Brusselaars in het buitenland tijdens coronacrisis: 'Onzekerheid is moeilijk'

Naar schatting 4.000 Belgen zullen moeite hebben thuis te komen nu veel grenzen worden gesloten in de strijd tegen het coronavirus. Ook Brusselaars zien hun reis in duigen vallen. "Het was surreëel. Via de radio kregen we voortdurend oproepen of we verdwaald of ziek waren."

“Kan ik eerst snel even douchen? Dat is namelijk al heel lang geleden", vraagt Tiemen Ruttens ons als we hem een eerste keer opbellen. Wat een zeiltocht van 28 uur van Marseille naar Corsica moest worden, is voor hem en zijn compagnon de route Stefaan even anders uitgedraaid. “Het plan was om de zeilboot van Stefaan van Marseille naar Corsica te brengen. Een uitdagende tocht. 28 uur op zee, dat had ik nog nooit gedaan. Van op Corsica zouden we dan de ferry terugnemen naar Marseille, om dan terug naar Brussel te vliegen.”

Dinsdagochtend beginnen Tiemen met zijn compagnon Stefaan aan hun avontuur. “Toen we woensdagavond Corsica in zicht kregen en we opnieuw bereik hadden op onze gsm, begonnen de berichten binnen te stromen.” Corsica is op dat moment, net als de rest van Frankrijk, in volledige lockdown. “We hadden twee opties: aanmeren en het risico lopen vast te zitten op het eiland, of volledig geradbraakt rechtsomkeer maken en Marseille proberen te bereiken.”

Uitgeput en onderkoeld

Tiemen en Stefaan gaan voor optie twee. “De weersomstandigheden waren barslecht, we hadden allebei weinig of niks geslapen.” Compleet uitgeput en half onderkoeld zetten de twee koers naar Marseille. “Ik had nog nooit een meerdaagse zeiltocht ondernomen, en plots heb ik vijftig uur onafgebroken op de boot gezeten. Dat was wel even slikken.”

Normaal gesproken wemelt het veerboten op het stukje Middellandse Zee dat Frankrijk van Corsica scheidt. Deze week niet. “Het was surreëel. Via de radio kregen we voortdurend oproepen of we verdwaald of ziek waren. Terwijl we gewoon het vasteland wilden bereiken.”

Tiemen moet volgende week opnieuw gaan werken, maar kijkt daar niet meteen naar uit. “We hebben onze vluchten kunnen omboeken en landen vrijdag terug in Brussel. Maar als ik niets had om voor terug te keren naar België, zou ik het niet doen. Als de maatregelen in Frankrijk minder streng waren geweest, had ik hier graag nog een weekje of drie gezeild. Al bij al was het een prachtige ervaring.”

Alleen op de wereld

Voor yoga-instructrice Marlies Van Wielendaele kwam het recente coronanieuws als een reality check. Letterlijk. “Ik ben al een tijdje op rondreis in Azië en was bezig aan een stilteretraite in een klein dorpje in het Himalayagebergte. Drie weken geen contact met de buitenwereld, dat was het plan.”

Als woensdag plots een team van het Indische Gezondheidsagentschap de stilte doorbreekt, is Marlies in de war. “Ik kan het allemaal nog niet goed vatten. Na anderhalve week geen stem te hebben gehoord, staat de wereld nu plots op zijn kop. Dit is onwezenlijk.”

Lees verder onder de foto's

Onzekerheid

Marlies staat voor een moeilijke keuze. Naar huis terugkeren of in de Himalaya blijven en het risico lopen er weken of zelfs maanden vast te zitten. “Ik weet echt niet wat ik moet doen. Enerzijds wil ik graag bij mijn familie en vrienden zijn in deze tijden van crisis, mocht er met één van hen iets gebeuren. Daar ben ik bang voor. Maar anderzijds heb ik zo lang zo hard uitgekeken naar deze reis, dat wil ik ook niet zomaar opgeven. In ieder geval, ik volg de situatie van dichtbij en overleg nu met het thuisfront over wat de beste optie is. Er wordt ons aangeraden terug te keren, maar mijn buikgevoel zegt: blijven.”

Singapore als voorbeeld

“Ik heb de dans tweemaal ontsprongen”, zegt Karel die in Singapore aan een doctoraat schrijft. “Toen ik in België klaarstond om te vertrekken, werd me gevraagd mijn verblijf in Singapore uit te stellen omdat er hier toen erg veel besmettingen waren. Ik heb toen beslist toch te vertrekken en nu ik hier ben, regent het besmettingen in België.”

Als in januari de coronacrisis een hoogtepunt bereikt in China, wordt ook Singapore niet gespaard. Het land gaat in volledige quarantaine, mensen slaan aan het hamsteren. “De overheid heeft de crisis enorm goed aangepakt. Veel beter dan hoe het nu gebeurt in België. Besmette personen werden onmiddellijk afgezonderd, net als de mensen met wie die persoon in contact was geweest. Iedereen werd gemonitord. Op die, lichtjes autoritaire manier, is het virus hier heel snel en efficiënt ingedijkt geweest. Best interessant.”

Lockdownfeestjes

Volgens Karel Reybrouck zijn de mensen in Singapore van nature veel meer begaan met het collectief dan met het individu. “Als ik mijn vrienden hier vertel over de lockdownfeestjes in België, kijken ze me met grote ogen aan. Ze vinden het schandalig en zelfs bijna crimineel dat mensen zich zo boven de samenleving durven stellen.”

Al begrijpt Karel, als Brusselaar pur sang, de reflex wel enigzins. “Wij Brusselaars hebben lak aan regels en autoriteit. Voor ons staat individuele vrijheid haast boven alles. Wel, volgens mij zullen we met z’n allen voor een tijdje een beetje anders moeten gaan denken. Misschien iets meer zoals de mensen hier in Singapore. Dat zou kunnen helpen. Het zijn moeilijke tijden, maar ik ben hoopvol. Samen komen we hier wel uit.”