Brusselaars in de frontlinie (1): 'Het is vandaag meer dan ooit tous ensemble'

Elke avond weerklinkt in de straten applaus voor het medisch personeel. Terecht. Maar naast ziekenhuispersoneel staan nog tal van minder belichte beroepen vandaag in de frontlijn. Of het nu kassiersters, welzijns­werkers, apothekers of agenten zijn, allemaal zorgen ze ervoor dat de stad ook in tijden van pandemie niet stilvalt. Vandaag: winkelverantwoordelijke en kassierster Sabine Vanden Steen.

“In het begin leek het wel een goldrush door bange en agressieve klanten. Ze gingen zelfs zover dat ze spullen uit elkaars boodschappenwagentje pikten. Zo’n crisis brengt het slechtste in de mens naar boven. En het beste ook. We krijgen soms chocolade van de klanten.”

Aan het woord is Sabine (51), winkelverantwoordelijke en soms zelf kassierster in de Carrefour Market op de Vorstsesteenweg in Sint-Gillis. De supermarkt in een dichtbevolkte wijk is op normale dagen al goed bezocht, maar tijdens de eerste hamsterdagen liep het helemaal de spuigaten uit.

“Helemaal in het begin vonden we het nog amusant,” herinnert Sabine zich. “Goed voor de omzet, dacht ik eerst toen ik monstervoorraden zag aan pasta, rijst en wc-papier. Maar die gedachte verdween snel als je zag hoe klanten zich gedroegen, onder elkaar en tegen ons. Daarnet ben ik nog uitgekafferd toen ik iemand op de veiligheidsafstand wees. Dat ik het wel wat vriendelijker kon formuleren. Maar na de vijftigste keer is niet zo eenvoudig meer. We zijn ook maar mensen.”

De vreugde om meer omzet maakte de voorbije dagen vooral plaats voor ongerustheid. “We voelen het virus dichterbij komen. Twee collega’s hebben het ondertussen opgelopen, onder wie de directrice. Honnêtement, j’attends mon tour. Met mijn man heb ik al afspraken gemaakt: als het zover komt, moeten ze mijn luchtpijp niet perforeren voor een beademingsbuisje. Geen gat in mijn keel!”

De onrust zorgt voor heel wat afwezigheden – zo’n 20 procent van het personeel, schat Sabine. “We werken vaak met studenten en dat zijn de eersten die afhaken. Ze hebben een ziektebriefje, maar wellicht zijn het de ouders die hen onder druk zetten.” Door het grote aantal wegblijvers moeten de overige kassiersters vaker aan de bak.

In de winkel leidde het hamstergedrag tot rantsoenering. Na enkele dagen mochten klanten nog maximaal drie pakken droge voeding zoals pasta en rijst meenemen. Deze week is dat al herleid tot twee. Desondanks blijven heel wat vakken leeg op de dag dat we Sabine spreken.

De angst en hectiek van de begindagen is ondertussen wat gaan liggen, mede door de beperking van het aantal klanten in de winkel. “De klanten komen nu meer druppelsgewijs binnen en verdelen zich ook over de hele dag. C’est nettement plus cool.”

Sabine en haar collega’s zien dan ook geen enkele noodzaak om de openingsuren – vandaag al tot 20 uur – te verlengen, zoals een ministerieel besluit pas mogelijk maakte. “Zinloos. En daarnaast hebben wij ook een leven. Geen enkele werknemer zou akkoord gaan.”

De voorbije weken waren niet alleen kommer en kwel. Vooral oudere klanten durven weleens chocolade cadeau doen aan de kassiersters, en een van de kassadames werd ook al op een boeket bloemen getrakteerd. “En ook als team groei je naar elkaar toe. Het is vandaag nog meer dan vroeger tous ensemble.”