Brusselaars in de frontlinie (5): beveiligingsagent Adam

Elke avond weerklinkt in de straten applaus voor het medisch personeel. Terecht. Maar naast ziekenhuispersoneel staan nog tal van minder belichte beroepen vandaag in de frontlijn. Of het nu kassiersters, welzijns­werkers, apothekers of agenten zijn, allemaal zorgen ze ervoor dat de stad ook in tijden van pandemie niet stilvalt. Vandaag: beveiligingsagent Adam.

“Het is iedere dag toch weer de angst voor besmetting overwinnen, hoezeer we onszelf ook volgens de richtlijnen ontsmetten en beschermen,” vertelt Adam, beveiligingsagent van de federale politie. Het transport van gedetineerden van de gevangenis naar het Justitiepaleis en terug, blijft doorgaan. Maar achter de schouder van de politieman reist een onzichtbare killer mee: Covid-19.

Binnen in de gevangenissen is de spanning meer dan ooit te snijden; de bezoeken van buitenaf zijn afgelast. Wel gaan de processen van de gedetineerden door. Ze worden dan ook dagelijks vervoerd naar de rechtszaal en daar komt wel wat bij kijken.

Adam lucht zijn hart: “Voor de coronacrisis transporteerden we tien gedetineerden per veiligheidstransport naar het Justitiepaleis.

Nu is dat beperkt tot vijf, zodat ze wat verder van elkaar zitten. Maar voor ons blijft het eenzelfde werk: de gedetineerden fouilleren in de gevangenis en ook tussendoor tot hij terug achter de tralies zit, is meer dan ooit riskant.

We kunnen niet anders dan fysiek contact te hebben, al was het maar om handboeien aan te doen en te onderzoeken of ze niets verstoppen onder de kleren.”

Het af- en aanrijden voor pleidooien is dus niet gestopt. Het zou een nieuw koninklijk besluit vergen om de rechtspraakregels aan te passen, en dat zit er in coronatijd niet meteen aan te komen.

“Ik merk duidelijk dat ik niet de enige ben die de angst moet overwinnen om slachtoffer te worden van mogelijke verspreiding van het coronavirus.

Van de gedetineerden die we vervoeren, weten we niet of ze het virus dragen. Wel doen we alles op het vlak van ontsmetting, en we dragen een mondmasker en handschoenen om ons als beveiligingsagent maximaal te beschermen.

Maar veel collega’s zijn al in ziekteverlof; ikzelf had ook een hoest en moest thuis blijven. We denken ook aan onszelf en onze familie als we die gedetineerden elke dag moeten transporteren en fouilleren. Er lijkt geen andere mogelijkheid, vooralsnog. Ze hebben nu eenmaal recht op hun voorleiding voor de rechter.

Ook daar in de kleine zalen van het Justitiepaleis, met bezoekers en familie die de zitting mogen bijwonen, is de beveiliging en fysieke controle geen lachertje.

Al wie ik moet vastnemen en fouilleren kan een coronadrager zijn, wie weet. Maar ja, de job moet gedaan worden, en ernstig. Veiligheid heeft nu plots een andere betekenis.”

(*) Adam is een schuilnaam. Zijn echte naam is gekend bij de redactie.