Binnengluren bij een Vietnamese paasviering: 'Heb je al een ei?'

Niet alleen de Belgische katholieken vieren Pasen. BRUZZ nam een kijkje bij de Vietnamese christenen in de Karmelietenkerk op de Guldenvlieslaan, en kreeg er een warm onthaal.

Op het stuk Kleine Ring tussen shoppingoorden Naamsepoort en Louiza vind je de Karmelietenkerk, vandaag gereserveerd voor de Vietnamese christenen. Ook al is het land overwegend boeddhistisch, de Franse en Spaanse missionarissen konden er in de 19de eeuw toch wat zieltjes bekeren.

Een religie die de Vietnamezen, op de vlucht voor oorlogen en communisme, meenemen naar Brussel. “De Vietnamese Kerkgemeenschap in Brussel is opgericht in 1982, zeven jaar nadat de eerste vluchtelingen hier aankwamen,” vertelt priester François-Xavier Nguyen Xuyen. Hij leidt de dienst vandaag, en ontvangt me hartelijk in vloeiend Frans.

De kerk is nog vrij leeg wanneer ik binnenkom, maar op een half uur tijd zit hij behoorlijk vol. De priester betreedt het spreekgestoelte en de zaal verstilt. Koorgezangen heffen aan, de zangeressen zijn voor de gelegenheid uitgedost in Paasgeel. De kleuren mogen hier duidelijk wat feller.

Verder verschilt de Vietnamese viering niet zo van de Belgische. Alleen gaat deze Paasdienst natuurlijk integraal in het Vietnamees door – een halleluja hier en daar niet te na gelaten. Ook de liederen zijn vaak traditioneel Vietnamees en opvallend vrolijk. En wie ooit de bezwerende tonen van boeddhistische gebeden hoorde, kan vaststellen dat in de christelijke variant een mooie symbiose ontstaan is.

Opnieuw meer jongeren

Opmerkelijk: er zitten veel jongeren in de kerk, als publiek en als misdienaar. “Voor mij betekent deze gemeenschap heel veel. Het is een stukje thuiskomen in een vreemde stad,” zegt student Khang (18), die voor een tijdje in Brussel zal studeren.

“Een tiental jaar geleden zaten hier bijna alleen maar oudere mensen,” vertelt een kerkgangster. “Nu er weer meer jongeren zijn, is het fijner.”

De jongerenwerking van de kerk bestaat nog maar een vijftal jaar, maar mist dus zijn effect niet. Medewerker Paul is daar opgetogen over. “We proberen het dan ook toegankelijk en luchtig te houden. En voor de jongste generatie is het een fijne gelegenheid om hun Vietnamees te onderhouden.”

Religie lijkt overigens een minder principiële kwestie voor de Vietnamezen. “Die man bijvoorbeeld is boeddhist,” wijst priester Nguyen Xuyen. “Ook met onze boeddhistische landgenoten hier zijn we heel hecht.”

Paasei

Na meer dan een uur begint de kerk te rumoeren – de paaseitjes zullen weldra uitgedeeld worden. Plots hoor ik mijn naam. Na ellenlange onverstaanbare preken spreekt de priester opeens weer Frans: “We hebben vandaag een BRUZZ-journalist in ons midden. (wijst) Daar staat ze. Wees welkom in onze gemeenschap!”

De hele zaal staart me aan. Ik weet me even geen houding te geven, maar dat deert niet. Na afloop komen verschillende mensen een praatje maken. Bijna iedereen vraagt of ik al een paasei gehad heb.

Zit daar een bekeringsdrang achter? Voor een paar paaseieren zullen ze mij niet liggen hebben. Maar van die Vietnamese gezangen ben ik alvast fan.