Brussels for Her: 'Vrienden worden met een local is erg moeilijk'

Brussels for Her wil een ontmoetingsplaats zijn waar vrouwen zowel professioneel kunnen netwerken als simpelweg vrienden worden. De eerste Facebookverzoeken, telefoonnummers en intieme geheimen werden gisteren alvast voorzichtig uitgewisseld. “Ik heb hier op twee jaar tijd eigenlijk maar één vriend gemaakt."

“Ik weet wat het is om me alleen te voelen in de stad”, vertrouwt Nektaria Mariolou ons toe op het terras van Café Pastel. We zitten temidden van een snel groeiend aantal vrouwen en meisjes om de hoek van de Grote Zavel, en drinken bier voor de smaak - maar ook tegen de verlegenheid. De aanwezigen nemen dapper initiatief, en de eerste contacten komen, soms ongemakkelijk, maar wel erg hartelijk tot stand. Iedereen besnuffelt elkaar gretig met de eerste kennismakingsvragen - "Waarom ben je hier", maar ook, "Vind jij Frans leren ook zo moeilijk?"

Mariolou is degene die ons vandaag heeft samengebracht met 'Brussels for Her'. Het concept waaide over uit Parijs, en wil zoveel mogelijk soorten vrouwen uit de stad in contact brengen met elkaar. Een maand geleden deed een Vlaamse die naar Brussel verhuisde een gelijkaardige oproep. Ook in die kringen slaat de eenzaamheid soms hard toe.

De uitdagingen zijn dan ook dezelfde. “Wanneer je in een nieuwe stad terechtkomt, ligt niet alles zomaar voor je klaar", zegt Marilou. "Je bent op dat moment een leven aan het opbouwen, en van prefab-vrienden is geen sprake.”

Radicale verandering

Mariolou verhuisde zelf van Griekenland naar Parijs, en kwam afgelopen november in Brussel terecht. Een beter betaalde baan in een leuke stad - zo gaat het vaak. "Ik heb geluk dat ik een open persoonlijkheid heb", zegt ze. "Ik kan letterlijk óveral vrienden maken: zelfs op straat leg ik connecties", lacht de Griekse. Dat ze haar vrienden in Griekenland heeft achtergelaten en opnieuw moest beginnen, vond ze niet erg. Ze heeft ook geen plannen om terug te keren, zegt ze. "Ik ben nooit bang geweest van radicale veranderingen."

Links zitten Aisha, Chloé, Tamara, Petrija, Ekatereina en Jolien als eersten aan de tafel. Ze komen van Londen, Parijs, Malawi, Bulgarije, Wit-Rusland en, wel ja, Gent. Ze beginnen met een gesprekje over hun job - degene die moeten zeggen dat ze voorlopig op zoek zijn, wachten bang reacties af, maar ontdekken al snel dat ze niet de enige zijn. “Vinden jullie het ook zo moeilijk om vrienden te worden met een local?” werpt iemand op. Iedereen knikt: expats ontmoeten vooral elkààr in Brussel - noem het het Erasmus-syndroom.

Meer dan de helft van de aanwezige vrouwen, jong én oud, reisde mee naar Brussel omdat hun vriend of man hier een goede job vond . Daar lijken ze echter geen graten in te zien. “Mijn man is ook al voor mijn job mee verhuisd met mij”, zegt Behezir, een Indische juwelenontwerpster. Ze krijgt raad van Maria, een Belgische uit Louvain-La-Neuve, die business-advies geeft aan ondernemers - Brussels for Her wordt niet voor niets ook een netwerkevent genoemd.

Vrouwen voor elkaar

Verhuizen voor een man of vrouw, is niet zelden een vruchtbare voedingsbodem voor eenzaamheid. Maar er zijn vele redenen om hierheen te komen. Zo spreken we met Magalie, een dertiger die het moeilijk vindt dat haar vrienden getrouwd zijn en kinderen hebben, en daardoor de vriendschap lieten verwateren. Een probleem dat vooral de single dertigers herkenbaar vinden.

Maar ook de jonge twintigers vinden het soms moeilijk om vrienden te maken in Brussel. Gaëlle, een jonge Kameroense, kijkt lachend de kat uit de boom. “Ik heb hier op twee jaar tijd eigenlijk maar één vriend gemaakt, door naar dit soort events en open workshops te gaan”, geeft ze te kennen. Aïsha en Gaëlle zijn het er beiden wel over eens dat het goed is dat deze evenementen bestaan. De jonge vrouwen probeerden eerder ook al in hun eentje op café te gaan, maar dat lijkt niet even goed te werken. “Ik voelde me echt zielig toen”, zegt Gaëlle.

"Ik denk dat het sowieso moeilijker is voor vrouwen", zegt Nektaria. "Dus is het ook goed dat we elkaar steun bieden. Zeker alle meisjes die hier met hun man zijn komen wonen, kunnen elkaars gezelschap goed gebruiken."

Sommigen maken makkelijker vrienden dan anderen, en wisselen al snel Instagramprofielen, foto’s van kleinkinderen en intieme verhalen uit. Na een uur in het café lijkt het alsof er een trouwfeest aan de gang is, en velen elkaar al jaren kennen. Nektaria stelt voor om eens van stoel te wisselen, zo kan iedereen eens met iedereen praten. Met spijt in het hart, maar met even blije verwachting, laten de vrouwen hun gesprekspartner achter. Benieuwd wat het volgende wordt.