de Brusselse agglomeratie en de inwoners mogen ieder voor zich kiezen welke subnationaliteit ze willen hebben, de Vlaamse of de Waalse. De stad zal op cultureel en administratief gebied zelfbestuur hebben. De andere zaken zullen aan de federale overheid worden overgedragen."

"Het probleem is niet dat de Belgische crisis onoplosbaar is geworden. Het probleem is alleen dat geen van de partijen een oplossing heeft, laat staan een plan om uit dit politieke en constitutionele imbroglio te raken dat zij de afgelopen jaren zelf hebben aangericht. De politieke partijen, geheel in beslag genomen door hun electorale en financiële berekeningen, zijn tijdens de voorbije onderhandelingen op de grenzen van hun politieke vermogen gestoten. Een nieuwe formatieronde van Elio Di Rupo zal daar niets aan veranderen," besluit Van Cauwelaert.