‘Brussel is een heel fijne stad voor singles’

Ze doen wat ze willen wanneer ze willen, maar betalen zich blauw aan hun eenkamerappartement zonder terras. In onze stad woont meer dan een kwart van de volwassenen alleen. Vaak vinden zij dat best oké. Vier singles over hun avonturen in Brussel.

Stel, je bent dertiger en strijkt als single neer in Brussel. “De eerste dag dat ik hier woonde, sprak meteen iemand me aan: ‘Hé, jij bent nieuw. Wil je een koffie?’”, vertelt Julie Claassens (36). Na vier jaar in haar appartementje in de Marollen geniet ze er nog altijd van de volkse sfeer. “Het hangt misschien af van wijk tot wijk, maar ik vind het heel gemakkelijk om mensen te leren kennen in Brussel.”

Julie noemt zichzelf een happy single. Ze wil wel graag een relatie, maar in de tussentijd amuseert ze zich evengoed. “Ik vind Brussel een heel fijne stad om alleen te zijn. Ik ga lopen in het Dudenpark of het Warandepark, ik doe graag tentoonstellingen of concertjes alleen. Het is niet ongemakkelijk omdat ik merk dat veel mensen dat hier doen,” zegt ze. “Je kan hier opgaan in de anonimiteit.”

Dat veel mensen alleen door Brussel manoeuvreren, blijkt ook uit de cijfers. In het hele gewest woont een kwart van de volwassenen alleen. Opgeteld met de alleenstaande ouders zijn de singles goed voor meer dan een derde van alle inwoners.

“Ik ben al meer dan twintig jaar vrijgezel. Het is een keuze voor de vrijheid.” Catherine de Buck zegt het met een smakelijke lach. Ze is 52 jaar en woont in Sint-Lambrechts-Woluwe met haar hond Quazar. “Ik kan last-minute afspreken met vrienden, ik hoef niets op voorhand te plannen, ik hoef op niemand te wachten als ik naar huis wil na een feest. Als single doe je wat je wil, wanneer je wil.”

In Brussel raakt Catherine geregeld aan de praat met nieuwe mensen. “Ik straal iets uitnodigend uit, want mensen slaan vaak een praatje met mij op de metro of op restaurant. Gedeelde tafels zoals in Pain Quotidien vind ik een goed initiatief, maar ik heb het eigenlijk niet nodig.” En dankzij Quazar leert Catherine regelmatig andere hondenbaasjes kennen op wandel. “Ik denk echt dat ik gelukkiger ben dan mijn getrouwde vrienden. Ik voel me jonger, heb minder rimpels en kan ontzettend veel plezier maken met mensen van twintig of dertig jaar. Omdat ik vrolijker ben, denk ik.”

De sociale stad

Vrolijker of niet, dat is een vraag voor grondiger onderzoek. In elk geval vragen heel wat Brusselse singles niet om medelijden. “Het is volledig oké. Het is niet omdat wij single zijn, dat wij eenzaam of ongelukkig zijn,” zegt Julie uit de Marollen. “Ik denk wel dat je goed in je vel moet zitten. Ik heb altijd het gevoel dat ik op café wel een gesprek kan voeren met een onbekende, maar ik denk niet dat dat voor iedereen geldt.”

“Contact leggen ligt als man toch een beetje anders. Je wil de mensen niet lastigvallen,” zegt Emile uit Evere. De 33-jarige is nu twee jaar vrijgezel. Veel single mannen willen liever niet in de pers getuigen, bleek uit onze rondvraag. Emile heeft het er minder moeilijk mee. “Brussel is een jonge stad met veel activiteiten. Als je een sociaal persoon bent, kom je vaak genoeg mensen tegen.”

“Alleen naar de cinema of een concert, dat heb ik nog niet gedaan. Misschien heb ik toch ergens schrik om zielig te lijken. Het is een work in progress,” zegt Naomi Sluijs (29) uit Jette. Ze is nu meer dan drie jaar single maar heeft een grote vriendenkring. “Ik werk soms overdag samen met vrienden thuis zodat ik niet de hele dag alleen zit. Er is ook altijd iets te doen in Brussel om je uit je kot te krijgen. Ik denk dat ik ongelukkiger zou zijn als single op den buiten.”

“Stel je voor dat je single bent in een kleine Vlaamse stad of dorp,” zegt ook Emile. “Spontaan contact mis ik hier niet en er zijn genoeg opties om te daten.”

Daten in coronatijden

De voorbije twee jaar stond het daten wel op een lager pitje door de coronabeperkingen. Singles moesten rekenen op wandelafspraakjes in het Zoniënwoud. “Ik had het gevoel dat wij heel inventief moesten zijn. Om te daten al helemaal,” vertelt Julie. “Je kon niemand nieuw leren kennen behalve via dating apps. Bij sommige vrienden is veel stiekem afgesproken. Dat moest ook wel. De coronamaatregelen werden te veel vanuit een ivoren toren beslist.”

Los van corona is daten niet zo moeilijk in Brussel, zeggen de singles. “Er zijn genoeg plekken om nieuwe mensen te ontmoeten en onder de Nederlandstalige Brusselaars vind je vaak snel een gemeenschappelijke link. Naar mijn gevoel bestaan er ook best wat georganiseerde date-avonden, zoals speeddates,” zegt Naomi. “Je moet alleen nadenken dat je op een eerste date niet afspreekt op een plek waar iedereen komt,” lacht ze.

Niet elke single wil een partner vinden. “Ik ben absoluut niet op zoek. Wat ontbreekt in Brussel, zijn activiteiten voor singles die geen relatie zoeken,” zegt de 52-jarige Catherine. “Ik wil ook gewoon graag dingen doen met mensen die niet over kinderen of echtgenoten spreken en die me niet proberen verleiden.” Zo heeft Naomi elke maand een ‘singles night’ met haar vrijgezellen vriendinnen. “Zo zijn we eens niet in de minderheid,” vertelt ze.

Vooroordelen

Naomi kocht twee jaar geleden een eigen appartement in Jette. Daar krijgt ze nog altijd verraste reacties op. “Onlangs bleef een technieker me maar vragen of ik hier alleen woonde en al eigenares was. Zouden mensen dat ook doen bij een koppel?”, vraagt ze zich af. “Werkmannen vragen me: ‘Heb jij dat alleen geschilderd?’. Als single vrouw moet je je blijkbaar bewijzen.”

De 36-jarige Julie krijgt het dan weer op haar heupen van mensen die haar blijven zeggen “dat ze wel iemand zal tegenkomen”. “De maatschappij blijft gericht op koppels. Dat is confronterend. Ik merk wel dat Brusselaars daar vrijer in zijn. Ik vind mijn vriendschappen minstens even belangrijk als een lief.”

Volgens Emile is een deel van de druk cultureel bepaald. “Ik voel zelf geen druk van mijn familie, maar mijn vrienden met Marokkaanse roots zijn intussen bijna allemaal getrouwd of ervaren heel veel druk van familie en vrienden. Ook de jongens.” Ideaalplaatjes op sociale media helpen ook niet, zegt hij. “Ik denk zelf dat ik nog redelijk in dat plaatje pas, maar voor zwaarlijvige jongens is het niet makkelijk om iemand te leren kennen.”

Dure huizen

Het grootste pijnpunt van de single in de stad: de hoge huizenprijzen. “Eerlijk, ik vind wonen het moeilijkst,” zegt Emile. Hij huurt nu een eenkamerappartement in Evere voor 900 euro per maand zonder kosten. “Ik wil graag iets kopen met twee slaapkamers, maar de woonmarkt is niet voorzien op singles.”

Catherine had als alleenstaande vijftiger twee jaar geleden nog heel wat moeite om een lening te krijgen. “Terwijl ik het geld had,” benadrukt ze. “De bank wilde het risico niet nemen omdat ik alleen ben en zelfstandige.” Ze zou graag meer gedeelde woonprojecten zien in Brussel, waar je als alleenstaande een kleiner appartement kan kopen met bijvoorbeeld gedeelde wasruimtes. Of waar je een grotere living kan huren als er bezoek komt.

Ze mist ook een openbare dienst waarop singles kunnen terugvallen bij ziekte of pech. “Als ik een paar dagen naar het ziekenhuis moet, moet ik via Hoplr (sociale netwerksite voor buren, red.) vragen of iemand om mijn hond kan passen. Dat kan ik moeilijk zes weken lang doen,” zegt ze.

Een stad op single-maat vraagt dus om betaalbaarheid en juiste dienstverlening. Cultuur, sport en horeca zijn voor Brusselse singles nu al prettig in de stad. “Wonen zoals in de dorpen, waar iedereen in zijn eigen nest blijft, dat heb je hier minder,” zegt Julie. “Ik vind Brusselaars over het algemeen heel open om anderen te leren kennen.”