Armoederapport: Brusselse kinderen moeten het meeste missen

Brusselse kinderen zijn slechter af dan hun Vlaamse of Waalse leeftijdsgenootjes. Dat blijkt uit een studie die de Koning Boudewijnstichting heeft gepubliceerd over armoede onder kinderen. De onderzoekers keken naar welke zaken de kinderen moeten missen: van geschikte schoenen tot een vakantie van een week of geschikte boeken.

De onderzoekers keken naar een lijst met zeventien dingen die alle kinderen zouden moeten hebben. Op die lijst staan zaken zoals toegang tot internet, een auto, of een behoorlijk verwarmde woning. Wie zich meer dan drie dingen niet kan permitteren, belandt in de categorie ‘gedepriveerd’.

In Brussel woont het grootste percentage gedepriveerde kinderen: het gaat om 29 procent. In Wallonië ligt dat percentage op 22 procent en in Vlaanderen op 8 procent. Volgens onderzoekster Anne-Catherine Guio weerspiegelt de deprivatie bij kinderen in Brussel de sociaal-economische situatie van de Brusselse bevolking. Ze vergelijkt de situatie van Brusselse kinderen met die van kinderen in Spanje, Italië en Litouwen.

Opvallend volgens de onderzoekster is dat mensen zonder inkomen veel last hebben van deprivatie. Dat wil volgens Guio zeggen dat de sociale zekerheid niet voldoende is om kinderen uit de armoede te houden. België is zelfs koploper in Europa als het gaat om deprivatie bij gezinnen waar niet wordt gewerkt, en binnen België komen Brussel en Wallonië er het slechts vanaf (zie grafiek).

Om armoede onder kinderen op te lossen, is volgens de onderzoekster een ambitieus plan nodig. Een belangrijke rol is daarbij weggelegd voor de scholen. Daar zouden bijvoorbeeld gratis maaltijden kunnen worden ingevoerd, zoals die al bestaan in andere Europese landen. De school kan ook een plek zijn waar kinderen naar de dokter en de tandarts gaan. Op nationaal niveau vragen de onderzoekers om hervormingen van de belastingen en uitkeringen.

De Europese lidstaten zijn het sinds vorig jaar eens over deze manier van armoede meten. Eén van de voordelen van deze manier van meten, is dat er gemakkelijker vergelijkingen met andere landen kunnen worden gemaakt. Enkel inkomen meten is relatiever, omdat de kosten voor levensonderhoud in elk land verschillen.