Brandweerman getuigt over hellevuur in Anderlecht: ‘Dit zal me lang achtervolgen’

De brand die afgelopen week drie dodelijke slachtoffers maakte in Anderlecht slaat diepe wonden. Niet in het minst bij de brandweermannen die het hellevuur trotseerden. Vier van deze helden raakten daarbij gewond. Brandweerman James, korporaal van de 21e compagnie, waagde zich aan een heldhaftige reddingsoperatie. “We waren net op tijd. Een paar minuten later schoot het hele gebouw in brand."

James lag in een Brusselse kazerne te slapen toen hij omstreeks 3.30 uur werd wakker geschud. Zijn autopomp werd als tweede naar Anderlecht gestuurd. De korporaal had al voor hij onder de dons kroop een slecht voorgevoel. “Het was overdag relatief kalm. We weten heel goed dat je dan een drukke nacht tegemoet gaat”, schrijft James in een pakkende getuigenis op de Facebookpagina van de Brusselse brandweer.

Zijn vermoeden werd bevestigd in de rit naar de Heyvaertstraat. “Over de radio’s klinkt plots ‘MAYDAY’ vlak voor we arriveren. Het is onze baas. Er volgt een tweede. Een derde”, aldus James, die dan pas beseft hoe ernstig de situatie is. “Drie collega’s zijn geblokkeerd op de tweede verdieping in de achtergevel met twee slachtoffers bij zich. Ze hebben na de enorme krachtinspanningen om levens te redden niet veel lucht meer over in hun ademhalingstoestellen.”

Het is de taak van James en zijn collega om deze geblokkeerde brandweermannen te redden. Met vlammen boven hun hoofden beklimmen ze een oude, houten trap - de enige toegang naar de achtergevel. Toch moeten ze rechtsomkeer maken. “Er waren twee klimlijnen om vooruit te komen. Een was door de brokstukken geblokkeerd, de ander gesmolten en ontploft onder het puin dat intussen op de trap was gevallen.”

James moet zonder zijn partner verder, want die liep tweedegraads brandwonden op in zijn nek. Via de naburige huizen zoekt hij met een andere collega een toegangsweg. Elke seconde telt, want de weinige lucht bij de collega’s wordt ook gedeeld met de burgers. Ze komen op een platform dat uitzicht geeft op het vuur. De brandweermannen brengen een aanvalslijn aan om de vlammen in een tangbeweging te bedwingen. “Mijn collega ging versterking halen. Ik was de kluts kwijt”, vertelt James. Net op dat moment merkt hij lichtsignalen op in het brandende achterhuis. “Het waren mijn collega’s. Het vuur woedde vlak naast hen.”

De versterking arriveerde en meteen werd gevraagd om water, zodat de vlammen in bedwang gehouden konden worden. “Maar het spuitmechanisme met lans van 45 millimeter geeft de geest. De lans blijft geblokkeerd in gesloten positie. Intussen groeien de vlammen razendsnel”, aldus de korporaal. Via een schijnbaar intact platform beneden ziet hij een manier om de vijf personen te redden. Met twee ladders en klemmen dalen de brandweermannen af. “Zo voorzichtig mogelijk, want we hebben geen benul van de werkelijke toestand van het platform.”

(lees verder onder afbeelding)

De brandweermannen bereiken het bijgebouw. James opent het raam en ziet een tafereel dat een week na de dodelijke brand nog steeds aan hem knaagt. “Mijn baas ligt op de grond te happen naar de weinige lucht die er te vinden was. Hij beveelt me eerst de slachtoffers en de andere collega's te redden vooraleer iemand zich over hem mag ontfermen”, vertelt James. De collega's die boven gebleven waren, gooien hun ademhalingstoestellen naar beneden voor lucht.

James en zijn collega’s slaagden in hun heldhaftige operatie. De aanwezigen werden geëvacueerd. “Net op tijd, want een paar minuten na het verlaten van de kamer, steekt een flash-over het hele gebouw in brand.” Hoewel er drie slachtoffers te betreuren vielen zijn er ook veel mensen gered. “Ik dank al mijn kameraden van de brandweer die geweldig werk hebben verricht. Deze erg lange minuten zal ik niet snel vergeten. Ze dreigen me nog een tijdje te achtervolgen…”